10.000 Days TOOL Volcano 29/5/2006

Μάλιστα... Τί έχουμε εδώ; __________________________________(σιωπή)

Εντάξει... Πάμε πάλι απ’την αρχή_________________(σιωπή στο τετράγωνο)

...Σδφξηςεξιδγφλσδλνκλκσψβκλνοφξλ΄γ΄καφλφκνκσδωμρτ ωλκσδφγξμσγξφ...

Ουφφφφφ!

Η διαδικασία συνεχίστηκε πολλές φορές μέχρι να βρεθούν οι κατάλληλες λέξεις που θα προσέγγιζαν, κατά πάσα πιθανότητα στο ελάχιστο, το φαινόμενο που λέγεται Tool.

Και πώς είναι δυνατόν να’ρχίσεις να γράφεις λέξεις για κάτι που μάταια θα μπορέσει τελικά να περιγραφεί από γράμματα.

Κάθε φαινόμενο, φυσικό και μη, χάνει τη μαγεία του, την επιροή του, τη δύναμή του, αν δεν το νιώσεις, δεν το γευτείς και δεν το βιώσεις. Όλα αυτά, ισχύουν και στην περίπτωση των Tool, μόνο που επιπλέον απαιτούν και πολύ σκέψη. Σκέψη για τις μελωδίες τους, τους ρυθμούς και κυρίως τους στίχους, που είτε αναφέρονται άμεσα ή έμμεσα μέσω συμβολισμών σε νοήματα, θα απαιτήσουν στο τέλος τη δική σου συμβολή για την απαραίτητη κατανόηση.

Το συγκρότημα ανήκει φυσικά σ’εκείνη την κατηγορία που όταν προσπαθήσεις να σκεφτείς ονόματα για να παραλληλίσεις τον ήχο τους, βασανίζεσαι αρκετά, μέχρι τελικά να μη βρείς κανένα. Συγχρόνως όμως, ανήκουν και σ’εκείνη τη κατηγορία των πολύ μεγάλων συγκροτημάτων, στην οποία δεν υπάρχουν κάν άλλα σχήματα για να τους προσεγγίσουν και να τους μιμηθούν. (Εκτός από τις δύο φωτεινές εξαιρέσεις των Opeth και των Meshuggah). Και όπως όλα τα γκρούπ που ανήκουν σ’αυτή τη κατηγορία, έχεις επίσης τη δυσκολία να ξεχωρίσεις αν η νέα τους δουλειά είναι καλύτερη ή χειρότερη από τις προηγούμενες κυκλοφορίες.

Πρωτεργάτες του Progressive Metal, οι Tool ήταν αυτοί που μεταμόρφωσαν και έδωσαν άλλο αέρα στον ήχο, κάνοντας τον ν’ακούγεται περισσότερο καλόγουστο και ‘σοφιστικέ’. Έδωσαν έλεγχο και χαρακτήρα στις πιο σκληρές κιθαριστικές παραμορφώσεις, καταφέρνοντας έτσι να διευρύνουν όχι μόνο την έννοια του είδους αλλά και το κοινό, κάνοντας τη μουσική τους ευπρόσδεκτη από αυτιά προσκολλημένα σε είδη που δεν είχαν καμία ηχοσχέση με το metal.

Ο νέος δίσκος έχει ορμητικότητα, κιθαριστικά ρίφ και μελωδίες, τα οποία δεν φαίνεται να φτάνουν το επίπεδο του “Lateralus” (πόσο μάλλον του “Aenima”). Είναι όμως καταραμένα εμπνευσμένος, χωρίς να αφήνει περιθώρια για επικρίσεις σε επίπεδο λυρικότητας, σύνθεσης και τεχνικής.

Το ‘10,000 days’ διαφέρει κυρίως ως προς τις επικρατούσες διαθέσεις, οι οποίες φανερώνουν και την επιδίωξη των Tool να διαφοροποιηθούν και να απελευθερωθούν από τον ίδιο τους τον εαυτό. Γι’αυτό άλλωστε και ο κιθαρίστας A. Jones, δήλωσε ότι ήθελαν να περάσει καιρός μέχρι να ωριμάσουν μέσα τους νέες εμπειρίες και αυθόρμητα αυτό να είχε αντίκτυπο και στη νέα τους δουλειά που θα την έκανε διαφορετική. Να, που οι υπολογισμοί τους βγήκαν αληθινοί, ανακαλύπτοντας την πιο σκοτεινή τους πλευρά, αρνούμενοι ευτυχώς να υποκύψουν στις επιθυμίες της δισκογραφικής τους, που ήθελε καινούρια κυκλοφορία σε δύο χρόνια (από το “Lateralus”).

Ο δίσκος θα μπορούσε νοητά να χωριστεί σε δύο μέρη. Το πρώτο είναι αυτό στο οποίο οι Tool θυμίζουν και εντελώς φυσιολογικά τιμούν το παρελθόν τους (‘Vicarious’, ‘Jambi’, ‘The pot’), ενώ το δεύτερο μέρος είναι αυτό στο οποίο γίνεται η μετάβαση, η αλλαγή και μια είδους μικρή μεταμόρφωση (‘Wings for Marie’, ’10,000 days’, ‘Intention’, ‘Viginti tres’). Τα κομμάτια αυτού του μέρους είναι τα πιο σκοτεινά και εσωστρεφή που έχουν γράψει ποτέ οι Tool, με ασυνήθιστες δόσεις μελαγχολίας και κυρίως πειραματισμό, πάντα σε λογικά πλαίσια. Αυτή τη φορά οι δυνάμεις άνωσης ξεχειλίζουν τη λυρικότητα, προκαλούν δέος και αφήνουν τον ακροατή με το ερωτηματικό για το ‘πώς’ και το ‘γιατί’ της επιροής της συγκεκριμένης μουσικής.

Ιδίως, το ομώνυμο κομμάτι, σήμα κατατεθέν του δίσκου, ξεκινάει με δυνατές βροχές και βροντές, για να ξεσπάσει προσωρινά και τελικά να καταλήξει σε παράκληση μέσω μουρμουρητών. (Συμβουλή: Κλείνετε τις κουρτίνες του δωματίου σας, αφού πρώτα έχετε διπλοκλειδώσει τη πόρτα.)

Ο πυρήνας λοιπόν της concept θεματολογίας του δίσκου περιστρέφεται γύρω από το Θεϊκό στοιχείο, το θάνατο, το παράδεισο, τη κόλαση και τις τάσεις του ατόμου στις σύγχρονες κοινωνίες. Στο ‘γενναίο’ κόσμο των Tool όλα αυτά αναμειγνύονται, προσπαθώντας να μιλήσουν στο Θεό για να εκφράσουν ένα παράπονο. Θέλουν να δείξουν ότι έχουν γνώση, κοιτούν με συμπόνοια τους αξιολύπητους ανθρώπους και δεν αδιαφορούν για ότι κακό και δολοφονικό συμβαίνει γύρω τους. Λές και βρίσκονται στη κορυφή ενός βουνού ή ακόμη ψηλότερα και χαζεύουν με μεγάλη έκπληξη τον άκρατο εγωισμό και την αφέλεια με την οποία οι άνθρωποι πιστεύουν στον εαυτό τους.

Τα κρυπτογραφημένα μηνύματα των στίχων των Tool εκτός απ’το ότι απαιτούν νιοστές ακροάσεις (και λεξικό), δύσκολα σου αφήνουν το περιθώριο να δώσεις μια συγκεκριμένη ερμηνεία στις μεταφορές που χρησιμοποιούν. Σε σημείο για παράδειγμα που δεν καταλαβαίνεις αν θα πρέπει να τους καταλογήσεις ως ατόπημα τις αναφορές τους στα Θεία (όσο αξιοθαύμαστες και αν είναι αυτές, στα πλαίσια αυτού που λέγεται τέχνη...).

Όσον αφορά το artwork του δίσκου, πραγματική μαγεία, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Έχοντας προσλάβει μια ολόκληρη graphic design ομάδα, δίνουν μια ανώτερη, αρτιστική αισθητική με εικόνες φτιαγμένες σε τρισδιάστατο περιβάλλον και δώρο ένα υποτυπώδες ζευγάρι μεγεθυντικών φακών για επισκόπηση των εικόνων στο δίσκο. (Προφανώς το έκαναν για να αποζημιώσουν αυτούς που ξόδεψαν τα χρήματα για να τον αγοράσουν, παρά να τον κατεβάσουν απ΄το διαδίκτυο που είχε κυκλοφορήσει πολύ πιο πριν ).

Για μια ακόμη φορά, οι Tool δείχνουν να γνωρίζουν καλά τα μονοπάτια για το πώς να διαλέγουν εκκεντρικές, για πολλούς, θεματολογίες και να τις εκφράζουν με ασυνήθιστο τρόπο, μέσα από άλλοτε μυστηριακούς και άλλοτε ρεαλιστικούς στίχους. Πάνω απ’όλα όμως, αυτοί οι άνθρωποι ξέρουν να παίζουν μουσική, ικανή να σε ταρακουνήσει και να σου τρίξει τα κόκκαλα.

Ιδιαίτερη μνεία αξίζει να γίνει και στο ντράμερ, που δημιουργεί λές και προσπαθεί να ζωγραφίσει με αυτόματο όπλο, αποδεικνύοντας ότι δεν θεωρείται άδικα ένας από τους κορυφαίους του είδους στο κόσμο.

Τί άλλο μπορείς να σκεφτείς...

Τόσες άλλες λέξεις, ακαταλαβίστικες και μη, σου περνούν απ’το μυαλό αλλά αρνείσαι κατηγορηματικά να προσεγγίσεις και να αναλύσεις, μιας και προτιμάς να αφαιθείς στη μαγεία 10,000 ημερών.

Α, βρήκα και μια ακόμη: ΣΕΒΑΣΜΟΣ!!!

“…Angels on the sideline again,
Wondering where this tug of war will end…”

Αποστολόπουλος Χάρης

Atraktos.Net