Μετά από κάμποσα χρόνια οι Sisters Of Mercy ξανά στην Ελλάδα και με σταθμό και τη Θεσσαλονίκη αυτή τη φορά, σέρνοντας πίσω τους μια μεγάλη ιστορία από την ένδοξη σκοτεινή σκηνή των 80s, στην οποία και πρωταγωνίστησαν.

Το Principal είναι ένας όμορφος συναυλιακός χώρος, λίγο δύσκολος όμως στο να εντοπίσεις και με πολύ πολύ τύχη (αφού συνάντησα ένα αυτοκίνητο στη μέση του πουθενά που πήγαινε επίσης εκεί) έφτασα με καθυστέρηση δυο τριών τραγουδιών. Το Club ήταν γεμάτο και κοιτάζωντας την σκηνή είδα τρεις σκιές να χτυπιούνται. Όταν κάπως αραιώσανε οι καπνοί είδα και τον Andrew στη μέση -με ξυρισμένο κεφάλι!- συνοδευόμενο από κιθάρα, μπάσο και drum machine. Οι τρεις τους ήταν εντελώς ενεργητικοί και παρόλο που το drum machine δεν αναπληρώνει τον drummer, δώσανε ένα απόλυτα ζωντανο, δυνατό και φυσικά σκοτεινό rock’n’roll show. Alice, Doctor Jeep, Dominion – Mother Russia, Temple Of Love και μια υπέροχη γυμνή μπαλαντοειδή εκτέλεση του I Was Wrong ξεσήκωσε το κοινό για μιάμιση περίπου ώρα, αν και το σουπερ-μέγα-χιτ More παραλήφθηκε εγκληματικά από το set list παρόλες τις WE WANT MORE ιαχές του πλήθους μετά το πέρας της συναυλίας και του encore.

Ο Andrew δεν έβγαλε στιγμή τα σκοτεινά γυαλιά του, απορώ πως έβλεπε μέσα στα σκοτάδια και τους καπνούς, μετά βία έβλεπα εγώ τη σκηνή, απλά διέκρινα τις σιλουέτες ανάμεσα από τα απόκοσμα φώτα πίσω τους. Η φωνή του φυσικά δεν έχει χάσει την χροιά που τον καθιέρωσε, ούτε και η ερμηνεία του που ήταν φανερά πιο αγριεμένη, όπως και η διάθεση της μπάντας του που εκ-κιθάρισε ακόμα περισσότερο τα κομμάτια επί σκηνής. Δισκογραφικά δεν ξέρω αν μπορούν πλέον να μας συγκλονίσουν ή έστω να μας ταρακουνήσουν, ζωντανά τουλάχιστον οι Sisters Of Mercy μπορούν είκοσι (και βάλε) χρόνια αργότερα να μας δείξουν γιατί ο ήχος του σκοτεινού κύματος δεν θα ήταν ο ίδιος χωρίς αυτούς. Και πόσοι κλώνοι του Adrew υπάρχουν στη σύγχρονη σκοτεινή σκηνή… Και για ιστορικούς και μόνο λόγους θα είχα καλά λόγια να πω, αλλά ευτυχώς που τα καλά λόγια τα κερδίσανε με την εμφάνισή τους και όχι με τον ένδοξο πρότερο βίο τους. Και που νόμιζα ότι θα βαρεθώ να τους δω… I was wrong, I was wrong to ever doubt.

Γιώργος Γoργογέτας