THE DAYS OF MARS DELIA GONZALEZ & GAVIN RUSSOM DFA/EMI 17/11/2005

Ο Delia Gonzalez και ο Gavin Russom αποτελούν ένα ντουέτο μουσικών από τη Νέα Υόρκη. Κυκλοφορούν τον 1^ο τους δίσκο στη μεγάλη λεωφόρο της πολυεθνικής μουσικής βιομηχανίας, ενασχολούμενοι με το υπεαστρικό, αλλά ενδογαλαξιακό μικρόκοσμο της ηλεκτρονικής μουσικής. Είναι γεγονός πως προσπαθούν να τον διευρύνουν. Καταφέρνουν να φθάσουν μέχρι τον Άρη ( όχι τον Καραμπεάζη, τον άλλο), μένουν για λίγες μέρες και αρχίζουν να διηγούνται πως πέρασαν.

Βάζουν κάτω τις εντυπώσεις τους, τις συνοψίζουν σε 50 και κάτι παραπάνω λεπτά και προσπαθούν να μεταδώσουν το στίγμα τους. Τα αποτυπώνουν όλα στο cd και μετά από μια ευχάριστη κατά τα άλλα ακρόαση, αναρωτιέσαι α) αν είναι ακόμη στην εισαγωγή β) μήπως προσγειώθηκαν απότομα γ) μήπως ξέχασαν κάτι να μας πουν δ) μήπως οι tangerine dream είχαν στείλει παλαιότερα και αυτοί κάτι σε άγνωστη τους προς-αρήωση (…προσγείωση δεν είναι στον άρη… ) ε) αν τελικά ο μινιμαλισμός είναι χρήσιμος για περιγραφή ή θέλεις και μερικές σάλτσες στην περιγραφή.

Και όλα αυτά χωρίς λόγια, instrumental που λένε. Σε τέσσερα tracks, χωρίς εκρήξεις ούτε και ανέβασμα στον τόνο τους, ακόμα και όταν ξέφευγαν από τους μετεωρίτες. Σε μια τους περιγραφή, το relevee σκέφτεσαι, σκέψου να τους πάρει αυτή τους την περιγραφή και να την κάνει κανένας αρειανός remix σε κανένα μπιτάτο τέκνο ρυθμό και να κουνηθεί το σύμπαν! Αλλού, όπως στο 13 moons, αργά αργά τα μετρούν και τα ξαναμετρούν και πάλι 13 φεγγαρια τα βγάζουν.
Ιλουστρασιόν δεν υπάρχει, θα έλεγα παρόλο το ροζ εξώφυλλο, πως μάλλον σκοτεινόχρωμο συναίσθημα δημιουργούν. Ψυχεδελικό συναίσθημα όμως, όχι πασαλείμματα, με περίεργα γεμίσματα, και τα φωτάκια στην κονσόλα κινούνται ρυθμικά, ανεβοκατεβαίνουν μεν γρήγορα, καθώς υπάρχει μια γρήγορη κίνηση των πλήκτρων και των ομόηχων ήχων, αλλά αυτό γίνεται σιγανά και έτσι οι φέτες δεν φτάνουν ψηλά.

Μια βόλτα λοιπόν στο γαλαξία (όχι το σούπερ μάρκετ), από μια δυάδα, που καταθέτουν ιδέες και εμπειρίες, με τρόπο που δεν πολυκαταλαβαίνεις τι όργανα χρησιμοποιούν (μάλλον όλα ηλεκτροαρπαγμένα φαίνονται και όχι pc-αναπαραχθέντα). Ιδανική μουσική για ντοκυμαντέρ σε μουσείο μοντέρνας τέχνης, να την ακούς σε κατασκότεινο χώρο και να αναζητάς να δεις το μυστικό φως.

Κυριάκος Σκορδάς