BLACK SHIPS ATE THE SKY CURRENT 93 Durtro 31/5/2006

And am I born to die? To lay this body down! And must my trembling spirit fly Into a world unknown?
Με μια από τις πιο εκτενείς δισκογραφίες, είκοσι και κάτι χρόνια και άπειρες συνεργασίες στο ενεργητικό του, ο David Tibet και το προσωπικό του όχημα (πάντα παρέα με τον “Nurse With Wound” Steven Stapleton ) τερματίζει την μεγάλη αναμονή προσφέροντας μας ένα ολοκληρωμένο δίσκο.

Παραμένοντας πιστός σε όσα ανα καιρούς πιστεύει και έχοντας μόνιμα πάνω του το μεγάλο πρίσμα της Θρησκείας να διαθλά τις λέξεις του, ο Tibet φέρνει εδώ τις ιστορίες του περί Αποκάλυψης, Κοσμογονίας και Καταστροφής με ανθρωποκεντρική πάντα περιγραφή. Σκοτεινή industrial folk έχει χαρακτηριστεί η μουσική του και στο πέρασμα των χρόνων ίσως και κάπου εκεί να παρεκκλίνει, το Black Ships όμως φέρνει στοιχεία από δίσκους σταθμούς των Current 93 (όπως το Thunder Perfect Mind, το Sleep Has His House και το Soft Black Stars) σε νέα επίπεδα.

Οι μουσικοί που συμμετέχουν και φτιάχνουν όλο το κτίσμα στο οποίο θα κατοικίσουν οι ιστορίες του Tibet είναι γνωστοί και μη εξαιρετέοι: Michael Cashmore, Ben Chasny, John Contreras, William Breeze, William Basinski συνεισφέροντας κιθάρες, τσέλο, βιόλα και διαφορα ηλεκτρονικά. Η ραχοκοκαλιά του δίσκου είναι το κομμάτι Idumea, γραμμένο μερικούς αιώνες πριν από τον Charles Wesley, το οποίο και υπάρχει σε οκτώ εκτελέσεις από οκτώ αντίστοιχα ερμηνευτές: o Marc Almond λυρικός όσο ποτέ στην εισαγωγή του δίσκου, ο Bonni Prince Billy με μια πανέμορφα σπασμένη ερμηνεία παρέα με το banjo του, η Baby Dee ως αρχαία τραγωδός με την άρπα της είναι επιεικώς συγκλονιστική, ο Antony “γυμνός” με πολλαπλά φωνητικά δίνει μια επίσης χαρακτηριστική ερμηνεία, η Clodagh Simonds με ακορντεον πιάνει αρμονίες που θαρρείς έρχονται από άλλες εποχές, η Cosey Funni Tutti πατώντας πάνω σε κελαρύσματα και απόηχους δίνει την πιο κλειστοφοβική και ταυτόχρονα απόκοσμη ερμηνεία της, η Panteleimon το μετατρέπει σε ένα γλυκόπικρο νανούρισμα, ο Tibet ..ε ξέρετε σε τι και κλείνοντας τον δίσκο η Shirley Collins κάνει το Σεξπιρικό φινάλε, το μόνο με διαφορετικούς στίχους από τα υπόλοιπα. Και θεωρώντας το Black Ships Ate The Sky σαν ένα τεράστιο κομμάτι, τότε το Idumea θα είναι το ρεφρέν του ή καλύτερα η κεντρική ιδέα που μεταλάσσεται και αλλάζει ανάλογα με τα γυρίσματα των καιρών.

Το να αναλύσεις τώρα στίχους όπως του Τibet είναι κάτι που δεν γίνεται σε μια απλή κριτική, εξάλλου έχοντας χρόνια μελετήσει διάφορες θρησκείες και δόγματα, δεν ξέρω αν έχει καταλήξει κάπου, οι εικόνες όμως των Μαύρων Πλοίων Να Καταβροχθίζουν Ουρανούς φέρνει προς γνωστά θρησκευτικά κατατόπια. Και μόνο που ο Tibet χρησιμοποιεί συντμήσεις όπως το shan’t στο λεξιλόγιο με κάνει να θέλω να τον ακούω, η ερμηνεία του έχει δυναμικές, θεατρινισμό και ενέργεια, όπως ακριβώς και η ίδια η ζωή. Το σπουδαίο αυτό (concept όπως θα λέγανε στα 70s) album πραγματεύεται τις συνηθισμένες έννοιες της Ζωής, Θανάτου, της Λύτρωσης, Της Οργής, Της Απορίας, Της Μετάνοιας, Της Ζωής, Της Δημιουργίας και της Καταστροφής.

Το ομώνυμο κομμάτι βουτάει στο πιο άγριο μουσικό παρελθόν των Current 93, ο Antony λέει και ένα ακόμα κομμάτι μόνος του που φαντάζομαι θα ξετρελάνει τους οπαδούς του, ο θάνατος του Καίσαρα λίγο πριν το φινάλε σταθεροποιεί τα πράγματα και ανοίγει τα μάτια μας. Κρίμα που δεν ζει και ο Jhon Balance να έδινε και την δική εκδοχή στο Idumea. Εξάλλου μαζί με το Ape Of Naples των Coil έχουμε κάτι για να μας προσφέρει Σκια για τις φωτεινές μέρες του καλοκαιριού. Και για τις επόμενες μέρες ξεσκονίζοντας τους παλιότερους δίσκους απλά θα τραγουδώ Lucifer Over Athens. Παρέα με τα Μαύρα Πλοιάρια φυσικά. Waked by the trumpet sound, I from my grave shall rise; And see the Judge with glory crowned, And see the flaming skies!

Γιώργος Γoργογέτας