NEW MODEL ARMY 8/4/2006 GAGARIN ΑΘΗΝΑ 1/5/2006

Μια καταπληκτική συναυλία. Για τρεις λόγους κάνω αυτόν το, υπερβολικό για όσους δεν ήταν στο Gagarin, σχόλιο.

Α) Γιατί το group έπαιξε πάρα πολύ καλά

Β) γιατί συνέβη αυτό μετά από τόσα χρόνια παρουσίας, σα να διοχετεύτηκε μια μαγική δύναμη που έκανε τους New Model Army να ξανανιώσουν

Γ) Γιατί είχε πολύ κόσμο. Στο γεμάτο Gagarin ο κόσμος χειροκροτούσε, συμμετείχε και σε αρκετές περιπτώσεις τραγουδούσε πιο δυνατά και από τον τραγουδιστή των NMA Justin Sullivan. Κόσμος γνώστης της μουσικής, μαυροφορεμένος κατά το μεγαλύτερο ποσοστό, ενώ τα λίγα t-shirt από motorhead έως joy division έκαναν μια ικανοποιητική κάλυψη του εύρους της μουσικής των New Model Army.

Ο Justin Sullivan σαφώς χαρούμενος και συγκινημένος απολάμβανε (με εσωτερική γαλήνη, αλλά κατανοητή σε όλους) τη λατρεία του κόσμου. Ενός κόσμου που σύντομα κατάλαβε πως κάθε στιγμή που ο Sullivan έπιανε την ακουστική κιθάρα μια σπουδαία στιγμή από το παρελθόν θα ξεχυνόταν στη σκηνή. Πριν από λίγους μήνες βγήκε ο καινούριος τους δίσκος με τίτλο Carnival, που με 15 ευρώ το αγόρασα στο live μιας και δεν το έβρισκα έως τότε. ¨Όταν πριν 2-3 χρόνια βγήκε και το solo άλμπουμ του Sullivan πιστεψα πως θα είναι η σιωπηρή λήξη ενός συγκροτήματος που όρθωσε μουσικό και πολιτικό ανάστημα. Έτσι όταν βγήκε το carnival ξαφνιάστηκα ευχάριστα.

Στη συναυλία οι NMA κράτησαν την ισορροπία παίζοντας τα νέα κομμάτια, από τα οποία το bd7, το island, το another imperial day κέρδισαν αμέσως τον κόσμο που φάνηκε βέβαια να τα γνωρίζει και να ζητά και άλλα από τη νέα δουλειά, σαν το ωραίο water. Αλλά η αποθέωση κακά τα ψέματα υπήρξε στα παλιά και αγαπημένα, σαν το here comes the war, ή την 51^η πολιτεία των ΗΠΑ…

Πέντε άτομα επί σκηνής, με έναν ημίγυμνο drummer, με έναν 2^ο κιθαρίστα πραγματική μορφή, έναν μπασίστα δύναμη (μέχρι και στην πλάτη έβαλε το μπάσο και έπαιζε) και έναν πλήκτρά συμμέτοχο ακόμη και στα φωνητικά. Τα πλήκτρα ήταν χαμηλά, αλλά μπορούσαν και στόλιζαν. Ο Sullivan σε μεγάλα κέφια με φωνή αναλλοίωτη και πάντα χαρακτηριστική. Το πάθος αυτό έληξε με το τέλος της βραδιάς, ύστερα από σχεδόν 2 ώρες, που παρωχημένα ίσως θα πω πως μια χαρά θα ταίριαζε να έσπαγε και μια κιθάρα όταν μας αποχαιρετούσε! Μια απόπειρα crwodsurfing, 1 τουλάχιστον λιποθυμία, μερικοί ώμοι πιασμένοι από αυτούς που κουβαλούσαν και πολλά παλαμάκια. Ο ήχος γενικώς καλώς αν εξαιρέσεις κάποιο μπούκωμα στο μπάσο (μάλλον από τον ενισχυτή). Δυστυχώς άργησα και έτσι έχασα τους Brainwash, και τα καλά λόγια των διπλανών δεν είναι αρκετά. Αν κάποιος/α θέλει να επισημάνει κάποια σχόλια ευχαρίστως να τα στείλει.

Κυριάκος Σκορδάς