The Rasmus 29/1/2006 Θεσσαλονίκη, Μύλος (Αποθήκη) 9/2/2006

The Rasmus – 29 01 06 – Θεσσαλονίκη, Μύλος (Αποθήκη)

Από το προηγούμενο βράδυ είχα κρύψει τα τσιγάρα μου στο ασανσέρ. Είχα βγάλει τα σκουλαρίκια για να τα φορέσω την επόμενη φεύγοντας από το σπίτι. Ότι κάνει ο μέσος 16άρης το έκανα.

Και ήρθε η ώρα. Ένας τόνος ζελέ στα χτενισμένα μου μαλλιά ώστε να μπορώ να κάνω τα αξιοπρεπή μου καρφάκια λίγο πριν τη συναυλία και να σου ο καλός σου λίγο μετά την 9^η εσπερινή στο κατώφλι της Αποθήκης στο ραντεβού με τις δύο συνομήλικες (!) ακροάτριες μου στον 904 που είχαν κερδίσει γνωριμία με τον Lauri Ylonen .

Κόσμος !!! κόσμος, χαμός… τόσο κόσμο είχα χρόνια να δώ. Και όλοι εκεί να στριμώχνονται έξω απ την αποθήκη για να δούν την έκθεση εικαστικών στη διπλανή αίθουσα !!!!!

Και για τη συναυλία Εγώ και οι οργανωτές ! Και άλλοι 200 – 300 μέσα. Μισή ώρα πρίν το show. Κύριοι δυστυχώς επτωχεύσαμε. Συναυλιακά τουλάχιστο. Είναι οι Rasmus στην πόλη. Μία μπάντα που σε Ευρώπη και Αμερική γεμίζει στάδια. Ένας leader κυριολεκτικά pop idol που στην ποδιά του σφάζονται θυγατέρες και μεις δεν ξεπερνάμε τους 600 (μαζί με τις προσκλήσεις) ! Τι να πω, έχουμε τελικά τις συναυλίες που αξίζουμε.

Τα ραντεβού μου (η Όλγα -12χρονών- και η Ειρήνη -14χρονών) ήρθαν και έπρεπε μπούμε. Θλίψη και πάλι. Ο κόσμος τόσος που ούτε το «club» δε θα γέμιζε. Έ, το «Ξυλουργείο» ίσως. Αλλά ας πάψω με τη γκρίνια. Το show είχε ξεκινήσει. Ουρλιαχτά τύπου elvis, beatles και oasis και ένας πραγματικός performer ο Lauri επι σκηνής. Με το 2^ο τραγούδι first day of my life ταρακούνησε για τα καλά όχι μόνο τη σκηνή αλλά και όλους εμάς τους γερολαίους που κουτσοπίναμε εκεί πίσω στο bar.

Συνέχισε με τραγουδάρες από τα peep, playboys, hell of a tester, dead letters και φυσικά απ το ολοκαίνουργιο hide from the sun.

Κορυφαίες στιγμές τα liquid, wicked moments, sail away, in my life και φυσικά η μοναδική επανεμφάνιση με το in the shadows.

Γονιοί με αγωνία προσπαθούσαν να δουν με όση αδιακρισία τους περίσσευε αν η θυγατέρα ή ο κανακάρης τους είχε βγάλει τη ζακέτα μη και ιδρώσει, αν καπνίζει, αν φλερτάρει, αν, αν, αν… Και κει μπροστά στη σκηνή ο παλμός της πόλης. Όλοι τραγουδούσαν, όλοι χόρευαν και όλοι είχαν ψηλά τα κινητά τους. Τι καινούργιες μόδες κι αυτές. Όλοι και όλες ήθελαν να κρατήσουν τις στιγμές στα κινητά τους. Κανείς δεν φάνηκε να κρατά κάτι στο μυαλό του, στη ψυχή του. Αλλά ποιος είμαι εγώ που θα κρίνω τις νέες γενιές.

Όμορφο και ζεστό ήταν επίσης το γεγονός μετά τη συναυλία όπου διάφορες (πολλές) κοπέλες άλλες με δάκρυα άλλες με θυμό περίμεναν κολλημένες στη πίσω πόρτα για ένα αυτόγραφο ένα άγγιγμα ένα «Lauri I love you». Και κει να δείτε κακιούλες όταν κάποιες κατάφεραν να δουν από κοντά τους Rasmus…

Πέρασα πολύ όμορφα. Ξανάνιωσα βρε αδελφέ. Μού άρεσε πολύ το σχόλιο φίλου που παρομοίασε την ομήγυρη ως ένα μεγάλο μαντρί με νεαρά αρνάκια και καμιά 10αριά κακούς λύκους μέσα να τριγυρνούν χι χι. Το ραντεβού φιλενάδες και φιλαράκια ανανεώνεται για τους ΗΙΜ (νομίζω τον Μάρτη). Και εσάς φίλοι άνω των –άντα θα σας δω στους Violent Femmes στις 17 του Φλεβάρη.

Χρήστος Αρβανιτίδης