ΤΟ ΠΑΙΔΙ Αδερφοί Νταρντέν 30/11/2005

Το παιδί . Η καινούρια ταινία των αδελφών Νταρντέν που βραβεύτηκε με το Χρυσό Φοίνικα στο τελευταίο φεστιβάλ Καννών αποτελεί μία από τις καλύτερες μέχρι τώρα κινηματογραφικές επιλογές. Αν και δεν την είχα εκτιμήσει καταρχήν (την είδα την ταινία δύο φορές. Την πρώτη λύγισα. Ύστερα από ένα δίωρο κρασοκατάνυξης τα κατάφερα μια χαρά. Κοιμήθηκα στο πεντάλεπτο και έκανα ένα από τους ωραιότερους ύπνους της καριέρας μου ως σινεφίλ. Τη δεύτερη φορά πήγα προετοιμασμένη. Είχα κοιμηθεί το οχτάωρο μου –λέμε τώρα- είχα πιει τρεις καφέδες απανωτούς, είχα κάνει αποτοξίνωση από το αλκοόλ με δύο μέρες συνεχόμενες αποχή, είχα φαει ένα σάντουιτς πριν πάω, ήμουν ΦΟΒΕΡΑ οργανωμένη. Έτσι μάλιστα. Κατάφερα όχι μόνο να δω μέχρι και τους τίτλους τέλους αλλά να την παρακολουθήσω με ιδιαίτερη προσοχή ώστε να μπορώ να εκφέρω μία τεκμηριωμένη άποψη), εντούτοις πλέον τη θεωρώ μία από τις καλύτερες ταινίες που είδα φέτος.

Κατά τη γνώμη μου δεν μπορεί κανείς εύκολα ή εν πάση περιπτώσει ελαφρά τη καρδία να πει ότι του άρεσε ή ότι δεν του άρεσε. Η ταινία είναι ουσιαστικά ένα ντοκιμαντέρ με στοιχεία μυθοπλασίας γεγονός που στοχεύει περισσότερο να σε προβληματίσει παρά να σε ψυχαγωγήσει. Έτσι, ενώ το «μου άρεσε» βγαίνει δύσκολα λόγω του όχι και τόσο ψυχαγωγικού χαρακτήρα της ταινίας, το «ήταν μία πολύ καλή ταινία αλλά κάτσε να το συζητήσουμε λίγο γιατί χρειάζομαι βοήθεια» είναι αυτό που μπορεί πιο εύκολα να ειπωθεί.

Το στόρι είναι το εξής: ο Μπρουνό, ένας πιτσιρικάς μικροκακοποιός, αποφασίζει να πουλήσει το μόλις εννιά ημερών παιδί του εν αγνοία της κοπελιάς του Σόνιας. Όταν ο Μπρουνό προσπαθεί να δικαιολογήσει στη Σόνια την πράξη του με το σκεπτικό ότι «ε, δεν βαριέσαι, θα κάνουμε κι άλλο», η Σόνια καταρρέει. Ορμώμενος από την αγάπη του για τη Σόνια και αψηφώντας τον κίνδυνο να μπλέξει με τα κυκλώματα αυτών που ασχολούνται με την αγοραπωλησία παιδιών, ξαναπαίρνει πίσω το μικρό Τζίμι, τον οποίο και παραδίδει στη Σόνια προκειμένου να ξανακερδίσει την αγάπη της. Η Σόνια ανένδοτη και ο Μπρουνό μπλεγμένος στον ιστό μεγαλοκακοποιών που προσπαθούν να τον κατασπαράξουν.

Όπως αναρωτιόταν και η φιλενάδα μου η Ελίνα, παραμένει αναπάντητο το ερώτημα αν ο τίτλος της ταινίας αφορά στο μωράκι που πουλιέται και αγοράζεται ή στον Μπρουνό. Χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς καν να αναλογιστεί τις συνέπειες της πράξης του στο συναισθηματικό έστω κόσμο της Σόνιας που υπεραγαπά, ο Μπρουνό αποφασίζει να πουλήσει το μωρό του για κάποιες χιλιάδες ευρώ. Τα πάντα πουλιούνται και τα πάντα αγοράζονται, όλα έχουν κάποια τιμή γιατί όχι και ένα νεογέννητο πλασματάκι. Το σύστημα στο οποίο ζούμε στηρίζεται αποκλειστικά στο χρήμα. Τα πάντα φιλτράρονται μέσα από αυτό, τα πάντα βασίζονται σε αυτό, τα πάντα καθορίζονται από αυτό. Είναι πολύ εύκολο να παρασυρθεί κανείς και να αρχίσει να τα βλέπει όλα με βάση την χρηματική τους αξία. Έτσι και ο Μπρουνό. Προκειμένου να βγάλει λεφτά και μάλιστα γρήγορα, δεν υπολογίζει καθόλου αντιδράσεις, συναισθηματικό αντίκτυπο ακόμα ακόμα και αυτούς με τους οποίους πάει να μπλέξει. Πράττει και καλείται μετά να επουλώσει τις όποιες πληγές να λύσει τα προβλήματα που ανακύπτουν. Και εκεί είναι το μεγάλο στοίχημα. Θα τα καταφέρει ή θα έχει χάσει τα πάντα μαζί με το παιδί του.

Οι αδελφοί Νταρντέν δίνουν μία άρτια ταινία. Με πολύ λίγα μέσα (ντοκιμαντερίστικη γραφή χωρίς καθόλου μουσική υπόκρουση) καταφέρουν να αποδώσουν τα μέγιστα. Εύγε!

Δέσποινα Καβουσανάκη