HOME GROWN! THE BEGINNERS GUIDE TO UNDERSTANDING THE ROOTS VOL. 1+2 THE ROOTS Geffen 13/3/2006

Έχω την αίσθηση ότι οι Roots θα μπορούσαν να γίνουν μία πραγματικά μεγάλη και επιδραστική μπάντα. Το πρώτο μπορεί να το πέτυχαν αν μιλάμε για τις πωλήσεις, το δεύτερο όμως, αμφιβάλλω. Μερικά πράγματα στη θεωρία και στο σχεδιασμό δείχνουν τόσο ιδανικά και κάπως έτσι ήταν και το ξεκίνημα των Roots , αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, ή μάλλον από το τέλος. Τελευταία δισκογραφική τους κατάθεση είναι δύο CD με περισσότερο από 150 λεπτά διάρκεια στο σύνολο και με τον, μάλλον παραπλανητικό, τίτλο, Home grown! The beginners guide to understanding the Roots . Σε αυτά τα δύο CD υπάρχει το σύνηθες υλικό το οποίο ξεμένει στο συρτάρι μετά από το ξεκαθάρισμα για το κάθε album, δηλαδή διαφορετικές εκτελέσεις των κομματιών, live εκτελέσεις, ακυκλοφόρητα κλπ. Τώρα για ποιο λόγο αυτό το υλικό να αποτελεί την αρχή για τον μη μυημένο να εισέλθει στον κόσμο των Roots και να μην αποκτήσει αντί για αυτά, τα δύο πρώτα album τους φερειπείν, ε, κάπως θα πρέπει να δικαιολογήσει τον μισθό του και ο υπεύθυνος του marketing.

Οι Roots όταν ξεκίνησαν στις αρχές των ’90s είχαν ένα ξεκάθαρο και πολύ φιλόδοξο όραμα. Να γίνουν μία hip hop μπάντα με τζαζ όρους. Αντί για dj, decks και sampler, προτίμησαν τύμπανα, κόντρα μπάσο και αναλογικά synth. Εύγε! Αλλά και η σύνθεση και η δομή των tracks έπρεπε να παραπέμπει στην παραδοσιακή τζαζ αντίληψη. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα και στη φοβερή live εκτέλεση του Essaywhuman?!!!!! από το 1992. Κούρδισμα, ιεραρχική είσοδος των οργάνων, ο κάθε οργανίστας προσπαθεί να ακολουθήσει κατά πόδας τον προηγούμενο, πάνω που χτίζεται το κομμάτι, παύση, στη συνέχεια διαδοχικά σόλο και πάλι από την αρχή.

Ακούγοντας όμως και τα δύο volumes, τα οποία περικλείουν αντιπροσωπευτικά όλη την πορεία των Roots , φαίνεται ότι κάπου χάθηκε αυτός ο προσανατολισμός, και κατ’ επέκταση η ιδιαιτερότητα των Roots . Ίσως να έπαιξε ρόλο σ’αυτό η πίεση για την εμπορική επιτυχία του group. Δεν χρειάζεται να διαβάσεις ανάμεσα από τις γραμμές τις αναλυτικές σημειώσεις του πολυγραφότατου ντράμερ τους, ?uestlove , για να καταλάβεις κάτι τέτοιο. Μεταξύ των άλλων αναφέρει ότι μετά την αυτοκτονία του Kurt Cobain , η Geffen βρέθηκε αντιμέτωπη με το φάσμα της κατακόρυφης πτώσης πωλήσεων και το βάρος έπεσε στους πολλά προσδοκώμενους (εμπορικά) Roots . Ο μόνος τρόπος για να γαντζωθεί το πρωτόλειο (με εμφανή επιρροή στον ήχο των Last Poets ) drum’n bass hip hop, πάνω στο εκφυλισμένο hype hip hop του MTV, είναι να λειανθούν οι αιχμηρές ακμές των γάντζων ( το drum’n bass με την πραγματική έννοια του όρου και όχι με την έννοια που του προσαρτήθηκε από τους κατά καιρούς αστεϊσμούς του marketing ). Και όντως αυτό φαίνεται να έγινε στην πορεία.

Το να στηθείς live ως jazz μπάντα δεν αρκεί μόνο να κουρδίζεις το κόντρα μπάσο μπροστά στα αδημονούντα βλέμματα του κοινού, αλλά να έχεις και την αντίστοιχη τόλμη μίας jazz μπάντας. Και η τόλμη δυστυχώς έλειψε από τους Roots . Δεν έλειψε όμως από τον Rahzel (που υπήρξε μέλος τους από το 1994 μέχρι το 1999) ο οποίος με τα φωνητικά του basslines και beats απογείωσε το Medulla της Bjork , και κάνει θαύματα συμπράττοντας με τον Mike Patton μπροστά σε ακροατήρια φίλων και γνωστών (αλλά αυτό είναι το τίμημα της τόλμης).

Αλλά ακόμη και ως hip hop διασκεδαστές (ώστε να συμπλέουν ευκολότερα με το mainstream hip hop ρεύμα) οι Roots δεν τα κατάφεραν ιδιαίτερα, εξαιρουμένων κάποιων εκλάμψεων, γιατί δεν είχαν την funk βάση και την απαραίτητη εκρηκτικότητα. Στο Star , στο οποίο ανάβουν το φυτίλι στο Everybody is a star των Sly and the family stone , τα καταφέρνουν μια χαρά, αλλά αυτή είναι μία από τις εκλάμψεις.

Και στα δύο volumes υπάρχουν αρκετές εκτελέσεις οι οποίες είναι πολύ κοντά στις αντίστοιχες εκτελέσεις των albums και θα μπορούσαν κάλλιστα τα 150 λεπτά να συμμαζευτούν σε ένα εξαιρετικό volume των 60-70 λεπτών.

Στο volume 1 ξεχωρίζει το αλά- Curtis Mayfield , soulfoul What they do , ο δυναμίτης Star , αλλά και το The lesson ένα από τα πρώτα tracks που συμμετέχει ο -human beat box- Rahzel .

Σαφώς καλύτερο το volume II, που περιέχει άλλωστε και τον θεμέλιο λίθο Essaywhuman?!!!!! Εδώ υπάρχει και η μοναδική ίσως dub version σε track των Roots , στο Break you off .

Η απογυμνωμένη εκτέλεση του Ain’t sayin’ nothin’ new από το Things fall apart δίνει νόημα στον όρο remix. Τα πολλά, πολλά αφαιρούνται, το βασικό κιθαριστικό θέμα μένει, αλλά αντί για κιθάρα, εκτελείται από ένα δολοφονικό μπάσο, και το τελικό Don’t say nuthin είναι γροθιά στο στομάχι (εκεί που ο προκάτοχος του ήταν μάλλον γιαουρτάκι για το στομάχι).

Φοβερή και η old school εκτέλεση του Pass the pop corn , με τις αστείες, αλλά εύηχες και ιδιαίτερα εθιστικές ρίμες “Pass the what? Pass the pop corn”.

Η κορυφαία όμως στιγμή είναι ένα 16λεπτο medley, ηχογραφημένο ζωντανά για την εκπομπή του –John Peel της μαύρης μουσικής– Gilles Peterson , όπου πάνω στα The Seed και Web περιχύνεται καυτό το Melting Pot των Booker T. and the M.G.’s , και ποιος βρέθηκε εκείνη τη στιγμή στα studio του BBC και δεν έτρεξε προς το air condition…

Γιώργος Γαλάνης