PREFIX THE GREAT DEPRESSION FIRE RECORDS/Penguin 16/6/2006

Κατάθλιψη, το όπιο του ανικανοποίητου, η παρενέργεια του τελειομανή, η ανεπιθύμητη ενέργεια στον γενναιόδωρο. Η μεγάλη κατάθλιψη όμως είναι οι THE GREAT DEPRESSION, το συγκρότημα από την Μινεσότα, που επανέρχεται με τον δίσκο Prefix. Ουσιαστικά είναι μια μίνι δουλειά, έξι κομματιών και κάτι λιγότερο από 30 λεπτών. Και αν μιλούσαμε με όρους ...εμπορικούς, ουσιαστικά είναι ο προπομπός του καινούριου τους δίσκου, του Preaching to the Fire, καθώς ένα κομμάτι από το EP υπάρχει και στο μεγάλο album (review αργότερα, ας πάμε με τη σειρά).

Η προηγούμενη κυκλοφορία τους ήταν ο δίσκος UNCONSCIOUS PILOT, μια πανέμορφη δουλειά με ποπ και ροκ διαμαντάκια, μεταξύ των οποίων και το καταπληκτικό τραγούδι two is fine. Τότε ο δίσκος τους με είχε ενθουσιάσει. To ντουέτο των Todd Casperκαι Thomas Cranley συνέχισε. Μάλιστα ο Casper ζει πια στη Δανία και μετέχει σε ένα τοπικό σχήμα, τους Romanian Empire.

Όταν βλέπεις μεγάλο πρόλογο, που πατά είτε σε βιογραφικά είτε σε προηγούμενες δουλειές, τότε ψυλλιάζεσαι πως…εδώ ίσως ισχύει το «περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις». Αν και εγώ το γράφω…ως παρανοϊκός που είμαι δεν θα το ενστερνιστώ και έτσι αδιαμαρτύρητα. Και αυτό γιατί θα ήταν τρομερά άδικο για ένα πανέμορφο συγκρότημα σαν τους Great Depression.

Αφήνω τα παλιά συγκρίσιμα και πάω λοιπόν στο …ασύγκριτο τμήμα. Λοιπόν σε γενικές γραμμές αφήνουν τις καλογυαλισμένες μελωδίες και πάνε να επιβεβαιώσουν ή και να τιμήσουν αν θέλετε το καταθλιπτικό όνομά τους. Μάλιστα είναι σε τέτοια κατάθλιψη…που παρατάνε και τα φωνητικά, εκτός μόνο από το εναρκτήριο Bernadette, το οποίο μάλιστα ξεκινά με λίγο νεύρο, που άλλα φανταζόσουν πως θα ακούσεις. Μάλιστα οι κιθάρες που ελαφρά λίγο κτυπάνε στο ξεκίνημα του 2^ου track the real danger at make out of us περιμένεις όντως κάπως πιο δυναμικά πράγματα. Τελικά όμως από το να ξανακούγαμε στυλ novak ή quickspace, περνάμε στους fruit bats ή στους pavement (καλά μάλλον με τους pavement ή έχω πάθει παράκρουση..και χρόνια τώρα δεκάδες συγκροτήματα μου τους θυμίζουν ή στα αλήθεια ήταν από τα επιδραστικότερα συγκροτήματα).

Κομμάτια λοιπόν μελαγχολικά, με αποκορύφωμα το βιολί στο there is no sun, που ειλικρινά είναι συγκινητικό. Το κομμάτι γενικά έχει και τέμπο και ταχύτητα, που κόβει τις στροφές σαν το βιολί να είναι το υδραυλικό τιμόνι. Πολύ πιο κατατονικό το a blasé melody, επίσης με το βιολί να κλέβει τις εντυπώσεις, όσο και με σχετικά ambient τρόπο το κομμάτι γεμίζει με τα αρπίσματα από τις κιθάρες.

Και με τα έγχορδα συνεχίζεις με το walking up to it, που όντως χαμηλότονα αφήνει πίσω από ένα αόριστο βουητό να ακούγεται μια μελωδία, με δόσεις post και παλιού alternative. Επίσης πολύ καλό κομμάτι.

Κλείσιμο με το σχεδόν 7λεπτο our work is done, που όπως λέει και ο τίτλος, τη δουλειά μας την κάναμε, ελιχθήκαμε λιγάκι πέραν του συμπαθητικού μας ύφους, παρατήσαμε τα λόγια και αφιερωθήκαμε στις συνθέσεις. Και έτσι ξαφνιάζοντάς μας απλώνουν ένα υπέροχο σεντόνι με τα πλήκτρα σε διάχυτο echo ύφος, που ειλικρινά δεν θα με ξένιζε αν κάπου απόμερα ακουγόταν ακόμα και η φωνή του Μάνου Χατζιδάκη!

Πάντως νομίζω ότι οι Great Depression έχουν καπαρώσει μια καλή θέση στα μουσικά μας απογεύματα…., με φραπέ και με σκάκι στο μπαλκόνι. (έτσι χαλαρά πριν τη σέντρα στους αγώνες του Μουντιάλ)

Κυριάκος Σκορδάς