IN A SPACE OUTTA SOUND NIGHTMARES ON WAX Warp 7/6/2006

Το κείμενο αυτό θα έπρεπε να γραφτεί σε μία παραλία, να είναι 3 γραμμές, να αναφέρει ότι το νέο album των Nightmares on Wax είναι μια χαρούλα, χωρίς να αποτελεί και κάποια έκπληξη, ότι δεν θα αλλάξει και τη ζωή κανενός, αλλά θα βοηθήσει να κατέβουν πιο ευχάριστα τα αλκοολούχα συνοδευτικά της ακρόασης. Αν μάλιστα ο dj του παρακείμενου beach bar παίξει το Flip Ya Lid στη σωστή ένταση θα προκαλέσει και ένα αυθόρμητο “καλά, τι παίζει το άτομο!”. Αλλά επειδή το κείμενο γράφεται μέσα σε διαμέρισμα, θα κρατήσουμε μία πιο “μίζερη”, ή πιο ευγενικά, “αντικειμενική” στάση.

Όσο και αν η Warp ήταν ένα από τα πλέον επιδραστικά labels των 90’s και από τα πλέον αξιόπιστα σήμερα, εντούτοις ο ήχος που την καθιέρωσε ανήκει σε μία συγκεκριμένη εποχή, η οποία ήλθε, άφησε το στίγμα της και παρήλθε. Αυτό το κατάλαβαν και οι ίδιοι οι ιθύνοντες της Warp , για αυτό και ξεκόλλησαν πλέον από τον συγκεκριμένο ήχο, κάνοντας ένα αρκετά ενδιαφέρον άνοιγμα.

Οι Nightmares on Wax ήταν από τα δυνατά χαρτιά του “πρώτου” ήχου της Warp και από τους καλύτερους πρεσβευτές της μετά-acid jazz φουρνιάς στο πρώτο μισό των 90’s. Λίγο-πολύ προσκολλημένος σ’αυτόν τον ήχο συνεχίζει και σήμερα ο κύριος - Nightmares on Wax - George Evelyn , οπότε, αν και έχει ακόμη μερικές ενδιαφέρουσες ιδέες, το στίγμα του “γραφικού”, δύσκολα το αποφεύγει. Το οξύμωρο βέβαια είναι, ότι οι καλλιτέχνες του “φρέσκου” ήχου της Warp , όπως ο Gravenhurst ή ο Jamie Lidell ουσιαστικά αναπαράγουν μουσικές 30ετίας και βάλε, αλλά αυτό προφανώς είναι περισσότερο συνετό, από το να αναπαράγεις τον ήχο μίας εποχής, της οποίας ο απόηχος βουίζει ακόμη αμυδρά στα αυτιά μας.

Αλλά επειδή ο σκοπός του George Evelyn και κυρίως αυτών που θα αναζητήσουν το In a Space Outta Sound , δεν είναι να ανακαλύψουν τον τροχό, η ουσία του πράγματος δεν βρίσκεται στην υποψία μπαγιατίλας, αλλά στο κατά πόσο θα λικνιστούν οι γοφοί, ή έστω θα κινηθεί ρυθμικά το πόδι (για τους πιο δύσκολους) στο άκουσμα του συγκεκριμένου album. Αν τέλος πάντων, τα ταλαιπωρημένα γούφερ του εξωφύλλου, εξακολουθούν να πάλλονται σε γλυκές εθιστικές μπασογραμμές.

Και επί της ουσίας το In a Space Outta Sound είναι άνισο, ανάμεσα στις πιο downtempo-χαλαρές και μάλλον χλιαρές στιγμές του και τις πιο νευρώδεις, που σε κάποιο βαθμό επιτελούν τον σκοπό τους. Υπάρχουν tracks όπως το Passion (τι οξύμωρο!) η το Damn τα οποία έχεις την εντύπωση ότι κόπηκαν από τα sessions για το Smokers Delight (1995), λόγω έλλειψης πάθους. Στο προ δεκαετίας ύφος και τα Pudpots και You Wish , αλλά αυτά έχουν τουλάχιστον ψυχή μέσα τους.

Σίγουρα πιο ενδιαφέροντα τα πράγματα εκεί που ο George Evelyn αναδεικνύεται στον βαθμό του “οριακά πάνω από τη βάση” τολμηρός και πειραματίζεται λίγο με τους ήχους, αλλά κυρίως με τους ρυθμούς. Σε afro-tempo τα Deep Down και African Pirates , λίγο πιο διακριτικά σερβιρισμένο με μία δόση exotica το πρώτο, περισσότερο πρωτόγονο το δεύτερο, αποτελούν τις δύο από τις τρεις κορυφαίες στιγμές του album και μία σαφή ένδειξη ότι τελικώς δεν έλειπαν οι ιδέες, αλλά μάλλον η τόλμη.

Και όσο για την τρίτη κορυφαία στιγμή, το Flip Ya Lid , η dub-wise version των Nightmares on Wax πάνω στο Africa is Paradise των Conscious Minds , το οποίο και θα βρει εύκολα τη θέση του σε playlists και συλλογές του φετινού καλοκαιριού.

Γιώργος Γαλάνης