Τα καλύτερα του 2005 13/1/2006

Το 2005 για τον Κυριάκο Σκορδά

Μια χρονιά όπου οι δίσκοι παραμένουν να είναι πολλοί. Δεν ξέρω πόσο έχει αυξηθεί η ικανότητά μας να πληροφορούμαστε για περισσότερους δίσκους, αλλά σίγουρα όσο και αν αυξάνονται οι κυκλοφορίες….ΔΥΣΤΥΧΩΣ ο χρόνος μας είναι πάντα περιορισμένος. Φέτος άκουσα όσους περισσότερους δίσκους μπόρεσα, πάρα πολλά μου άρεσαν και όπως θα δείτε και στην πρόταση μου από διαφορετικά τμήματα του υπέροχου μουσικού τοπίου. Είναι γεγονός πως με το hip-hop, το καθαρόαιμο ποπ, το metal, τη jazz και δεκάδες παρεμφερή κλαδάκια δεν έχω …έφεση.

Θα σταθώ στον δίσκο των bloodhound gung που επανέφερε την έννοια «διασκεδαστικός δίσκος», χωρίς απαραίτητα να είναι γελοίος, από ένα group που υμνεί το αλά νερτς ίσως χαβαλέ, αλλά βγάζοντας πολύ καλά τραγούδια. Από την άλλη η mainstream…όπως διαμορφώνεται πρωτοπορία των Xiu Xiu βρίθει πολλών ιδεών, πρωτότυπων και εμπνευσμένων. Πιο σύνθετα το κάνει αυτό ο Ισλανδός Mugison. Η πιο γλυκιά έκπληξη είναι από ένα ελληνικό συγκρότημα, που κάλιστα θα γοήτευε τους συνετελεστές του WIRE, και λέω για το σχήμα των 2L8. Από ροκ με πολλές κιθάρες έχουμε QUOTSA, έχουμε Institute, έχουμε τα επικά έργα των Mars Volta και των …Trail of dead και το πολύ καλό ύφος των Dredg, το διπλό κτύπημα των SOAD. Το post-rock το 2005 δειλά κινήθηκε και οι Αμερικανοί Apse είχαν μια πολύ καλή πρόταση, ενώ οι Sigur Ros εξαπλώθηκαν σε ευρύτερα αποδεκτά γούστα. Μαγκιά στους Yourcodenameismilo, ταξίδια στο υπέροχο Days of mars, και καλά τραγούδια από Kaiser Chiefs, Bravery. Τέλος πάντων παρακάτω είναι τι θέλω να θυμάμαι. Αρκετά αμερικάνικα, 2 από Ισλανδία, κάμποσα από Γερμανία, και από Καναδά, 1 ελληνικό, 1 τζαζ και ένα πειραγμένο τζαζ, ηλεκτρονική ψυχεδέλεια και εγκεφαλική ηλεκτρόνικα και αρκετά μεγαθήρια…παρέα με πρωτάκια στη δισκογραφία. Η γλυκιά συνύπαρξη των φτασμένων με τους φερέλπιδες. Οι προσωπικές στιγμές του καθενός είναι μοναδικές και τα αισθήματα που η μουσική δημιουργεί επίσης. Παρόλα αυτά, η πατροπαράδοτη λίστα μου έχει ως εξής, όπου πήγα για 31...κάηκα όμως στο 32 ,,,,:

1) BLOODHOUND GUNG – Hefty Fine

2) XIU XIU – La Foret

3) QUEENS OF THE STONE AGE – Lullabies to paralyze

4) MUGISON – Mugimama is this monkey music?

5) 2L8 – Armed Angels, Frustrated Youth, The Art Of Self-Deceit And Music Industry

6) YOURCODENAMEISMILO – ALL ROADS TO FAULT

7) HIDALGO – I want a girlfriend

8) MARS VOLTA – Frances the Mute

9) APSE – Apse

10) AND YOU WILL KNOW US BY THE TRAIL OF DEAD – Words Apart

11) EDITORS – The back room

12) SYSTEM OF A DOWN – Mezmerize + Hupnotize …διπλό κτύπημα

13) DEATH CAB FOR CUTIE – Plans

14) COCOROSIE – Noah’s Ark

15) INSTITUTE – Distort yourself

16) DECEMBERISTS – Picaresque

17) THE OTHERS – The Others

18) THE DEAD 60s – The Dead 60s

19) NOSTALGIA 77 – The Garden

20) BECK – Guero

21) DEPECHE MODE – PLAYING THE ANGEL

22) FLOTATION TOY WARNING – Bluffer’s Guide to the Flight Deck

23) STEREO TOTAL – Do the Bampi

24) The Bravery – The Bravery

25) ONEIDA FINK – The Invisible Ones

26) SIGUR ROS – Takk

27) LESBIANS ON ECSTASY – Lesbians on ecstasy

28) MELK – Super 8

29) KAIZER CHIEFS

30) DELIA GONZALEZ & GAVIN RUSSOM - Days of Mars

31) GEOFF FARINA, LUTHER GRAY, DAN LITTLETON – New Salt

32) DREDG – Catch without arms

και το 2005 για τον Κώστα Παπασπυρόπουλο

Σε μια εποχή, όπου όλοι οι κοινωνικοί παράγοντες ενισχύουν την ατομικότητα, με αποτέλεσμα η συλλογικότητα και η κοινή προσπάθεια να γίνονται όλο και πιο άγνωστες έννοιες, η μουσική και οι άνθρωποι που την παράγουν δεν θα μπορούσαν να μείνουν ανεπηρέαστοι. Έτσι, το 2005 στα δικά μου μάτια φάνηκε ως μια χρονιά των καλλιτεχνών, όπου λίγες μόνο συλλογικές δουλειές, στα πλαίσια ενός συγκροτήματος δηλαδή, είχαν την τύχη να κερδίσουν το θαυμασμό μου. Οι μοναχικοί καλλιτέχνες με κέρδισαν και κατέλαβαν τις 12 πρώτες θέσεις των 25 καλύτερών μου δίσκων για το 2005. Ευτυχώς, παρά την έλλειψη συλλογικότητας, και η χρονιά που πέρασε ήταν από τις πιο θαυμάσιες μουσικά…

1. M. Ward – Transistor Radio
2. Buck 65 – Secret House Against The World
3. Matt Sweeney & Bonnie “Prince” Billy – Superwolf
4. Matt Elliot – Drinking Songs
5. Andrew Bird – The Mysterious Production Of Eggs
6. Sufjan Stevens – Illinois
7. Colleen – The Golden Morning Breaks
8. Joseph Arthur – Our Shadows Will Remain
9. Kathleen Edwards – Back To Me
10. Laura Veirs – Year Of Meteors
11. Antony & The Johnsons – I’m A Bird Now
12. Stephen Malkmus – Face The Truth
13. 13 & God – 13 & God
14. Nostalgia 77 – The Garden
15. The Decemberists – Picaresque
16. The White Stripes – Get Behind Me Satan
17. Sons & Daughters – The Repulsion Box
18. Songs Of Green Pheasant – Songs Of Green Pheasant
19. Thomas Winter Et Bogue – Sur La Colline
20. Alias & Ehren – Lilian
21. Motion Pictures – Motion Pictures
22. Petra Jean Phillipson – Notes On: Love
23. Sage Francis – A Healthy Distrust
24. Marissa Nadler – The Saga Of Maryflower May
25. Bright Eyes – I’m Wide Awake, It’s Morning

ο φιλόμουσος και πάντα ακούρευτος....Κώστας Παπασπυρόπουλος. Δυσκολέυτηκε για τα 10, δεν του βγήκαν τα 20, είναι και χουβαρνάς...πήγε στα 25!

-----------------------------------------------------------------------------------

Ο κινηματογράφος , σε αντίθεση με τη μουσική, ήταν πάντα, κυρίως, θέμα ενός ατόμου: του σκηνοθέτη. Αυτός μπορεί να μετατρέψει σενάριο της μια γραμμής σε καθηλωτική ταινία, αυτός και μόνο μπορεί να κάνει έναν «άνευρο» ηθοποιό να γίνει τέρας υποκριτικής. Ανάλογα με τη μουσική, και στην τέχνη του κινηματογράφου το 2005 ήταν πλούσιο σε καλές ταινίες και έντονες συγκινήσεις. Οι 20 αγαπημένες μου ταινίες που προβλήθηκαν μέσω κανονικής διανομής στους κινηματογράφους της χώρας το 2005 είναι:

1. Last Days
2. The Three Burials Of Melquiades Estrada
3. 3 Iron
4. Un long Dimanche de fiancailles
5. Sideways
6. Broken Flowers
7. The Woodsman
8. L’ Enfant
9. The End Of Violence
10. Million Dollar Baby
11. Manderlay
12. Chinjeolhan geumjassi
13. Les Choristes
14. Sin City
15. Keane
16. Seom
17. Mar Adentro
18. Super Size Me
19. Mon petit doigt m`a dit...
20. Charlie and the Chocolate Factory

Αυτά από τον αφανή σινεφίλ Κώστα Παπασπυρόπουλο

------------------------------------------------------------------------------------

...και ο Γιώργος Γαλάνης, ενδελεχώς και επιμελώς προέβη σε ακροάσεις προς τέρψη ψυχής, ώτων και προς ανάδυση συναισθημάτων και προς συνοδεία στιγμών της πολυτάραχης (και όχι αυγοτάραχης) ζωής του..... Μετά φόβου γνώσης προτείνει για το 2005 τα κάτωθι:

Μπορεί η μουσική που παίζει ασταμάτητα στα αυτιά μας να καταγράφει σαν παλμογράφος το διαρκώς μεταβαλλόμενο μικροπεριβάλλον μας (εξ’ού και η ανάγκη για διαρκώς νέες και διαφορετικές μουσικές), όταν όμως στο τέλος της ημέρας μείνει μόνο ένα άδειο απλανές βλέμμα, σαν το βλέμμα του στρατιώτη στον “Ουρανό” του Τάκη Κανελλόπουλου, τότε ο παλμογράφος κοκαλώνει και καταγράφει μόνον μία ευθεία γραμμή. Εκεί πλέον μπορεί να σταθεί μόνον μία φωνή που τραγουδά τον παραδοσιακό “Αμάραντο”…ή, αυτός εδώ.

Ο Matt Elliott πάλευε οργισμένα τόσο καιρό για να ξορκίσει τους δαίμονες του. Τελικά φαίνεται πως αποφάσισε να συμφιλιωθεί μαζί τους, να καθίσουν σε ένα μικρό τσίγκινο τραπεζάκι και να μπεκρουλιάσουν παρέα. Και καλά έκανε!

Πόσο άνετα να νιώθουν οι JOMF στα ράφια των δισκοπωλείων στην κατηγορία post rock; Για μία ακόμη φορά, και ίσως περισσότερο από ποτέ, βουτάνε βαθιά στην αμερικάνικη μουσική παράδοση, πολύ πριν ο Έλβις μετατρέψει την gospel σε μουσική για τα πάρτυ της ευημερούσας νεολαίας, στέκουν με τον απαιτούμενο σεβασμό αλλά και δέος μπρος στην ψυχή και την πνευματικότητα αυτών των τραγουδιών και καταθέτουν τη δική τους οπτική. Αυτή η πίστη και η εμβάθυνση στην ουσία και όχι στις φόρμες, είναι που τους καθιστά τόσο σύγχρονους αλλά και συνάμα διαχρονικούς.

Ένα προνόμιο που έχουν οι θιασώτες της ελληνικής έντεχνης μουσικής, αλλά κυρίως οι θιασώτες του παλαιού και σύγχρονου ελαφρολαϊκού ρεπερτορίου έναντι ημών, είναι ότι ανά πάσα στιγμή υπάρχει στο κεφάλι τους η μελωδία και το ευκολομνημόνευτο ρεφρενάκι, για να τραγουδήσουν αν μερακλωθούν. Επιτέλους, φίλε και συνάδελφε, οπαδέ του προχωρημένου ήχου, του experimental, του post rock, της electronica κλπ…αποκτήσαμε τον δικό μας καλλιτέχνη πίστας! Δοκίμασε να τραγουδήσεις το ρεφρέν από το ομότιτλο Multiply, όταν οδηγείς, όταν μαγειρεύεις, όταν διαλέγεις μήλα από τους πάγκους της λαϊκής, όταν είσαι μέσα στους αφρούς στην μπανιέρα σου…και θα με θυμηθείς.

Άνετα στην δεκάδα, μόνο και μόνο γιατί κάθε φορά που στο CD player έπαιζε το Touch the sky του Kanye West, αμέσως σηκωνόμουν και έβαζα το αυθεντικό Move on up του Curtis Mayfield και μετά από διάφορες αλλαγές κλασικών soul βινυλίων, ξαναγύριζα πάλι στον digital Kanye. “Πολύ θράσος έχει αυτός ο νεαρός”, άκουγα να σιγοψιθυρίζουν οι soul παππούδες…όντως, πολύ θράσος!

Η nu rhythm μηχανή του Burnt Friedman παίρνει για μία ακόμη φορά φωτιά, οι ηχογραφήσεις του Atom ΤΜ από το Σαντιάγο της Χιλής θα πρέπει να φτάνουν με ατμομηχανή μέχρι την Κολωνία για να μη χάσουν τις swing και jazz μυρουδιές τους, τα κορίτσια στη Νέα Ορλεάνη ένα αιώνα πριν θα πρέπει να ήταν τόσο όμορφα!

MIKE LADD- Negrophilia (the album)

Στο Παρίσι τη δεκαετία του ’20 η εύπορη αστική τάξη προσέγγισε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την εξωτική για αυτούς μαύρη κουλτούρα. Με την κάλυψη και την ασφάλεια που τους έδινε το κοινωνικό τους status, μπορούσαν να αρπάξουν ότι έβρισκαν ενδιαφέρον από τον πολιτισμό της μαύρης ηπείρου, χωρίς τον κίνδυνο μίανσης της δικιάς τους πολιτιστικής ταυτότητας. Η ιστορία απέδειξε άλλα και αυτά αναφέρονται στο βιβλίο του Petrine Archer-Straw “Negrophilia: Avant Garde Paris and Black Culture in the 1920s”. Η μουσική κατάθεση του Mike Ladd προσπαθεί να αποτυπώσει ακριβώς αυτό. Τον φετιχισμό της μαύρης κουλτούρας από το Παρισινό avant garde. Τρομερά φιλόδοξο ως επιχείρημα, επιτυχημένο σε μεγάλο βαθμό. Κάτι σαν εισαγωγή των Art Zoyd στο hip hop.

Οι Xiu Xiu συνεχίζουν να κάνουν πολύ καλά, αυτό που κάνουν και τόσοι άλλοι σήμερα. Να μπλέκουν μελωδίες με θορύβους. Η ιδιαιτερότητα τους έγκειται στην αντιστροφή των ρόλων της μελωδίας και του θορύβου. Γιατί στην περίπτωση των Xiu Xiu, ο θόρυβος ευφραίνει και η μελωδία γδέρνει! Το La Foret είναι ένα ερωτικό τανγκό πάνω σε θραύσματα γυαλιών…Και τον Απρίλιο θα τους δούμε επιτέλους από κοντά. Μπρρρ…

Ένα μικρό παραμύθι πίσω από το πιο ζεστό, τρυφερό και λιτό album της χρονιάς. Ο Duncan Sumpner (δάσκαλος στο επάγγελμα) ηχογράφησε 10 ιστοριούλες, ηλεκτρο-ακουστικές pop μινιατούρες σε ένα τετρακάναλο στην κουζίνα του σπιτιού του, το φθινόπωρο του 2002. Έστειλε το demo στην fat-cat records, χωρίς να αφήσει κάποια περαιτέρω στοιχεία για επικοινωνία. Οι της fat-cat τον εντόπισαν σχεδόν δύο χρόνια μετά, για να ζητήσουν την άδεια του να το κυκλοφορήσουν. Μύθος ή πραγματικότητα; Τι σημασία έχει; Στον θρίαμβο της ομορφιάς, η μόνη αλήθεια που μετράει, είναι η αλήθεια της ομορφιάς.

Στη συναυλία του Michael Gira στο Αν club δύο χρόνια πριν, (μόνος του στη σκηνή με μία ακουστική κιθάρα σε ένα live υπερβολικά χαμηλών τόνων), στον επίλογο ενός κομματιού, ο Gira χτύπησε με δύναμη το πόδι του στο ξύλινο δάπεδο της σκηνής με αποτέλεσμα να φύγει με ορμή προς τα πίσω και να πέσει από το σκαμπό του. Στο τελευταίο του album οι νέοι άγγελοι του φωτός (Akron/Family) δίνουν έναν ασυνήθιστα λυρικό τόνο, τα ντραμς απουσιάζουν πλήρως και οι εξάρσεις είναι ελάχιστες. Όμως η ένταση (ευχή και κατάρα για τον βίο και τα έργα του Michael Gira) δεν μπορεί να λείπει. Αρκεί να ξεφυλλίσεις αρκετά επίπεδα ακροάσεων για να τη νιώσεις και να αφεθείς και πάλι στον ζοφερό κόσμο ενός από τους πλέον επιδραστικούς, σύγχρονους μουσικούς.

--------------------------------------------------------------------------------------------------

2005 * ALBUMS OF THE YEAR * 2005

by ares buras

01. Antony And The Johnsons : I Am A Bird Now (SECRETLY CANADIAN)

02. Arcade Fire : Funeral (MERGE / ROUGH TRADE)

03. LCD Soundsystem : LCD Soundsystem (DFA / EMI)

04. Vitalic: Ok Cowboy (CITIZEN / PIAS)

05. MIA : Arular (XL)

06. Tom Vek : We Have Sound (TUMMY TOUCH / GO BEAT)

07. Richard Davis : Details (KITTY-YO)

08. Cocorosie : Noah’s Ark (TOUCH & GO / QUARTERSTICK)

09. Bloc Party : Silent Alarm (WICHITA / V2)

10. Clap Your Hands Say Yeah : Clap Your Hands Say Yeah (SELF-RELEASED)

11. Raining Pleasure : Reflections by Manos Hadjidakis (BLUE NOTE / EMI)

12. Sufjan Stevens : Illinois (ASTHMATIC KITTY)

13. M83 : Before The Dawn Heals Us (GOOM / MUTE)

14. Isolee : We Are Monster (PLAYHOUSE)

15. Out Hud : Let Us Never Speak Of It Again (KRANKY)

16. MU : Out Of Breach (OUTPUT)

17. Gorillaz : Demon Days (PARLOPHONE)

18. Jamie Lidell : Multiply (WARP)

19. Buck 65 : Secret House Against The World (WARNER)

20. The White Stripes : Get Behind Me Satan (XL)

Αρης Μπούρας

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

20 ΚΑΛΥΤΕΡΑ METAL ALBUMS ΤΟΥ 2005

Από τον Θοδωρή Angus..

1.Judas Priest-Angel of Retribution

2.Starbreaker-Starbreaker

3.Sieges Even-The Art of Navigating by the stars

4.Bon Jovi-Have a nice Day

5.Shy-Sunset and Vine

6.G3 (Satriani,Vai,Petrucci)-Live in Japan

7.Steve Vai-Real Illussions:Reflections

8.Glenn Hughes-Soulmover

9.Harem Scarem-Overload

10.L.A Guns-Tales from the Strip

11.Candlemass-Candlemass

12.Obituary-Frozen in Time

13.Kamelot-The Black Halo

14.Nile-Annihilation of the Wicked

15.Iommi-Fused

16.Opeth-Ghost Reveries

17.Kreator-Enemy of God

18.Twilightning-Plague House Puppet Master

19.Paradise Lost-Paradise Lost

20.Six Feet Under-13

Θοδωρής Angus

2005 τι άρεσε στον Άρη Κτωρίδη

Mia - Arular
Kanye West - Late Registration
Gorilaz - Demon Days
Alex Smoke - Incommunicado
Isolee - We are Monster
Cocorosie - Noah’s ark
Bloc Party - Silent Alarm
Arcade Fire - Funeral
Kano - Home Sweet Home
LCD Soundsystem - LCD Soundsystem

2005 τι άρεσε στον Βασίλη Λιόλιο

10 δίσκοι που ξεχώρισα μέσα στο 2005 (ανεξαρτήτως σειράς)

1)Murcof- remembranza (leaf)

2)Bronnt industries kapital- virtute et industria (static caravan)

3)Hood- outside closer(domino)

4)Cocorosie- Noah’s ark(touch and go)

5)Alva noto+Ryuichi Sakamoto(raster-noton)

6)Kammerflimmer Kollektief-absencen(staubgold)

7)The remote viewer-let your heart draw a line(city centre offices)

8)Antony and the Johnsons-I am abird now(rough trade)

9)Biosphere-dropsonde(touch)

10)Deaf center-pale ravine(type)

2005 11 Albums.1 Τραγούδι.13 Λέξεις. by Βασίλης Σίντος

Antony and the Johnsons- I Am a Bird Now. Αλήθεια.

Bloc Party-Silent Alarm. Μυαλό.

British Sea Power- Open Season. Feeling.

Common-Be.Uplifting.

The Decemberists- Picaresque. Ιστορίες.

Franz Ferdinand- You Could Have It So Much Better.Κλάση.

Hard-Fi –Stars of CCTV. Σαββατόβραδο.

Hood- Outside Closer. Ομίχλη.

M83- Before the Dawn Heals Us. Διάστημα.

Maximo Park- A Certain Trigger. Το Καλύτερο.

Stellastarr*-Harmonies For The Haunted. Δαίμονες.

Babyshambles-Fuck Forever.Φλόγα.

Και ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ
από τη Δέσποινα Καβουσανάκη

Πάντα δυσκολευόμουνα να συντάσσω λίστες. Λίστα για το σούπερ μάρκετ, λίστα για τα επόμενα βιβλία που θέλω να αγοράσω, λίστα με τις καλύτερες ταινίες που είδα φέτος στο σινεμά, ουφ, ποτέ δεν κατάφερα ούτε να είμαι σίγουρη για τις επιλογές μου ούτε και να τις ακολουθήσω πιστά. Και καλά στο σούπερ μάρκετ, πας για γάλα και βούτυρο και φεύγεις με σαλάμι και μοτσαρέλα, που είναι το κακό, αλλά στις ταινίες; Εδώ σε θέλω. Το αν αρέσει ή δεν αρέσει μία ταινία δεν είναι αρκετό για να τις κάνει συγκρίσιμες. Η κάθε ταινία έχει τη δική της λογική, το δικό της περιβάλλον στο οποίο κινείται και αναπνέει, το δικό της χαρακτηριστικό άγγιγμα σε κάθε θεατή. Επομένως, μία λίστα όπου η κάθε ταινία που προβλήθηκε το 2005 ιεραρχείται στεγνά είναι εντελώς πλασματική, παρόλα αυτά χρήσιμη για να ξαναθυμηθούμε εκείνες τις ταινίες που αποτύπωσαν, έστω και ένα φευγαλέο πλάνο τους, στη μνήμη μας.

1. Manderley: Ο γίγαντας Λαρς ξαναχτυπά με μία καταπληκτική ταινία με θέμα την αντιμετώπιση των μαύρων στην Αμερική. Η ταινία αποτελεί την αποθέωση της επαγωγικής σκέψης του ιδιοφυούς Δανού, όπου ξεκινώντας από την εποχή της δουλείας περιγράφει ε-ξαι-ρε-τι-κά τον τρόπο με τον οποίο οι συνθήκες που επικρατούσαν τότε πότισαν την ψυχοσύνθεση των μαύρων, φτάνοντας μέχρι τις μέρες μας και την επίδραση των καταλοίπων αυτών στην σημερινή black community.
2. Το παιδί: Οι αδελφοί Νταρντέν φτιάχνουν μία ακόμα κοινωνική ταινία (ύστερα από την Υπόσχεση και τη Ροζέτα) περιγράφοντας, με όσο λιγότερα μέσα μπορούν, την αλλοτρίωση που έχει επιφέρει το χρήμα στη ζωή μας. Βαρύτατο κοινωνικό σχόλιο μέσα από μία ωμή σε αλήθειες αλλά βαθύτατα συναισθηματική ταινία, η οποία μάλιστα απέσπασε και το χρυσό φοίνικα στο φεστιβάλ των Καννών.

3. Sin City: Για το καταπληκτικό σενάριο, για την εξαίσια φωτογραφία, για την εξαιρετική ατμόσφαιρα, για τη φοβερή εν ολίγοις απόδοση του ομώνυμου κόμικ του Φρανκ Μίλλερ. Απολαυστικό!

4. Οι τρεις ταφές του Μελκιάδες Εστράδα: Ο Τόμι Λη Τζόουνς υπογράφει μία από τις ταινίες της χρονιάς κινηματογραφώντας αριστοτεχνικά τα άγονα τοπία του Μεξικού και του νότου των ΗΠΑ. Αριστουργηματικό road movie, όπου οι παλιοί, άγραφοι κανόνες της άγριας δύσης δίνουν την αφορμή για ένα ταξίδι απόλυτα δοσμένο στην έννοια της φιλίας και της συντροφικότητας.

5. Τσακισμένα Λουλούδια: Το ομολογώ. Είμαι φαν των road movies, του Τζάρμους, του Mulatu Astatke (πλέον). Ο Τζάρμους ναι μεν φτιάχνει μία από τις πιο mainstream ταινίες του, το κάνει δε τόσο καλά, που δεν μπορείς παρά να ανακαλείς συχνά τον πολύ καλό Μάρεϊ μέσα σε ένα Ford Taurus, καθώς οδηγεί προς εύρεση του χαμένου του γιου. Και όλα αυτά υπό τη μουσική υπόκρουση του φοβερού και τρομερού Αιθίοπα.

6. Million Dollar Baby: Όπως κι αν το δεις, ο Κλιντ Ίστγουντ είναι ένας πολύ καλός σκηνοθέτης. Αν και Ρεπουμπλικάνος (τώρα θα μου πεις, οι Δημοκρατικοί είναι πιο προοδευτικοί δηλαδή; και εγώ θα το βουλώσω γιατί έχεις δίκιο, πώς να το κάνουμε), οι ταινίες του εμπεριέχουν πάντα, έστω και έμμεσα, κάποιο κοινωνικό σχόλιο που θίγει από την εκκλησία και την οικογένεια, μέχρι το αμερικάνικο όνειρο αυτό καθεαυτό. Στη συγκεκριμένη, ο Ίστγουντ ξεσκεπάζει τα κακώς κείμενα σε όλους τους παραπάνω τομείς μέσα από την ιστορία μίας φτωχής σερβιτόρας που παλεύει να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα. Οι μπουνιές και οι κλοτσιές που πέφτουν στην ταινία μη σας πτοούν. Πρόκειται για αριστούργημα.

7. Το τσεκούρι: Γαβράς και πάλι Γαβράς. Αριστερός, πολιτικοποιημένος, συνειδητοποιημένος, με άποψη, με κριτική ματιά απέναντι σε ένα σύστημα που κατατρώει σιγά σιγά και βασανιστικά τους πολίτες που εξουσιάζει. Κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, κατάργηση του οχταώρου, απειλή ανεργίας, καταναλωτική κοινωνία που εξωθεί σε όλο και περισσότερες δουλειές μέσα σε ένα 24ωρο κλπ κλπ. Τι να πρωτοπούμε. Ο Γαβράς κάνει μία ταινία πάνω στην ανεργία και πώς αυτή βιώνεται από, καταξιωμένους μέχρι τη στιγμή της απόλυσης, επαγγελματικά μεσοαστούς. Μαύρο χιούμορ και άκρατος προβληματισμός σε μία πολύ καλή ταινία που κατά τη γνώμη μου αδικήθηκε από τους κριτικούς.

8. Η Πτώση: Ως μάθημα ιστορίας και ως κάτι καινούριο ανάμεσα στις ταινίες με θέμα τον ΙΙ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι τελευταίες μέρες του Χίτλερ στο καταφύγιο του στο Βερολίνο παρέα με τους τελευταίους του πιστούς. Συγκλονιστικό φινάλε με την μαμά Γκέμπελς να σκοτώνει τα παιδιά της για να μην πέσουν στα χέρια του εχθρού.

9. Ο εφιάλτης του Δαρβίνου: το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ δεν είναι κάτι το φοβερό ούτε σαν θέμα (και το πώς αυτό αναλύεται) ούτε σαν ταινία. Το έβαλα στην πρώτη δεκάδα για να μην ξεχνάμε την πολύπαθη μαύρη ήπειρο και τους κατοίκους της που ποτέ δεν έπαψαν (παρά την κατάργηση της αποικιοκρατίας και την ανεξαρτητοποίηση όλων των χωρών από τον λευκό ζυγό) να αποτελούν θύματα της πιο στυγνής εκμετάλλευσης από τους λευκούς αυτού του πλανήτη. Ταινία που πρέπει να δει όλη η οικογένεια και το εννοώ!

10. Ο ήχος της Πόλης: ένα διαφορετικό ντοκιμαντέρ για τις μουσικές της Κωνσταντινούπολης. Ένα καταπληκτικό ταξίδι στη γείτονα χώρα και στις μουσικές που αυτή ακούει. Εξαιρετικό!

και metal part II από τον Κώστα Λιανίδη αυτή τη φορά

BEST 2005 – Happy New Year!

Πάει ο παλιός ο χρόνος και τα πράγματα για τη metal σκηνή δεν ήταν και τα καλύτερα καθώς ήταν κατα τη γνώμη μου η πιο ανέμπνευστη χρονιά της τελευταίας δεκαετίας. Ελπίζω λοιπόν το 2006 να φέρει περισσότερη έμπνευση στους μουσικούς, και καλύτερη ποιότητα στις κυκλοφορίες.. Ακολουθεί η λίστα με τους αγαπημένους μου δίσκους για το 2005. Όπως είπα είναι λίστα με τους αγαπημένους μου δίσκους και όχι metal best of οπότε είναι εντελώς υποκειμενική και χωρίς περιορισμούς.

1. IRON MASK – Hordes Of The Brave
2. RATA BLANCA – La Llave De La Puerta Secreta
3. RICHARD ANDERSSON – The Ultimate Andersson Collection
4. YNGWIE MALMSTEEN – Unleash The Fury
5. ROB ROCK – Holy Hell
6. ROYAL HUNT – Paper Blood
7. GORAN SOLLSCHER – The Renaissance Album
8. JOE LYNN TURNER – The Usual Suspects
9. EDGE OF FOREVER – Let The Demon Rock N Roll
10. SHADOW GALLERY – Room V
11. YO-YO MA – The Essential Yo-Yo Ma
12. OLIVER HARTMANN – Out In The Cold
13. JOCELYN POOK – The Merchant Of Venice OST
14. BRAINSTORM – Liquid Monster
15. CROSS HARD – Eclipse From East
16. THUNDER – The Magnificent Seventh
17. JUDAS PRIEST – Angel Of Retribution
18. AT VANCE – Chained
19. NIGHTVISION – Nightvision
20. HAREM SCAREM - Overload
    

Atraktos.Net