CENTRIFUGAL PEEKAY TAYLOH POETA NEGRA 16/6/2006

Ομολογώ πως το πρώτο πράγμα, επάνω στο οποίο καρφώθηκε ευθύς αμέσως με ιδιαίτερο ενδιαφέρον η φυγόκεντρος ματιά μου (πέρα απ’ τις Λονδρέζικες photo και το εξαίρετο πάντα artwork των παιδιών της Altervision) μόλις παρέλαβα στα χέρια μου το νέο πόνημα του PeekayTayloh, ήταν το όνομα Bola, πίσω από το οποίο βρίσκεται ουσιαστικά ο κύριος Darrell Fitton. Είχε βλέπετε στοιχειώσει, ουκ ολίγα μοναχικά μου βράδια, το υπέροχο “Fyuti”, άλμπουμ που είχε κυκλοφορήσει πριν λίγα χρονάκια στην δισκογραφική εταιρία της Skam Records. Σ’ ετούτο εδώ το δισκάκι, ο Darrell Fitton, εμφανίζεται αναλαμβάνοντας το mastering του “Centrifugal”.

Του “Centrifugal”, το οποίο αποτελεί και την δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά του PeekayTayloh – κατά κόσμο Παντελή Κακαρόγλου – , μια μουσική κατάθεση που κυκλοφόρησε στα μέσα της άνοιξης, από την ιδιαίτερα συμπαθή και πάντα ενδιαφέρουσα σαλονικιώτικη δισκογραφική της Poeta Negra. Για όσους έτυχε και γνώρισαν τον Peekay Tayloh από το πολύ καλό πρώτο του άλμπουμ, τα πράγματα δεν αλλάζουν ιδιαίτερα και σ’ αυτό το δεύτερο lp του. Κινούμενος σε γενικές γραμμές στο ίδιο, δύσκολο σχετικά μοτίβο και ύφος, κι έχοντας στις αποσκευές του εικόνες από την μουντή και γκρίζα αστική καθημερινότητα των μεγαλουπόλεων, απαιτεί από τον ακροατή ιδιαίτερη προσοχή, ώστε να μπορέσει ν’ ακολουθήσει μέχρι τέλους, την κλειστοφοβική μουσική του αφήγηση. Τα breakbeats γι’ άλλη μια φορά εναλλάσσονται με τις πιο ταξιδιάρικες, ambient ατμόσφαιρες, δημιουργώντας άλλοτε ένα νευρωτικό και ασταθές ηχοτοπίο κι άλλοτε ένα γεμάτο γαλήνη και ηρεμία μουσικό σύνολο. Από κει και πέρα, οι ρυθμικές παρεκτροπές κάνουν την εμφάνιση τους αραιά και που, ενώ η αγάπη του Peekay για την jazz μουσική γι’ ακόμα μια φορά είναι φανερή, μιας και δεν εκλείπουν και οι jazzy πινελιές καθόλη τη διάρκεια του άλμπουμ.

Κομμάτια που ξεχωρίζουν, σαφώς και δεν είναι εύκολο να αποτυπωθούν στο χαρτί. Μου είναι κομματάκι δύσκολο να διακρίνω κάποια μεμονωμένα track, από τα έντεκα του συνόλου (συν ένα υπέροχο jazzy hidden track!). Είναι νομίζω εύκολα κατανοητό, ότι άλμπουμ σαν κι αυτό, ακούγονται σαν ένα συνεχόμενο μουσικό έργο. Ένα μουσικό έργο διαποτισμένο με σκοτεινά, ζοφερά και γεμάτο ρεαλισμό συναισθήματα, το οποίο θα ήταν προτιμότερο βέβαια ν’ αποτελεί το ομιχλώδες soundtrack της καθημερινότητας μας κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου ή του χειμώνα, αλλά ας είναι, και μέσα στο καλοκαίρι έχουμε συχνά πυκνά τις σκληρές και ζόρικες στιγμές μας.

www.poetanegra.com

Άρης Μπούρας