ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ & ΟΙ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ 04/12/2005 Αποθήκη, Μύλος, Θεσσαλονίκη 9/12/2005

“…κι όταν ακόμα θα νομίζεις πως μια για πάντα έχω χαθεί… Θα ανατέλλω!”

Ο διαχρονικός αυτός στίχος του Γιάννη Αγγελάκα από τον καλύτερο δίσκο των Τρυπών χαρακτηρίζει με τον ουσιαστικότερο τρόπο τη συμπεριφορά του μέσα στον ελληνικό μουσικό χώρο για το 2005. Δύο άλμπουμ και αντιστοίχως δύο διαφορετικές συναυλίες ήταν οι δράσεις του για το έτος, υπεραρκετά γεγονότα για να δείξει ότι είναι ακόμα εδώ, ίσως ωριμότερος από ποτέ, και με όρεξη για ακόμα περισσότερα πράγματα. Ε, έχει και την κατάλληλη παρέα…

Την Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2005 στην κατάμεστη Αποθήκη του Μύλου γίναμε μάρτυρες αυτού που μπορεί να χαρακτηριστεί ως αμφίδρομη επίδραση μεταξύ κοινού και καλλιτεχνών. Δεν ήταν μόνο το 13μελές* –έλειπε ο Βελιώτης - θαυμάσιο σχήμα που βρισκόταν επάνω στη σκηνή και μας παρέσυρε στο διονυσιακό πανηγύρι του, ήταν και ο ίδιος ο κόσμος που παρέσυρε τα 13 αυτά άτομα να καταευχαριστηθούν τη συναυλία. Πραγματικά, είχα καιρό να δω τέτοιο παλμό στο θεσσαλονικιώτικο κοινό, είχα καιρό να διαπιστώσω πόσο γρήγορα έχει μάθει νότα προς νότα και στίχο προς στίχο ένα ολοκαίνουριο άλμπουμ –στην προκειμένη περίπτωση το Από ‘Δω και Πάνω του Αγγελάκα και των Επισκεπτών.

Η συναυλία είχε σκοπό να παρουσιάσει αυτή την εξαιρετική -σε λίγες μέρες θα διαβάσετε το review μας- δουλειά. Δεν φάνηκε όμως να ενοχλεί κανέναν αυτό. Όλοι θέλαμε να ακούσουμε ζωντανά το Σιγά μην Κλάψω, το Επισκέπτες, το Παροιμίες απ’ το Χρόνο. Όλοι θέλαμε να δούμε επί σκηνής ποιο είναι αυτό το μουσικό σχήμα που ονομάζεται Επισκέπτες και έχει συμβάλει τα μέγιστα στη μεγαλειώδη επιστροφή του πρώην μέλους των Τρυπών.

Ο Ντίνος Σαδίκης, αυτή η μυθική μορφή της ελληνικής μουσικής, μόνος με την κιθάρα του άνοιξε τη βραδιά με τρία τραγούδια του (Χωρίς Κανόνα, Δεν ήταν Απαισιόδοξο Τραγουδάκι, Χορός) γνωρίζοντας την αποθέωση –είχαμε καιρό να τον απολαύσουμε- και αμέσως μετά κάλεσε τους υπόλοιπους μουσικούς, παραμένοντας και αυτός στη σκηνή. Με την είσοδο του Αγγελάκα στο χώρο, η Αποθήκη σείστηκε από φωνές και χειροκροτήματα, δίνοντας μια πρώτη εικόνα στον ίδιο και στους μουσικούς του ότι το κοινό ήταν σε μεγάλα κέφια. Τόσο μεγάλα, που τον ανάγκασαν μετά το δεύτερο κομμάτι να πει: «Ευχαριστούμε πολύ παιδιά, δεν περιμέναμε τέτοια υποδοχή»!

Τα τραγούδια από το Από ‘Δω και Πάνω διαδέχονταν το ένα το άλλο και εμείς μέναμε με ανοιχτό το στόμα από την τέλεια οργανωμένη μπάντα, την παρέα με όλη τη σημασία της λέξης που ήταν επάνω στη σκηνή και έδινε άλλη διάσταση στις ηχογραφήσεις που είχαμε στο νου μας. Ένα σετ από ντραμς, ένα σετ κρουστών, μίνι ορχήστρα πνευστών, ακουστική και ηλεκτρική κιθάρα, βιολί, μπαγλαμαδάκι, κοντραμπάσο, οι ηλεκτρονικές πινελιές του Χαρμπίλα, ο πραγματικά καλός ήχος για τα δεδομένα της Αποθήκης και τα λιτά visuals, όλα έδεναν τόσο όμορφα μεταξύ τους που ανέβαζαν τη διάθεσή μας στο κατακόρυφο!

Ακούσαμε όλο το άλμπουμ, ακούσαμε μια πολύ όμορφη και διαφορετική εκτέλεση του Ακούω την Αγάπη –μνεία στα χρόνια με τις Τρύπες από τον Αγγελάκα- ακούσαμε και το Θα Ανατέλλω και η μπάντα αποσύρθηκε για να γνωρίσει την αποθέωση και να επιστρέψει για το encore. Η μπροστά στη σκηνή ομάδα παιδιών, που έδινε σε όλη τη βραδιά τον πιο πολύ παλμό στη συναυλία, άρχισε να τραγουδάει τους στίχους από το Χαμένος Τα Παίρνει Όλα σαν να ήξερε ότι αυτό το κομμάτι θα άνοιγε το encore (ΟΚ, μπορεί να είχαν δει και το playlist), δημιουργώντας μια ακόμα πολύ όμορφη στιγμή στη βραδιά. Που έγινε ακόμα πιο όμορφη με τη θεατρικότητα με την οποία έπαιξαν το κομμάτι ο Αγγελάκας με τους Επισκέπτες. Οι μουσικοί ανέβηκαν στη σκηνή μισοί μισοί και από τις δυο πλευρές της χτυπώντας παλαμάκια και «βαρώντας» τα πόδια τους στο σανίδι δίνοντας το ρυθμό του κομματιού. Αυτό συνεχίστηκε σε όλο το τραγούδι. Ο Σαδίκης πήρε το μπαγλαμά και έπαιξε τη μελωδία και ο Αγγελάκας με 1200 άτομα μαζί τραγούδησε τους στίχους του κομματιού από την ομότιτλη ταινία. Περίφημα…

Η συναυλία έκλεισε με το απρογραμμάτιστο –σύμφωνα με την εγκυρότατη πηγή μου- δεύτερο encore όπου ξανακούστηκε το Σιγά Μην Κλάψω! Μετά από δυο γεμάτες ώρες ενθουσιασμού, κεφιού, γλεντιού, τραγουδιού και ολοκληρωτικής απόλαυσης βγήκαμε από την αίθουσα για να διαπιστώσουμε ότι όλοι μα όλοι οι γνωστοί και φίλοι που βρίσκονταν στη συναυλία είχαν ζωγραφισμένο στα χείλη τους διάπλατα το χαμόγελο της ικανοποίησης. Πραγματικά καθολική αποδοχή…

Περίμενα να περάσω καλά, αλλά αυτό που είδαν τα μάτια μου ήταν απρόσμενα όμορφο…

*ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ - Φωνή, ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΑΡΜΠΙΛΑΣ - Ηλεκτρονικά, ΝΤΙΝΟΣ ΣΑΔΙΚΗΣ - Μπαγλαμά, φωνητικά, ΠΑΝΟΣ ΡΩΣΗΣ - Ηλεκτρικές Κιθάρες, ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΛΑΖΑΡΙΝΟΣ - Σαξόφωνα, πλήκτρα, ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΙΝΟΣ - Τρομπόνι, ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ - Τρομπέτα, ΦΩΤΗΣ ΣΙΩΤΑΣ - Βιολί, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΑΣΛΑΜ - Κοντραμπάσο, ΚΩΣΤΗΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΑΚΗΣ - Ακουστική κιθάρα , ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΑΧΑΡΙΔΗΣ - Τύμπανα , ΝΙΚΟΣ ΑϊΒΑΖΙΔΗΣ - Κρουστά , ΠΑΝΟΣ ΤΟΛΙΟΣ - Κρουστά και ΤΙΤΟΣ ΚΑΡΓΙΩΤΑΚΗΣ & ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΑΚΗΣ - Κονσόλα

Κώστας Παπασπυρόπουλος