FAB FOUR SUTURE STEREOLAB TOO PURE 5/5/2006

Μετρώντας τους δίσκους που έχουν στο ενεργητκό τους οι Stereolab, και χωρίς να πιάνονται τα best of ή κυκλοφορίες του τύπου “ABC Music: The Radio 1 Sessions”, το “Fab Four Suture” είναι μάλλον 11η κυκλοφορία στη δισκογραφική τους ιστορία. Η ποσότητα δεν είναι πάντα φυσικά το απαραίτητο και ικανό στοιχείο αναφοράς, που θα αποτελέσει δείκτη για την αξία του συγκροτήματος, σίγουρα όμως μπορεί να φανερώσει την ανθεκτικότητα της μπάντας στη δοκιμασία της με το χρόνο.

Ποιός μπορεί να αρνηθεί τη θετική ενέργεια που αποπνέουν οι αιθέριες μελωδίες των Stereolab και κυρίως πώς μπορείς να κρύψεις την συμπάθεια σου για τη διακριτική γοητεία της τραγουδίστριας τους, της φωνή της, τους στίχους και ιδίως... ιδίως όταν τραγουδάει εκείνα τα χαζοχαρούμενα γαλλικούλια... Σίγουρα θα νιώθει κάτι να τον σαγηνεύει, χωρίς να του αφήνει περιθώρια αντίδρασης και εξήγησης για μια τέτοια συμπεριφορά.

Είναι σίγουρα η χροιά της φωνής της, αλλά πιο πιθανόν η ιδιόμορφη ξεγνοιασιά που αποπνέει, σαν το κοριτσάκι που ανέμελο βγαίνει για να χαρεί τις πρώτες ανοιξιάτικες μυρωδιές λουλουδιών...

Τελικά, για όλα πρέπει να φταίει αυτή η διάχυτη, ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΘΩΟΤΗΤΑ!

Η συγκεκριμένη κυκλοφορία δεν είναι ένας ολοκληρωμένος δίσκος, αλλά μια συλλογή από επτάιντσα και διάφορα ep’s που προφανώς είχαν μείνει στο συρτάρι. Φυσικά, κάθε δουλειά από τους Stereolab είναι ευπρόσδεκτη, αλλά σ’αυτή τη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με κομμάτια τα οποία δεν δημιουργούν την αίσθηση συνοχής ή έκφρασης μιας συγκεκριμένης δημιουργικής περιόδου του συγκροτήματος. Φυσικά, δεν γνωρίζουμε αν η επιλογή των κομματιών θα μπορούσε να ήταν καλύτερη ή χειρότερη. Η γενικότερη αίσθηση όμως που μπορεί να γίνει ιδιαίτερα ορατή από τον οπαδό του γκρούπ είναι ότι βασικό κίνητρο για τη συγκεκριμένη κυκλοφορία, ήταν ότι με κάποιο τρόπο το παραγεμισμένο συρτάρι έπρεπε να αδειάσει.

Το “Fab Four Suture” διέπεται από τα στοιχεία που καθιέρωσαν στη μουσική τους οι Stereolab από το “Emperor Tomato Ketchup” το ‘96 και μετά (Το “Emperor...” είναι ίσως η πιο ολοκληρωμένη, πειραματική και εμπορικά επιτυχημένη δουλειά με τη μεγαλύτερη επιροή στη γενιά που ακολούθησε και πολύ πιθανόν σ’αυτές που θ’άρθουν). Το πάντρεμα της ποπ αισθητική των 60’s, με μια εναλλακτική-indie ματιά απ’τα 90’s και λίγα μυρωδικά (αυτή τηγ φορά ελάχιστα σε σχέση με άλλες κυκλοφορίες) από krautrock των 70’s...

Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει να γίνει στο ‘Kyberneticka Babicka’ όπου οι Stereolab φαίνεται να έχουν πραγματικά αφομοιώσει τις επιροές τους από τον μινιμαλισμό του Philip Glass, μιας και τα φωνητικά παραπέμπουν κατ’ευθείαν στις τεχνοτροπίες του.

Σε γενικές γραμμές, έντονες είναι και οι ομοιότητες με τους Four Tet και τους Belle & Sebastian τόσο στα φωνητικά όσο και στην προσήλωσή τους στη ποπ αισθητική των 60’s.

Είναι σίγουρο πάντως, ότι το άλμπουμ δεν συνίσταται ως αντιπροσωπευτική επιλογή για τους πρωτάρηδες στη μουσική των Stereolab. Στην αντίθετη περίπτωση όμως, πώς θα μπορούσες να πείσεις έναν οπαδό τους ότι υπάρχουν πιθανότητες να μείνει ανικανοποίητος, ή καλύτερα πώς θα μπορούσες ν’αποτρέψεις έναν ‘λάτρη’ τους από το ν’αρνηθεί την ικανοποίηση του εθισμού του με δόσεις εκλεπτισμένης, σοφιστικέ, μεγαλοφυούς ποπ.

Χάρης Αποστολόπουλος

Atraktos.Net