CIRCO DIVINO ALIO DIE / PARALLEL WORLDS HIC SUNT LEONES 27/07/2010

Βράδυ, λίγο μετά τις 12, με υποφερτή ζέστη σήμερα, και μ’ ένα σχετικά δροσερό αεράκι να πηγαινοφέρνει δεξιά κι αριστερά τις κουρτίνες που κρέμονται προ των παραθύρων μου. Ο φωτισμός χαμηλός, κιτρινωπός. Πατάω το play. Το «κοντέρ» του πρώτου track αναγράφει 10:28. Κάπως έτσι, σ’ αντίστοιχα μεγάλης διάρκειας κομμάτια, κινείται ολόκληρο το “Circo Divino”, δημιουργικό αποτέλεσμα συνεργασίας των Alio Die – κατά κόσμον Stefano Musso – και του δικού μας Baki Sirro, ο οποίος εδώ και μια δεκαετία περίπου, αποτελεί τον κινητήριο μοχλό των Parallel Worlds.

Με την ηχογράφηση και παραγωγή να μοιράζεται μεταξύ Μιλάνου και Αθήνας, τα τελευταία δυο χρόνια, έχουμε να κάνουμε με μια σύμπραξη, που αποτυπώνεται σε έξι μεγάλης διάρκειας συνθέσεις, κι όπου τα πάντα κινούνται αργά, νωχελικά, χωρίς εξάρσεις ή ξεσπάσματα. Η γαλήνη, που πηγάζει ακούγοντας το άλμπουμ, αποτελεί βασικό στοιχείο περιγραφής, με τη μουσική να χαλιναγωγεί κάθε είδους παρόρμηση ή συναισθηματική όξυνση. Τα φωνητικά, απόντα, σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια, με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπου η εκ Πολωνίας ορμώμενη India Czajkowska, αφήνει τα αιθέρια, αέρινα φωνητικά της ν’ αγγίξουν τις αργόσυρτες, μυστικιστικές στιγμές συνθέσεις, λειτουργώντας περισσότερο ως συνοδευτικό όργανο, παρά ως συνδρομή μιας ακόμη τραγουδίστριας με τη κοινή, καθιερωμένη έννοια.

Ο ήχος βαθύς, θαρρείς και πλησιάζει από κάπου μακριά, αλλά όχι απόκοσμος ή ψυχρός. Ο συνδυασμός αναλογικών ηλεκτρονικών ήχων, με πιο σύγχρονες ψηφιακές μορφές ηχητικής αποτύπωσης, οι μελωδίες που απλώνονται διακριτικά, σε αντιστοιχία με τα διάφορα εφέ, τις λούπες, τους πειραματισμούς και τα κάθε μορφής πλασαρίσματα διαφόρων ήχων, συνθέτουν ένα πελώριο, σκουρόχρωμων αποχρώσεων μουσικό χαλί, κατάλληλο για ν’ αφήσετε να κυλήσει επάνω του κάθε – αχρείαστη - σκέψη. Καθαρτήριο, νιώθω στιγμές ν’ αδειάζει ότι περιττό γυροφέρνει στο κεφάλι μου, και παρά το αρκετά μινιμαλιστικό του ύφος, καταφέρνει να κρατήσει σε διέγερση και τα τελευταία κύτταρα του εγκεφάλου, προτού παραδοθούν ολοκληρωτικά στο απίστευτα χαλαρωτικό του ξετύλιγμα.

Αν κάποιες στιγμές στάθηκα με ελαφρώς αρνητική διάθεση απέναντί του, ήταν κατά την διέλευση κάποιων ανατολίτικων επιρροών, αν και για κάποιους αυτό μπορεί να λειτουργήσει ενθαρρυντικά. Όπως και στο γεγονός ότι αρκετές αντίστοιχες παραγωγές των 90’s, έρχονται στο νου μου ακούγοντας ορισμένα σημεία του LP, πράγμα που φρενάρει κάπως επιπρόσθετα το θετικό κατά τ’ άλλα συμπέρασμα που εν τέλει αποκομίζω με τούτη την ακρόαση. Ίσως η ambient που κινείται σε πιο παγιωμένες φόρμες και νόρμες, να ήταν και το τελικό εν γένει αποτέλεσμα που θέλανε να αποδώσουν οι δύο καλλιτέχνες στο δημιούργημά τους, χωρίς να τους απασχολούν ίσως τόσο, σύγχρονες τάσεις και εκφάνσεις της ηλεκτρονικής μουσικής. Θετικό ή αρνητικό, δε μπορώ ν’ απαντήσω απόλυτα, καθότι θέμα που χρίζει μεγάλης συζήτησης.

Όπως και να’ χει πάντως, το άλμπουμ αποτελεί μια αρκετά ενδιαφέρουσα κυκλοφορία για τους φίλους του εν λόγω είδους και ήχου, ενώ το περιορισμένο των 500 αντιτύπων που τυπώθηκαν, τόσο σε cd, όσο και σε βινύλιο, καθιστούν ακόμη πιο θελκτικό το εν λόγω άλμπουμ.

www.aliodie.com

www.parallel-worlds-music.com

www.myspace.com/parallelworldsmusic

Άρης Μπούρας