SHADOW GALLERY 10/01/2010

Το 2009 για τους Shadow Gallery στιγματίστηκε απο την τραγική απώλεια του χαρισματικού τους τραγουδιστή Mike Baker. Με νέο τραγουδιστή τον Brian Ashland κυκλοφόρησαν το τελευταίο άλμπουμ τους “Digital Ghosts” πριν λίγο καιρό. Συζητούσα εδώ και πολύ καιρό με τον Gary Wehrkamp το ενδεχόμενο μιας συνέντευξης και τώρα έμοιαζε η κατάλληλη στιγμή για να συμβεί αυτό.

KL: Λοιπόν, Gary, σας πήρε αρκετό καιρό να κυκλοφορήσετε νέο δίσκο. Τώρα που το Digital Ghosts είναι στα ράφια των μαγαζιών εδώ και δύο μήνες, υπάρχουν αλλαγές που θα ήθελες να κάνεις?

GW: (γέλια) τι ωραία ερώτηση! Για να είμαι ειλικρινής όχι. Σε ένα σημείο μπορώ να το αφήσω να περάσει έτσι.. Κάθε φορά που ακούω προηγούμενους δίσκους ψάχνω για τις ατέλειες και πράγματα που θα ήθελα να αλλάξω αλλά αυτή μάλλον είναι η πρώτη φορά που είμαι ικανοποιημένος απο την τελική κατάληξη των πραγμάτων.

KL: Μετά απο πολλά ακούσματα το νέου δίσκου, η γνώμη μου είναι πως έχει πολλά περισσότερα πράγματα μέσα του, ένα ευρύτερο φάσμα επιρροών απ ότι είχατε δείξει στο παρελθόν.

GW: Δε φοβόμαστε να δείχνουμε τις επιρροές μας και κάθε φορά που κάνουμε μουσική, το κάνουμε για τους εαυτούς μας.. ίσως αυτή τη φορά οι επιρροές να είναι λίγο πιο έκδηλες..

KL: Δεν εννοούσα αυτό ακριβώς για να είμαι ειλικρινής.. απλά μου φαίνεται πως ο δίσκος έχει ένα ευρύτερο φάσμα μουσικών επιρροών.. απο περισσότερους χώρους.. δε μίλησα για ομοιότητες με συγκεκριμένα συγκροτήματα.

GW: Ναι νομίζω καταλαβαίνω τι εννοείς και πιθανόν να έχεις δίκιο. Κάθε φορά προσπαθούμε να διευρύνουμε το φάσμα αυτό στο βαθμό που μπορούμε. Αυτό το άλμπουμ προσπαθήσαμε να το κάνουμε να ακούγεται πιο βαρύ, αυτή ήταν όμως η φυσική κατεύθυνση των πραγμάτων. Ο Brendt κι εγώ συνθέταμε περισσότερη μουσική στην κιθάρα απ ότι στα πλήκτρα και αυτό κατέληξε σε μια πιο heavy κιθαριστική προσέγγιση συνδυασμένη με πολλά progressive στοιχεία και είμαι πολύ ικανοποιημένος που τα καταφέραμε.

KL: Πες μου λίγο για τις προσδοκίες σας απ αυτό το δίσκο. Πιστεύεις πως είναι το κατάλληλο χρονικό σημείο για σας για να πετύχετε ακόμα ευρύτερη αναγνώριση γιατί βλέπω πως κινείστε προς αυτή την κατεύθυνση με τα βίντεο και τις συναυλίες...

GW: Κάθε φορά που τελειώνουμε ένα δίσκο υπάρχει ένας ενθουσιασμός και τώρα είμαστε σ’αυτό το σημείο και προσπαθούμε να προμοτάρουμε τη δουλειά μας με όποιο τρόπο μπορούμε. Αυτή τη φορά ίσως να μην ξεκουραστούμε καθόλου για να το πετύχουμε αυτό.

KL: Θα ήθελες να μου μιλήσεις λίγο για τα τραγούδια και το στιχουργικό τους υπόβαθρο?

GW: Ναι. Το “With Honor” είναι γραμμένο για κάποιον απο τους ανθρώπους που ξέρουμε, ένα φίλο της μπάντας, τον Eric D. (το επώνυμο το είπε αλλά για να μη γράφω βλακείες επειδή δεν ακούστηκε καθαρά, το αναφέρω με συντομογραφία όπως το χει και στο booklet του cd) πού ήταν στο Ιράκ. Το επόμενο τραγούδι “Venom” μιλάει για την οπτική πλευρά του κόσμου σύμφωνα με έναν άστεγο, ειδικότερα τις πράξεις κάποιων πολύ πλούσιων. Το “Pain” είναι ένα προσωπικό τραγούδι που μιλάει για το χαμό κάποιου, μέσω χωρισμού και διαζυγίου. Για προσωπικές σχέσεις που αποτυγχάνουν μετά απο πολλά χρόνια και για το τι ψάχνουμε μετά.. ποιό είναι το επόμενο τραγούδι? (γέλια) Το “Strong” (φάγαμε το Gold Dust αλλά ήταν πολύ αργά όταν το συνειδητοποίησα...) είναι για τη μνήμη ενός φίλου μας που πέθανε., του Terry C. (ισχύουν τα ίδια με πριν) και εξιστορεί τις περιπέτειες που είχαμε μαζί του, όλες τις αστείες και τρελές στιγμές μας. Το “Digital Ghost” είναι γραμμένο για τον Mike (Baker, R.I.P.) και το χαμό του τραγουδιστή μας και το πως η φωνή του και οι ερμηνείες του ζουν ακόμα. Αυτό είναι και το θέμα όλου του δίσκου, το πως να συνεχίζεις τη ζωή σου όταν αγαπημένα πρόσωπα φεύγουν. Τα συναισθηματικά αποτελέσματα αυτών των απωλειών μπορούν ακόμη να είναι πολύ χρήσιμα για τη ζωή μας. Και το τελευταίο τραγούδι “Haunted”… χμμ αυτό είναι λίγο δύσκολο να το εξηγήσω.. αν θυμάσαι το πρώτο άλμπουμ των Shadow Gallery, υπάρχει αυτός ο χαρακτήρας με τα φτερά στο εξώφυλλο, και αυτό το τραγούδι εξηγεί, κατά ένα τρόπο, το εξώφυλλο του δίσκου. Πρόκειται για άτομα που έχουν πεθάνει αλλά δεν έχουν πάει στον Παράδεισο ή στην Κόλαση καί που βρίσκονται κάπου ανάμεσα και η δουλειά τους είναι να να προσέχουν αυτή τη gallery, κάτι σαν φύλακες. Βρίσκονται ενδιάμεσα και θέλουν να πάνε στον Παράδεισο, οπότε σκέφτονται τι έκαναν λάθος, τι αποφάσεις πήραν και σε τι έδωσαν βάρος στη ζωή τους, ενώ ίσως θα όφειλαν να επικεντρωθούν σε άλλα πράγματα. (Γέλια) Είναι δύσκολο να το εξηγήσεις!

KL: Εντάξει, νομίζω κατάλαβα σε γενικές γραμμές και για να πώ την αλήθεια ήθελα να μάθω γιατί το “Haunted” είναι το αγαπημένο μου τραγούδι απ το άλμπουμ. Τώρα, μια και μου μίλησες για τον πρώτο δίσκο, ήσουν εσύ ο υπεύθυνος για την πιο heavy τροπή που πήραν τα πράγματα έκτοτε? Γιατί η μοναδική προσθήκη σε σχέση με αυτό το άλμπουμ ήσουν εσύ που μπήκες στο συγκρότημα λίγο αργότερα.

GW: Αυτό που λες ισχύει αλλά δε νομίζω πως ευθύνομαι εγώ! Ειρωνικά, συνέβη ακριβώς το αντίθετο! Όταν κυκλοφόρησε ο πρώτος δίσκος των Shadow Gallery με ενδιέφερε πολύ αυτό το progressive rock στοιχείο και μπήκα στη μπάντα. Όταν όμως ο Brendt και ο Carl άρχισαν να γράφουν καινούρια μουσική, εκείνη πήγαινε προς μια πιο heavy κατεύθυνση, κάτι που στ’αλήθεια μου άρεσε αλλά για να είμαι ειλικρινής, ήλπιζα πως το “Carved In Stone” θα ακουγόταν περισσότερο κοντά στο πρώτο άλμπουμ κι έκτοτε κάθε τι που κάνω συνεισφέροντας στη μπάντα είναι να προσπαθώ να βάζω περισσότερα progressive στοιχεία που δεν είναι τόσο metal.. δεν είναι κιθαριστικά riff, και σίγουρα μου αρέσει να προσθέτω κάποια πλήκτρα εδώ κι εκεί όχι ως support instrument αλλά ως progressive involved instrument.

KL: OK! Επιστρέφοντας στο νέο άλμπουμ τώρα, πως βρήκατε τον Brian Ashland? Υπήρχαν άλλοι υποψήφιοι για τη θέση του τραγουδιστή? Ο περισσότερος κόσμος ήταν σχεδόν σίγουρος πως θα παίρνατε το φίλο σου τον DC Cooper.

GW: Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια παρεξήγηση.. πολλοί άνθρωποι έπεσαν στην παγίδα αυτή. Εμείς το μόνο που θέλαμε είναι να έχουμε τον DC σαν guest στο άλμπουμ. Όταν ο Mike ήταν ακόμη ζωντανός, μία από τις ιδέες μας ήταν να έχουμε ένα ντουέτο με αυτούς τους δύο όπως είχαμε κάνει στο παρελθόν με το “New World Order”. Μίλησα στον DC και ήταν ο πρώτος που σκεφτήκαμε για guest αλλά όταν πέθανε ο Mike η απορία μας ήταν αν θα συνεχίσουμε και ποιός θα είναι ο τραγουδιστής μας αν το κάνουμε. Περιμέναμε πως ο DC Cooper θα συμμετείχε σε ένα-δύο τραγούδια αλλά δεν είχαμε ποτέ την πρόθεση να είναι ο επόμενος τραγουδιστής μας. Ποτέ δεν του το ζητήσαμε και ποτέ δε μας το ζήτησε. Έτσι, στο τέλος, παρέμεινε ο τραγουδιστής σε ένα μόνο τραγούδι. Το Ιαπωνικό bonus “Stingray”. Δεν ταίριαζε με το θέμα των υπολοίπων τραγουδιών στο δίσκο κι έτσι έμεινε σ’αυτό μόνο.

KL: Κι όσο αφορά τον Brian? Θα ήθελες να μου δώσεις μερικές πληροφορίες και γι’αυτό?

GW: Σίγουρα! Τον βρήκαμε ενώ δε μπορώ να πω ότι ψάχναμε και πολύ. Θέλω να πως πως κανείς απο μας δεν ήθελε να βρούμε νέο τραγουδιστή εκείνη την περίοδο. Απλά θέλαμε να τελειώσουμε το άλμπουμ. Ξέραμε πως έπρεπε να γίνει κάτι όσον αφορά τη θέση του τραγουδιστή αλλά δεν ήμουν στ’αλήθεια έτοιμος να μπω σε όλη αυτή την διαδικασία των audition. Ούτε ψάξαμε, ούτε δοκιμάσαμε κανέναν μέχρι που ο Carl βρήκε κάποιον σε μια ιστοσελίδα. Και θυμάμαι όταν τον άκουσα σκέφτηκα πως είναι καλός αλλά ακούγεται σαν τον τυπικό 80s metal screamer. Και όταν το συζητήσαμε είπαμε πως θέλαμε κάποιον με χαρακτηριστική φωνή που να μη μοιάζει με οποιονδήποτε άλλον και θα ήταν καλός τόσο στις ψηλές όσο και στις χαμηλές νότες. Θέλαμε δηλαδή κάποιον σαν τον Geoff Tate ή τον Freddie Mercury..

KL: Συγνώμη που σε διακόπτω αλλά η αλήθεια είναι πως ο Brian μοιάζει τρομερά με τον Tate σε ορισμένα σημεία!

GW: Ναι αυτό είναι αλήθεια! Και είναι αστείο γιατί είναι και ο λόγος που καταλήξαμε σ’αυτόν. Γιατί όταν εγώ και ο Carl το συζητούσαμε, κάναμε πλάκα και λέγαμε «γιατί δεν παίρνουμε τον Geoff Tate».. Μπορεί να γελάσαμε μ’αυτό αλλά στη συνέχεια καταλήξαμε πως δε θα μπορούσαμε να το κάνουμε στ’αλήθεια. Δεν θα ήταν η σωστή κίνηση ούτε για εκείνον ούτε για εμάς. Και τότε είπα στους άλλους πως γνωρίζω κάποιον που μοιάζει στον Geoff Tate, που τον είχα ακούσει μια φορά πριν τρία ή τέσσερα χρόνια. Η ιστορία είναι ενδιαφέρουσα κι αστεία: Πριν τέσσερα χρόνια όταν ξεκίνησα να φτιάχνω το studio μου, ο υπεύθυνος που είχα για την κατασκευή ήταν οπαδός του Progressive και την περίοδο που δουλεύαμε πάνω στην κατασκευή, μου μιλούσε για τα συγκροτήματα που άκουγε κ έτσι μου ανέφερε αυτόν τον τραγουδιστή και μου έστειλε με email ένα mp3. Όταν το άκουσα, μου άρεσε τόσο το τραγούδι, όσο κι ο τραγουδιστής κι έτσι του έστειλα ένα email και του είπα τη γνώμη μου, του ευχήθηκα καλή τύχη και αν ποτέ περάσει, να σταματήσει να δει τα studios και να τα πούμε. Στη συνέχεια τον κάλεσα να τραγουδίσει ως guest στο Amarans Plight που έκανα εκείνη την περίοδο αλλά μετά απ αυτό χάσαμε επαφές. Μετά εγώ κι ο Βrendt αρχίσαμε να τον ψάχνουμε στο ίντερνετ, με email, με κάθε μέσο αλλά δεν καταφέραμε τίποτα.. μέχρι που σκεφτήκαμε πως μπορεί να είχε φύγει απο τη χώρα. Έτσι έστειλα ένα mail στους υπόλοιπους και τους είπα πως αυτός ο τύπος μου άρεσε για τραγουδιστής μας αλλά δε μπορώ να τον βρώ πουθενά. Τότε ο Carl μου απάντησε πως τον είχε δει και πως δούλευαν στην ίδια εταιρία αλλά κανένας δε γνώριζε για τον άλλον. Έτσι ήταν πολύ εύκολο να κανονίσουμε μια συνάντηση μαζί του και τον πήραμε κατευθείαν, χωρίς να σκεφτούμε κάποιον άλλο.

KL: Αυτή ήταν σίγουρα μια αρκετά αστεία σύμπτωση! Τώρα που θα περιοδεύσετε, πολλοί αναρωτιούνται αν υπάρχει κάποια πιθανότητα να σας δούμε και στην Ευρώπη.

GW: Δε θα έλεγα πως κάνουμε περιοδεία. Απλά ξεκινάμε δίνοντας μερικές συναυλίες. Ως τώρα έχουμε κλείσει μόνο για μια εμφάνιση τέλος Απριλίου στο Μαιάμι αλλά είμαστε στη διαδικασία για να κλείσουμε και σε άλλα μέρη. Δεν έχουμε μέχρι στιγμής κάτι απο Ευρώπη. Θα ήθελα πραγματικά πάρα πολύ να έρθω στην Ελλάδα. Απ όλες τις χώρες αυτή ήταν η πρώτη που σκεφτήκαμε (ΣΣ : Λέει αλήθεια, μου το χει ξαναπεί). Ήδη έχουμε μιλήσει απ το Νοέμβριο με κάποιο διοργανωτή απ την Ελλάδα γι αυτή την πιθανότητα, οπότε μπορώ να σου πω πως αν έρθουμε στην Ευρώπη, η Ελλάδα θα είναι η πρώτη χώρα στη λίστα μας.

KL: Αν δε με απατά η μνήμη μου, εσύ ήσουν που μου είχες πει πως σχεδιάζατε να έρθετε με τον DC Cooper πριν μερικά χρόνια για ένα ακουστικό show στην Αθήνα. Τι συνέβη και δε σας είδαμε ποτέ?

GW: Ναι αυτό είναι αλήθεια. Αμέσως μετά την κυκλοφορία του δίσκου των Amarans Plight σκεφτήκαμε να το κάνουμε αυτό και το θέλαμε πολύ αλλά τα βεβαρημένα προγράμματά μας δε μας το επέτρεψαν.

KL: Αλήθεια, γιατί έπρεπε να περάσουν τόσα χρόνια για να αρχίσετε να δίνετε συναυλίες? Τι σας ώθησε στο να αλλάξετε τη στάση σας?

GW: Αλήθεια δεν ξέρω! Ίσως φταίει το ότι είμαστε κάποιας ηλικίας και όλοι έχουμε άλλες δουλειές που απαιτούν πολλή υπευθυνότητα και χρόνο.

KL: Πριν που μιλούσαμε για τον τραγουδιστή, μου ανέφερες πως σκεφτήκατε να σταματήσετε..

GW: Η αλήθεια είναι πως δε σκεφτήκαμε ποτέ να σταματήσουμε ως Shadow Gallery, περισσότερο εννοούσα να σταματήσουμε οτιδήποτε κάναμε εκείνη τη στιγμή. Όταν πέθανε ο Mike κανείς απο εμάς δεν ενδιαφερόταν τόσο για τους Shadow Gallery, σκεφτόμασταν μόνο το φίλο μας, αυτή ήταν η προτεραιότητά μας.

KL: Άλλη μία απορία μου είναι το πως κατέληξες να παίζεις και τύμπανα σ’αυτό το δίσκο. Υπάρχει στ’αλήθεια κανένα όργανο που δε μπορούν να παίξουν τα μέλη των Shadow Gallery?

GW: (Γέλια) Υπάρχουν αρκετά που δε μπορώ να παίξω, απλά προσπαθώ να είμαι καλός σ’αυτά που παίζω. Όταν κάναμε τα demo των τραγουδιών στο studio, έπαιξα τα τύμπανα στο “Pain” και μου άρεσε στ’αλήθεια το αποτέλεσμα και ο ήχος. Και σκέφτηκα πως θα μπορούσαμε να ηχογραφήσουμε τα τύμπανα για τον καινούριο δίσκο στο studio μου. Όταν μιλούσα με τον Joe (Nevolo) για τις ηχογραφήσεις, είχαμε πολλά προβλήματα με τα ωράριά μας. Ήταν πολύ απασχολημένος με τις άλλες του δουλειές και δεν ήξερε αν μπορούσε να ανταπεξέλθει σε τόση μουσική σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Έτσι του πρότεινα ένα συμβιβασμό και του είπα πως αντί να μάθει οχτώ νέα τραγούδια να κάνει τουλάχιστον τρία. Συμφώνησε πως αυτό μπορούσε να το κάνει. Για τα υπόλοιπα τραγούδια σκέφτηκα τον Kevin Soffera που έπαιξε στο “Carved In Stone” και συμφώνησε κι αυτός να κάνει άλλα τρία. Αλλά με τον Kevin δε μπορούσαμε να τα βρούμε με τις ημέρες των ηχογραφήσεων αφού συνεχώς αλλάζαμε ημερομηνίες και ήδη ήταν Οκτώβριος και δε μπορούσαμε να βρούμε άλλη ημερομηνία τουλάχιστον μέχρι το Δεκέμβρη. Ο Kevin πρότεινε τον Ιανουάριο αλλά εμείς ξεμέναμε απο χρόνο κι έπρεπε να κάνουμε κάτι. Τότε μίλησα με τον Brendt και τον Carl γι’αυτό το θέμα κι εκείνοι μου πρότειναν να παίξω εγώ τα τύμπανα. Δεν ενδιαφερόμουν τόσο να το κάνω. Ήδη είχα πολλά στο κεφάλι μου με τα πλήκτρα και τις κιθάρες αλλά εκείνοι με πίεσαν και με ενθάρρυναν και ακόμα κι αν πίστευα πως δεν ήμουν ικανός να το κάνω, είχαν πίστη σε μένα. Η πρώτη μέρα ήταν δύσκολη γιατί δεν είχα παίξει τύμπανα περισσότερο απο μία ώρα για δέκα χρόνια!

KL: Για να το γενικεύσουμε λίγο, πως νομίζεις πως επηρεάζει έναν μουσικό το να μπορεί να είναι γνώστης πολλών μουσικών οργάνων?

GW: Αρχίζεις να βλέπεις τα πράγματα απ όλες τις μεριές. Σκέφτεσαι με ένα πολύ διπλωματικό τρόπο τι κάνουν παράλληλα κι όλα τα άλλα όργανα. Οι περισσότεροι μουσικοί το κάνουν αυτό έτσι κι αλλιώς.Εγώ προσωπικά σκέφτομαι ασταμάτητα τις λεπτομέρειες για κάθε άλλο όργανο. Κι είναι σίγουρα ωραίο να έχεις αυτή την συνολική εικόνα αλλά σίγουρα απαιτεί και πολύ περισσότερο χρόνο στο στούντιο!

KL: Οι Shadow Gallery έχουν έναν ιδιαίτερο ήχο και δε μοιάζουν με κανένα άλλο συγκρότημα. Πάντα είχα την απορία απο ποιούς έχετε επηρεαστεί. Εσύ για παράδειγμα ως κιθαρίστας.. δε μου θυμίζεις κάποιον άλλο.

GW: Πιθανότατα επειδή δεν έχω επηρεαστεί απο κανέναν τόσο πολύ. Μπορώ όμως να σου πω ποιοι με ενέπνευσαν όσο μεγάλωνα. Σίγουρα ο Eddie Van Halen, O Steve Vai και ο Yngwie Malmsteen (ΣΣ: ποιός ρε αυτός που επαναλαμβάνεται? Μην τα λές αυτά θα πέσουν να σε φάνε οι μεταλλοπατέρες). Σίγουρα μου άρεσε πολύ ο Gilmour.. Νομίζω πως αυτοί ήταν οι κυριότερες μου επιρροές. Κι ο Brendt είχε παρόμοια ακούσματα αν και εκείνος είναι περισσότερο μέσα στη Jazz απο μένα.

KL: Κάτι που μου ήρθε τώρα βλέποντας το CD, γιατί αποφασίσατε να αλλάξετε το γνωστό λογότυπο της μπάντας? Έτυχε ή η αλλαγή αυτή συμβολίζει κάτι?

GW: Έχεις δίκιο, θέλαμε να ανοίξουμε ένα νέο κεφάλαιο, να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα ως συγκρότημα. Με το θάνατο του Mike, και την είσοδο του Brian και τον ήχο μας να έχει εξελιχθεί.. θέλαμε κάτι λίγο πιο μοντέρνο, λίγο πιο απλό. Ψάχναμε χρόνια να αλλάξουμε το παλιό λογότυπο και για να σου πω την αλήθεια όσο κι αν το αγαπάμε, έχει αυτό το 80ς στοιχείο πάνω του. Δε μας ενδιαφέρει τι λέει ο κόσμος, εμείς θέλαμε για τους εαυτούς μας πάνω απ όλα κάτι φρέσκο.

KL: Εκτός των Shadow Gallery, είσαι μπλεγμένος σε ένα κάρο πράγματα. Σχεδιάζεις τίποτα για το εγγύτερο μέλλον? Κάποια δραστηριότητα? Κάποιο άλμπουμ?

GW: Αυτό τον καιρό μιλούσα με τον Arjen Lucassen για να κάνουμε κάτι. Επίσης μιλούσα και με κάποιον άλλον απο τη Νότιο Αμερική για ένα project αλλά δε θέλω να πω ονόματα ακόμη. Πάντα έχω κάτι στα σκαριά αλλά ειναι ακόμη πολύ νωρίς να μιλήσουμε γι’αυτά. Προς το παρόν κοιτάζω τους Shadow Gallery και περιμένω να δώσουμε συναυλίες με τη μπάντα.

KL: Καλά αυτά αλλά ελπίζω να μη σας πάρει άλλα πέντε χρόνια να κυκλοφορήσετε καινούριο δίσκο!

GW: (Γέλια) Κι εγώ το ελπίζω αυτό!

ΚL: Αλήθεια γνωρίζεις τι σημαίνει το σύμβολο στο εξώφυλλο του Room V?

GW: Ναί, είναι ένας συνδυασμός κάποιων πραγμάτων. Η ιστορία είναι συνέχεια του εξώφυλλου του “Tyranny” όπου έχουμε το φίδι με το σπαθί. Με παραπομπές στον κήπο της Εδέμ και όλα μαζί δημιουργούν το σύμβολο ενός δολλαρίου που καίει ένα χάρτη. Στο Room V έχουμε το ίδιο πράγμα αλλά με δύο φίδια που δημιουργούν κάτι σαν έλικα DNA και αυτό τα συνδέει με τη συνέχιση της ιστορίας. Αυτή τη φορά αντί να καίει κάποιον χάρτη, καίγεται στο σχήμα ενός V που φυσικά συμβολίζει τον αριθμό πέντε και τον τίτλο του άλμπουμ.

KL: Καλά εγώ σε ρώτησα γιατί το συγκεκριμένο σύμβολο έχει αρχαιοελληνικές ρίζες και δεν είναι άλλο απο το Κηρύκειον, το ραβδί του Θεού Ερμή, το οποίο συνδέεται και με τις λατρείες άλλων θεών σε άλλους πολιτισμούς όπως της Αστάρτης ή του Βάαλ. Για το σχήμα του δε, έχουν δοθεί πάρα πολλές ερμηνείες αποκρυφιστικές και μή.

GW: Ναί είχα μια μικρή ιδέα για όσα λες αλλά δεν ήταν η πρόθεση μας να τα ανακατέψουμε όλα αυτά στο δίσκο.

ΚL: Kάτι άσχετο τώρα Gary, αναρωτιόμουν τι μουσική ακούς όταν είσαι στο σπίτι σου. Και το λέω αυτό γιατί οι περισσότεροι μου έχουν πει πράγματα που δε μοιάζουν καθόλου με τη μουσική που παράγουν. Ξέρω πάντως ότι λατρεύεις τους Pink Floyd..

GW: Ναι μου αρέσουν! Αλλά .. ξέρεις είναι αστείο.. δεν ακούω σχεδόν καθόλου μουσική στο σπίτι μου! Πριν λίγες μέρες πήρα ένα σύστημα ηχείων για το ipod μου για τα Χριστούγεννα και για πρώτη φορά άρχισα να ακούω μουσική στο σπίτι εδώ και τουλάχιστον 2-3 χρόνια. Έχω το studio μου δίπλα στο σπίτι μου κι εκεί είναι που συμβαίνουν τα πάντα, είναι η δουλειά μου κι έτσι συνήθως ακούω αυτά πάνω στα οποία δουλεύω. Να φανταστείς έχω μετακομίσει εδώ και πέντε χρόνια και ακόμα δεν έχω στήσει το στερεοφωνικό μου! Είναι ακόμα στα κουτιά της μετακόμισης.. Για να σου πω την αλήθεια προτιμώ να βλέπω σειρές στην τηλεόραση απ το να ακούω μουσική όταν είμαι στο σπίτι. Αλλά όταν το κάνω είναι συνήθως τα αγαπημένα μου συγκροτήματα απο παλιά.. Pink Floyd ή Rush ή Yes

KL: Ξέρω πάντως πως στο γιό σου αρέσουν οι Rush...

GW: Χαχα ναι. Ξέρεις με έχουν επηρρεάσει πολύ τόσο σαν ντράμερ όσο και σα μπασίστα. Αυτά τα τραγούδια ποτέ δεν παλιώνουν για μένα. Ακόμη μπορούν να με συναρπάζουν τόσο μουσικά όσο και συναισθηματικά.

KL: Φαίνεται πως μου τελειώνουν οι ερωτήσεις.. Δεν ξέρω πόσους οπαδούς έχετε στην Ελλάδα, πάντως όσοι γνωρίζω είναι όλοι φανατικοί με τους Shadow Gallery!

GW: Nαι αυτό το έχουμε καταλάβει σε ένα βαθμό και γι’αυτό θέλουμε να έρθουμε εκεί και να γνωρίσουμε απο κοντά όλους τους ανθρώπους που μας αγαπάνε κι εκείνους που μας έχουν στηρίξει όλα αυτά τα χρόνια. Στην εκπομπή Headbanger’s Ball στις 19 Ιανουαρίου θα προβληθεί το βίντεο για το τραγούδι μας “Gold Dust”.

Κάπου εδώ με ευχές και αλληλοευχαριστίες το κλείσαμε.Εγώ το μόνο που έχω να πω, ειδικά για το 2009 είναι πάλι καλά που έβγαλαν δίσκο οι Shadow Gallery κι έχουμε κάτι να μνημονεύουμε.

Ας ελπίσουμε κάποιος να τους φέρει στη χώρα μας.

Κώστας Λιανίδης