Home
News
Foreign Office
Local
Ελληνική
Metal
Punk/hc/emo
Live
Συνεντεύξεις
Cinefreak
Θέατρο/χορός
Books, magz
Τι παίζει, που
Special
Aρθρα
Mp3s/Video
Atrakt-ed
Links
 
Αναζήτηση

 

PORCUPINE TREE, ANATHEMA

9/9/2010

ΤΕΧΝΟΠΟΛΙΣ

02/11/2010

Και ενώ οι πρώτες σταγόνες φαίνεται να “ξεσηκώνουν” τις πρώιμες φθινοπωρινές μυρωδιές στο χώμα, η καθιερωμένη προετοιμασία συνειδητοποίησης και εσωτερικής αφύπνισης, εν όψει νέας περιόδου, παραμονεύει σε νότες και κάθε λογής ήχους από τις πρώτες συναυλιακές συνευρέσεις. Έστω ανέτοιμους και συνειδητά, αλλά σιωπηλά αρνούμενους, μας βρίσκει άθελά μας ριγμένους σε μια νέα αρχή, διατηρώντας για την ώρα την ψευδαίσθηση ότι βρισκόμαστε τοποθετημένοι στην γραμμή εκκίνησης ενός ακόμη αγώνα-πρόκληση.

Η νέα αυτή αρχή έγινε κάτω από τις ιαχές δύο αγαπημένων για το ελληνικό κοινό συγκροτημάτων που εκείνη την βραδιά κατάφεραν να μεταποιήσουν την μεταβατική μας επιστροφή στην πόλη σε ένα καθησυχαστικό καλοσώρισμα για όσα ελπίζουμε να ακολουθήσουν τον προσεχή χειμώνα.

Για αρχή λοιπόν, τις ψηλόλιγνες και κοκκινοφωτισμένες καμινάδες της Τεχνόπολις έμελλε να αντικρύσουν οι Anathema, που ξεκινώντας με τον καινούριο τους αξιόλογο δίσκο “We’re here because we’re here”, μας εντυπωσίασαν, χωρίς όμως να μας εκπλήξουν ανάλογα για τις προσδοκίες που μας γέμισε η επτάχρονη αναμονή της δισκογραφικής τους απουσίας. Ωστόσο, παρά τις αντιξοότητες και τα συνήθη προβλήματα στον ήχο, με τις κιθάρες να χάνονται στον θόρυβο, και την προσπάθεια να ανασύρεις τα φωνητικά από την “μάχη” με όλα τα υπόλοιπα όργανα, θύματα μιας ακόμη λανθασμένης ηχοληπτικής προσέγγισης(;) (σ.σ. ευγενώς προσδιορισμένο ελληνικό πρόβλημα), οι Anathema έδωσαν για μια ακόμη φορά την ευκαιρία σε κάθε τους οπαδό να απολαύσει την ηχητική και κυρίως την συναισθηματική τους δεινότητα. Ξεκινώντας με τα πρώτα κομμάτια του τελευταίου τους άλμπουμ σε σειρά, έδειξαν ότι οι νέες βλέψεις τους ακροβατούν σε μονοπάτια πιο φωτεινά και αυθόρμητα, με μια αισιόδοξη διάθεση να τους διαφοροποιεί, αλλά και να προσθέτει στο έντονα λυρικό τους παρελθόν. Με ακόμη περισσότερη ένταση ακολούθησαν κομμάτια από το άλμπουμ με την αλλεπάλληλη συναισθηματική φόρτιση, ονόματι “A Natural Disaster”, ακούγοντας και την ομώνυμη καθηλωτική του σύνθεση. Για τη συνέχεια, επιφύλαξαν έναν ξεσηκωτικό επίλογο, με την κλιμάκωση στο άκρως λυτρωτικό “Universal” και το κομμάτι με την κλασική θελκτικότητα, ονόματι “Fragile dreams”, να διοχετεύoυν στο κοινό την κατάλληλη δόση ενέργειας και νοσταλγίας για το παρελθόν.

Ο αλαλαγμός των παρευρισκομένων συνεχίστηκε ύστερα από λίγο με τον ερχομό των PorcupineTree στην σκηνή, κουβαλώντας μια λίστα κομματιών ισορροπημένη και ραμμένη στα μέτρα των οπαδών του γκρουπ, ορμώμενη κυρίως από την τελευταία πιο τεχνοκρατική και σκληρή τους, εν μέρει, εποχή. Το setlist παρ’όλα αυτά ήταν προσεκτικά δομημένο με απώτερο σκοπό να τιμηθούν και οι “ακόλουθοι” από την πρώιμη εποχή, που βρήκαν το συγκρότημα στα πρώτα του βήματα κάπου στις αρχές του ’90. Παρά την τελική εντύπωση που δόθηκε ότι ο Steven Wilson, ηθίνων νους, δεν επιθυμούσε τέτοιου είδους πισωγυρίσματα κυρίως λόγω του αντιεμπορικού και πιο πειραματικού χαρακτήρα του εγχειρήματος, δεν κρύβουμε το βούρκωμα στο “Stars die”. Ένα θόλωμα, απόρροια της αίσθησης που μπορεί να σου αφήσει η απολυτότητα μιας σύνθεσης μέσα από μια ψυχαναλυτική διαδικασία. Μια διαδικασία, μέρος απόκοσμης διαδρομής με προσήλωση σε ότι θα μπορούσε να αντιταχθεί στην ματαιότητα της ύπαρξης.

Η απλότητα διαδέχτηκε τις τεχνοκρατικές διαθέσεις του “Fear of a blank planet” (“Way out of here”, “Sleep together”), και περνώντας στην concept θεματολογία του τελευταίου τους δίσκου “The Incident” έκαναν το βήμα ύφεσης, αφήνοντας της μεγαλομανία του Wilson να οδηγήσει με υπέρμετρη φιλοδοξία το “Ακανθώδες δέντρο”. Μια συνεχόμενη εναλλαγή θεμάτων με δουλεμένες αλλά παγερές μελωδίες, που σου καθόντουσαν στο στομάχι αν πορευόσουν με την ανάμνηση του ένδοξου και πιο αθώου παρελθόντος. Τραυματικό σημείο κατά τον γράφοντα η στιγμή, που η λυτρωτική εκτέλεση του “Russia on Ice” περεμβλήθηκε στην κορύφωσή του από το σκληροτράχηλο ξέσπασμα του “Anesthetize”. Απλά, η έκπληξη που κρυβόταν, δεν εκπλήρωσε τον σκοπό της. Η συναυλία ολοκληρώθηκε με πιο ανάλαφρο τρόπο, ακούγοντας τα αγαπημένα του κοινού “Blackest Eyes” και “Trains”, μοιράζοντας την αναγκαία υπερκινητικότητα σε όσους χάθηκαν στη διαδρομή.

H βραδιά τελικά έκλεισε δίνοντας όλα όσα περιμέναμε. Ατμόσφαιρα, σκοτεινή και ενίοτε φωτεινή, λυρισμό, λαξεμένες μελωδίες υπολογισμένες και επεξεργασμένες μέχρι την τελευταία τους νότα, όλα αυτά συνταιριασμένα κατάλληλα μέσα σε μεγαλεπήβολες συνθέσεις.

Χάρης Αποστολόπουλος

Live
JENS LEKMAN
29/11/2012
GHOST NOTE PROJECT-SENSOMATIC
16/11/2012
PlisskenFestival 2012
12/5/2012
MOGWAI, KWOON
25/1/2012
ULVER
26/11/11
KILIMANJARO DARKJAZZ ENSEMBLE, THE MOUNT FUJI DOOMJAZZ CORPORATION
11/11/2011
PULP
27/5/2011
NO AGE, Background Noise Suppression
27/4/2011
God Is An Astronaut, Absent Without Leave–
6/2/2011
MARK LANEGAN, ISOBEL CAMPBELL
12/12/2010