ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΤΑΦΕΣ ΤΟΥ ΜΕΛΚΙΑΔΕΣ ΕΣΤΡΑΔΑ ΤΟΜΙ ΛΗ ΤΖΟΟΥΝΣ 19/12/2005

Αν και θα έπρεπε να σχολιάσω το Manderlay μια και το έχω δει εδώ και κάμποσο καιρό, εντούτοις προτιμώ να πω δυο λόγια για τις Τρεις ταφές του Μελκιάδες Εστράδα . Η επιλογή μου αυτή έγκειται στη δυσκολία αντιμετώπισης ενός ιδιοφυούς έργου σαν το Manderlay, το οποίο πρέπει να δω τουλάχιστον άλλη μία φορά πριν εκφράσω την άποψή μου. Και πιο πολύ δηλαδή έμφαση πρέπει να δώσω στις πολιτικές προεκτάσεις που διέπουν το έργο και αποτελούν μαζί με τις κοινωνικές αιχμές την ουσία της υπόθεσης που εξιστορεί ο γίγαντας Λαρς. Εν πάση περιπτώσει, για τις τρεις ταφές ξεκίνησα στο Manderlay μου φαίνεται ότι θα καταλήξω τελικά.

Τις Τρεις Ταφές του Μελκιάδες Εστράδα τις είδα δύο βδομάδες αφότου η ταινία παιζόταν στα σινεμά, σε μία κατάμεστη αίθουσα που ομολογουμένως δεν περίμενα. Ένα γουέστερν, με πρωταγωνιστή ένα μοναχικό τύπο και παρέα ένα νεκρό και ένα αγριάνθρωπο δεν περίμενα ότι θα κάνει πάταγο στις αίθουσες όσο καλές κριτικές κι αν έχει πάρει (βλ. κυρίως κριτική Δανίκα στα Νέα). Παρόλ’ αυτά, ο κόσμος ευτυχώς το αγκάλιασε και εξακολουθεί να το κάνει άλλωστε, αν αναλογιστεί κανείς ότι ακόμα προβάλλεται και μάλιστα σε αίθουσες του κέντρου. Η αλήθεια είναι ότι ο Tomy Lee Jones, βασισμένος σε ένα πολύ καλό σενάριο του Αριάγα (Χαμένες Αγάπες, 21 γραμμάρια), έφτιαξε μία άρτια ταινία με εξαιρετικό ρυθμό, φοβερή ατμόσφαιρα και πολύ καλές ερμηνείες. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Ο Tomy Lee Jones υποδύεται έναν παλιομοδίτη καουμπόι, τον Πέρκινς, του οποίου ο κολλητός φίλος Μελκιάδες Εστράδα σκοτώνεται κατά λάθος από τα πυρά ενός φρουρού των συνόρων, του Νόρτον. Ενώ οι αρχές προσπαθούν να κουκουλώσουν την υπόθεση, ο Πέρκινς αποφασίζει να πάρει κατά κάποιον τρόπο τον νόμο στα χέρια του. Ωθούμενος από την παράκληση του Μελκιάδες να ταφεί στο χωριό του, ο Πέρκινς απαγάγει τον Νόρτον και τον αναγκάζει να ξεθάψει τον Μελκιάδες προκειμένου να τον οδηγήσουν πίσω Μεξικό για την εκτέλεση της επιθυμίας του. Ξεκινάει έτσι ένα μεγάλο και παράξενο ταξίδι με οδηγό τον Πέρκινς και συνοδοιπόρους από τη μία τον άγριο Νόρτον και από την άλλη τον νεκρό Μελκιάδες, μέχρι την κατάληξή τους σε ένα μικρό χωριό του Μεξικού κοντά στα σύνορα με το Τέξας.

Η ταινία αποτελεί ένα πραγματικά καταπληκτικό road movie παύλα γουέστερν που σε καθηλώνει με την ομορφιά των τοπίων και τη μοναχικότητα του τόπου και των ανθρώπων που τον κατοικούν. Η ένταση της φιλίας με την οποία δένονταν ο Πέρκινς με τον Μελκιάδες απεικονίζεται στην αποφασιστικότητα με την οποία ο Πέρκινς ακολουθεί την επιθυμία του φίλου του, όσο δύσκολη και αν αποδεικνύεται η συγκεκριμένη «αποστολή». Η ανάγκη λοιπόν, για ανθρώπινη επαφή κατά τη γνώμη μου αποδίδεται στην ταινία, την οποία ο Tomy Lee Jones χειρίζεται εξαιρετικά χωρίς να γίνεται ιδιαίτερα μελό αν και μία διάχυτη μελαγχολία διαπνέει την ταινία καθ’ όλη τη διάρκειά της. Νομίζω ότι αξίζει αν μη τι άλλο την προσοχή σας.

Δέσποινα Καβουσανάκη