 |
|
|
|
OMAR RODRIGUEZ
|
OMAR RODRIGUEZ LOPEZ
Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένα μικρό αγοράκι με φουντωτά μαλλιά που ζητούσε απεγνωσμένα να ζήσει το όνειρό του: Nα γίνει ένας μεγαλοπρεπής hardcore μετα-punk ήρωας. Το αγοράκι μεγάλωσε μα τελικά κατέληξε ένας νεωτεριστής prog ήρωας, που δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να ακούει κουβέντα για τα άφρο μαλλιά του.
Ο Omar Rodriguez Lopez ήταν πρώην μέλος των At The Drive In και νυν ηγετική μορφή και κιθαρίστας των Mars Volta . Οι MV ήταν αυτοί που κατάφεραν (-νουν) να δώσουν σημαντική ώθηση στο εναλλακτικό ροκ χρησιμοποιώντας τις τεχνοκρατικές πρακτικές του παρελθόντος, κατάλληλα φιλτραρισμένες από μια indie αισθητική. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν τα προϊόντα μια αντιδράσης που περιελάμβανε progressive, punk, kraut, post-rock μέχρι και διακριτικές πινελιές από jazz και salsa. Το γεγονός όμως ήταν ότι κατάφεραν να πλασσάρουν την κατά πολλούς αποκρουστική έννοια του progressive rock, από μια άλλη οπτική γωνία, με πιο φιλικές διαθέσεις, περισσότερη ενεργητικότητα και ένταση, κάνοντας την πιο προσιτή στις ροκ κοινότητες των 00’s.
Στη πρώτη προσωπική δουλειά του Omar (“ Manual Dexterity 1”), υπήρχε και πάλι η ίδια διάθεση πειραματισμού αλλά αυτή τη φορά με περισσότερα ηλεκτρονικά, αναλογικά και ψηφιακά εφέ, καθώς και ένα πνεύμα μελαγχολίας να είναι περισσότερο διάχυτο απ’ότι στη καινούρια του δουλειά. Όλα αυτά βέβαια, ίσως να οφείλονταν στο γεγονός ότι το “Manual Dexterity 1”, ήταν κατά κύριο λόγο εμπνευσμένο και προοορισμένο για μια προσωπική του ταινία.
Οι ορέξεις του Omar διαφοροποιούνται από αυτές των MV, μια και στο συγκεκριμένο δίσκο δίνεται μεγάλο βάρος στους αυτοσχεδιασμούς.
Αυτοσχεδιασμοί με μια πιο αυθαίρετη και ροκ αισθητική, που προσπαθούν να εισχωρήσουν σε jazz ‘χωράφια’, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να φαντάζει εκκεντρικό, μα ορισμένες φορές λίγο επιτηδευμένο.
Σε μερικά σημεία, τα περάσματα, οι αλλαγές και κυρίως η δομή χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία σου φέρνουν στο μυαλό αισθητική κλασσικής jazz (π.χ. αυτοσχεδιασμός των οργάνων με τη σειρά).
Και ενώ όλες αυτές οι επιροές ήταν καλύτερα προσαρμομένες και κρυμμένες με τους MV, δεν αντιλαμβανόσουνα ευθέως για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει. Οι συνθέσεις του ήταν πολύ περισσότερο δουλεμένες και προσωπικά, υποψιάζομαι αρκετά πιο εμπνευσμένες.
Για μια ακόμη φορά, προσπαθεί να μιμηθεί εν μέρει και όχι με μεγάλη επιτυχία τις τεχνικές του R. Fripp (King Crimson), τότε που στις αρχές του ‘70 οι συνθετικές του ικανότητες και τα συναισθήματα που προκαλούσε μέσα από αυτές, ακόμα και σήμερα φαντάζουν αν όχι ‘εξωγήινα’, τουλάχιστον μουσικά αξιοθέατα πλήρως προσαρμοσμένα ακόμα και στη σημερινή πραγματικότητα.
Τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης κυκλοφορίας δεν φαίνεται αυτή τη φορά να μας πείθουν για την ειλικρίνεια και την αυθεντικότητά τους. Δεν φαίνεται να έχουν ολοκληρωθεί όλες εκείνες οι απαραίτητες διαδικασίες ‘ζήμωσης’ των επιροών που θα είχαν σαν αποτέλεσμα ένα ώριμο και κατάλληλα επεξεργασμένο μουσικό μείγμα.
Με όποια του δουλειά στους MV, ο Omar ήξερε να προκαλεί έντονη συγκίνηση, συνοδευόμενη από μεγάλες δόσεις εκκεντρικότητας. Τον ίδιο σχεδόν σκοπό εξυπηρετεί και η μουσική εδώ, μόνο που αυτή τη φορά προορίζεται μόνο γι’αυτούς που έχουν ήδη γευτεί τη μαγεία των MV.
Ιδιαίτερη αναφορά νομίζω όμως ότι πρέπει να γίνει στο “Vondelpark Bij Nacht”, όπου προσπαθεί να τιμήσει και τη δική μας Ανατολήτικη μουσική παράδοση. Το concept βέβαια παραμένει το ίδιο, αυτοσχεδιασμός μέχρι τελικής πτώσεως και όποιος αντέξει. Με την ενορχήστρωση να περιλαμβάνει κλαρίνο, σιτάρ, ταμπουρα, γκονγκ και σε συνδιασμό με τις κατάλληλες ανατολήτικες κλίμακες, ταξιδεύουμε για λίγο στην Ινδία και φτάνουμε μέχρι Ελλάδα και Τουρκία μεριά.
Ο Οmar ήταν πάντα το παιδί που προσπαθούσε να προτοτυπήσει, σ’άλλους προκαλούσε σοκαριστική έκπληξη και σ’άλλους αδιαφορία (υποψιάζομαι η μειοψηφία).
Ο συγκεκριμένος δίσκος σίγουρα δεν είναι αυτός που θα ήθελες να ακούσεις χαζεύοντας το χιόνι να πέφτει από το παράθυρο, κολλημένος στη φωτιά από το τζάκι (ή έστω τη σόμπα).
Έστω... Μα οι χιονάνθρωποι εκεί έξω έχουν ήδη λιώσει, λέγοντας μόνοι το τελευταίο αντίο!!! Track list
- Een ode aan Ed van Der Elsken
- Regenbogen stelen van prostituees
- Jacob Van Lennepkade
- Vondelpark bij nacht
- Spookrijden op het fietspad
Personnel
Omar Rodriguez-Lopez - Guitar
Adrian Terrazas-Gonzales - Saxophone and percussion
Marcel Rodriguez-Lopez - Drums, keys, percussion and gong
Juan Alderete de la Pena - Bass
Cedric Bixler-Zavala - Percussion
Jonathan Robert de Baun - Recordings and bass
Eric Salas - Drums
Χάρης Αποστολόπουλος
Atraktos.Net |
Foreign Office
