 |
|
|
|
PEEPING TOM
|
Το καινούριο project του Mike Patton (ex Faith No More και νυν και αεί Fantomas και ιστορικά παρών πριν θάψει το TOMAHAWK του) λέγεται Peeping Tom . Από την κλειδαρότρυπα του εξώφυλλου αν λάθρα κοιτάξεις θα δεις μέσα στα 11 κομμάτια να στριμώχνονται μια αρμάδα κόσμου. Άλλοι φίλοι και κολλητοί, άλλοι οι διάσημοι γνωστοί που θέλουν να φωτογραφηθούν (πες το πια featuring) με τον Mike Patton και άλλοι που έπεισε ο Patton να έρθουν στη συγκέντρωση αυτή.
Είναι τόσα τα ονόματα και αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους τα κομμάτια που στο φινάλε σου δημιουργούν την εντύπωση μιας…συλλογής. Δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό, αλλά αδυνατώ να κατανοήσω το concept (θα μου πείτε μπες στο internet να διαβάσεις, αλλά νομίζω πως ίσως με αποσυντονίσει).
Ας κάνουμε όμως τη σούμα, γιατί μιλάμε για ένα δίσκο με πολύ εκτόπισμα. Καταρχάς ο δίσκος βγαίνει στην εταιρεία του Patton, την Ipecac, οπότε όλο το τεραίν είναι δικό του. Το τελικό αποτέλεσμα φιλτράρεται ή και αφομοιώνεται από όλον αυτόν τον κόσμο που συμμετέχει, ώστε να αμβλύνεται η όποια πρωτοτυπία. Δε νομίζω όμως ότι ο Patton έχει πρόβλημα με το να κάνει κάτι πρωτότυπο, οπότε προτίμησε να δώσει ένα album ποτισμένο με το σύγχρονο ήχο, αυτόν τον underground που γρήγορα έγινε mainstream. Το όνομα του project μας έρχεται από ένα θρίλερ...40 χρόνων πριν γυρισμένο.
Ίσως η μόνη σχέση με τη δεκαετία του ’60 να είναι στο ελαφρύ τραγούδι Caipirinha με τη Βραζιλιάνα Rebel Gilberto , με λίγη δόση bossanova και ψυχεδέλειας… Στα υπόλοιπα διακρίνεις τεράστιες δόσεις hip-hop με πολλά ροκ στοιχεία και αρκετά hiphop-tronica.
Κομμάτια ξεχωριστά είναι τα celebrity death match (με Kid Koala ), με ψιθυριστές απαγγελίες mcλίκια και πολλά ξεσπάσματα με κρουστά και πολλά γεμίσματα ανάμεσα στα scratch και ενδιάμεσα ενδιαφέροντα (και όχι αδιάφορα) σφυρίγματα, αλλά και το εκπληκτικό we’re not alone (με Dub Trio ) με τις τρομερές εναλλαγές από το ambient στο nu-metal. Ο κράχτης όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω είναι βέβαια το τραγούδι kill the dj με τους Massive Attack , ύμνος για ράδια, μηχανές με λάδια, απογεύματα με χάδια, για στρατούς χωρίς άδεια (αυτά ακατάλληλα για τους στρατεύσιμους Atrakt-ινούς Κώστα Παπασπυρόπουλο, Άρη Μπούρα, Γιώργο Γερασιμίδη και τον πρόσφατα απολυθέντα Angus). Έκπληξη επίσης η εξέλιξη του κομματιού sucker με τη Norah Jones , που εκεί που περιμένεις να είναι ένα ξενέρωτο κομμάτι, ευχάριστα αντιλαμβάνεσαι το έντονο νεύρο. Στο φινάλε μένεις στα σίγουρα ευχαριστημένος και αναρωτιέσαι τι άλλο θα κάνει ο Patton στη συνέχεια (καμιά συνεργασία με τον Prince, που έβγαλε σπουδαίο album?, κάνα ρεμιξ με τους Orbital, τίποτε φασαριόζικο με Ministry ή με Alec Empire?). To συμπέρασμα είναι πως με το Peeping Tom καταργήθηκαν τα στεγανά με μια βελούδινη επανάσταση, σαν τον φιλικό διακανονισμό, σαν τη φιλική δήλωση στο τρακάρισμα, σαν τη διάλυση της Τσεχοσλοβακίας
Κυριάκος Σκορδάς |
Foreign Office
