KASHMIR Πνευστά, γαριδάκια και super χορευτική διάθεση... 24/10/2001

Οι KASHMIR δεν είναι ένα συνηθισμένο group. Είναι μια κολεκτίβα με επτά βασικά μέλη και πολλά ακόμα, όπως χορευτές και DJs που τους ακολουθούν. Είναι αυτό που λέμε "live μπάντα" και μάλιστα με συναυλίες που είναι πραγματικά shows! Και με το "γαριδο-σιντάκι" τους διεκδικούν επάξια το βραβείο της πιο πρωτότυπης εισόδου στη δισκογραφία.

Το Atraktos.Net μίλησε με τον Αχιλλέα Αναστασόπουλο, τρομπετίστα του group και τον Κώστα Σωτηρόπουλο, που είναι στις κιθάρες, για την πορεία των KASHMIR όλα αυτά τα χρόνια, για τη δισκογραφία και τις εναλλακτικές μεθόδους προώθησης της μουσικής, για τα live αλλά και για τραγούδια που δεν έχουν όνομα.

Ας ξεκινήσουμε πολύ κοινότυπα. Πείτε μου λίγα πράγματα για τη μπάντα.

Κ: Η μπάντα δημιουργήθηκε το 1993. Τότε είχε άλλη σύνθεση. Από το 1996 άρχισε να παίρνει τη μορφή που έχει σήμερα. Αρχικά η μπάντα δεν είχε πνευστά και παίζαμε ροκ και blues, αργότερα με τα πνευστά αρχίσαμε να παίζουμε rhythm n´ blues...

Α: ...και μετά άρχισε να τραβάει όλο και σε πιο soul αντίληψη.

Κ: Το 1997 πήραμε τη δεύτερη θέση στο European Rock Prize. Κάπου εκεί διαπιστώσαμε ότι η φάση πάει να γίνει σοβαρή.

Α: Ακολουθεί η εμφάνιση support στους Dr. Feelgood και μπαίνουμε στη διαδικασία να γράψουμε δικά μας κομμάτια.

Κ: Μετά από ενάμιση περίπου χρόνο παίξαμε support στο James Brown με δικά μας κομμάτια.

Πώς προέκυψαν αυτές οι εμφανίσεις δίπλα σε ονόματα "ογκόλιθους" τη στιγμή που δεν είχατε δισκογραφία; Και από την άλλη πώς εισπράττει μια τέτοια επιτυχία μια νέα μπάντα;

Κ: Οι διοργανωτές του φεστιβάλ Κασσάνδρας (στα πλαίσια του οποίου εμφανίστηκε ο James Brown) μας είχαν δει σε κάποιο live και μας πρότειναν να παίξουμε. Το πώς το εισπράττει ο καθένας μας είναι κάτι το προσωπικό. Για μένα ας πούμε ήταν μια πολύ μεγάλη στιγμή.

Σας επηρέασαν αυτές οι εμφανίσεις; ’λλαξε η συμπεριφορά της μπάντας;

Α: Όχι. Το σημαντικό είναι ότι δεν άλλαξε κάτι ανάμεσα μας. Από εκεί και πέρα αποκτάς πιο πολύ αυτοπεποίθηση, πιο πολύ πίστη σε αυτό που έχεις να κάνεις και το τραβάς χωρίς να σε νοιάζει, γιατί υποτίθεται ότι έχεις ήδη αποδείξει ότι μπορείς να γίνεις ο εαυτός σου.

Η δισκογραφία δεν ήτανε στις προτεραιότητες σας;

Α: Ήτανε, απλά τη χρησιμοποιήσαμε με διαφορετικό τρόπο. Έχουμε δίσκο απλώς είναι με ένα πολύ διαφορετικό τρόπο από τον συνηθισμένο. Θέλαμε να αποφύγουμε το καλούπωμα από μια εταιρία χωρίς να υπάρχει λόγος. Το βασικό είναι να μην υπάρχει δέσμευση είτε για κάποια χρόνια, είτε για οποιαδήποτε απόφαση πάρουν οι KASHMIR στο μέλλον, ακόμα και για να διαλυθούνε, ας πούμε.

Αυτός ο διαφορετικός τρόπος προσέγγισης της δισκογραφίας πώς επέδρασε στην πορεία της μπάντας; Συναντήσατε δυσκολίες στο κλείσιμο συναυλιών ή σε επαφές με εταιρίες;

Α: Ο δίσκος είναι βασικό στοιχείο για το κλείσιμο συναυλιών. Από εκεί και πέρα έτσι κι αλλιώς όλοι σε όλες τις εταιρίες είναι λίγο πολύ καραγκιόζηδες, μεγάλοι καραγκιόζηδες. Εννοώ ότι αν είσαι μουσικός παραγωγός και δεν πας να δεις μια συναυλία, δεν είσαι μουσικός παραγωγός! Είναι πολύ όμως για αυτούς. Είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι, άτομα που έχουν κουραστεί, που έχουν βαρεθεί τη δουλειά τους.

Κ: Κοίταξε στην Ελλάδα και τι έγινε που έβγαλες ένα δίσκο; Θα βγάλεις λεφτά; Θα πουλήσεις; Θα κάνεις περιοδείες; Τίποτα από όλα αυτά!

Στην περίπτωση των KASHMIR τι έγινε μετά από αυτά τα δύο δισκογραφικά βήματα (free CD στα live και CD συνεργασία με Bodyshop);

Α: Την πρώτη δουλειά την πήγαμε σε δισκογραφικές και η απάντηση κατά βάση ήτανε "δεν παίζετε rock". Οπότε αποφασίσαμε να το κάνουμε μόνοι μας.

Κ: Είχαμε ένα πέσιμο από ένα παραγωγό από τον οποίο φάγαμε μια καθυστέρηση και ένα σπάσιμο χωρίς να γίνει τίποτα οπότε είδαμε ότι δεν αξίζει τον κόπο να περιμένεις τον καθένα ο οποίος να σου λέει χίλια δυο και τελικά να μη γίνεται τίποτα οπότε είπαμε να το κάνουμε μόνοι μας. Από εκεί και πέρα υπήρξαν πολλές προτάσεις αλλά δε μας ενδιαφέρανε γιατί θέλαμε να προστατεύσουμε τα τραγούδια και το υλικό να βγει όσο το δυνατόν καλύτερα, γιατί η μουσική μας θέλει παραγωγή, δεν είναι δυο τρία μπαμ μπουμ.

Πώς προέκυψε η συνεργασία με τα Body Shop;

Α: Βασικά μέσω του Στέλιου Σκαρλάτου των Body Shop Θεσσαλονίκης ο οποίος συμμετέχει και στο group. Ήτανε όμως και σκέψη δική μας να γίνει κάτι διαφορετικό. Έτσι μπήκαμε στη διαδικασία του πως μπορούν τα δισκάκια μας να μπουν σε πολλά σπίτια γιατί αυτό μας ενδιαφέρει.

Κ: Σε τέσσερις μήνες μέσα από τα Body Shop έχουν μοιραστεί, πουληθεί ή έστω φύγει 4000 δισκάκια. Καμία εταιρία δε σου πουλάει 4000 δίσκους σε τέσσερις μήνες. Τα πρώτα 2000 CD φύγανε μέσα σε 25 μέρες.

Α: Το πιο σημαντικό πάντως ήτανε ο εναλλακτικός τρόπος προώθησης της μουσικής χωρίς να σε ενδιαφέρει να βγάλεις λεφτά από την πώληση του CD και κυρίως να μπούνε τα CD στα σπίτια για να γίνει απευθείας η σύνδεση σου με τον κόσμο. ’μα σε γουστάρει θα έρθει να σε δει και στα live.

Από την πλευρά του μουσικού είναι βιώσιμοι αυτοί οι εναλλακτικοί δίαυλοι προώθησης της μουσικής; Γιατί βέβαια από τη μεριά του ακροατή είναι σίγουρα κάτι καλό.

Α: Κοίταξε ο μουσικός στην Ελλάδα ούτως ή άλλως δε ζει από τη μουσική.

Κ: Εκτός κι αν πουλήσει 50000 δίσκους.

Ξεκινάς λοιπόν με αυτό ως δεδομένο και από εκεί και πέρα προσπαθείς να προωθήσεις τη μουσική σου; Υπάρχουν δηλαδή ακόμα αγνές προθέσεις στη μουσική;

Α: Κάπως έτσι. ’λλο όμως το εμπόριο και άλλο πράγμα η μουσική. Οι αγνές προθέσεις έχουν να κάνουν με τη σχέση σου με τη μουσική. Το εμπόριο είναι βρώμικο από τη φύση του.

Αυτό το δέχομαι για μια νέα μπάντα ή για ένα νέο μουσικό. Από κάποια φάση και μετά δεν πρέπει να κάνεις κάτι για να εξασφαλίσεις και τα προς το ζην;

Κ: Μα όλοι κάνουμε και κάτι άλλο. Και εγώ παίζω και σε άλλες μπάντες και ο Αχιλλέας... Απλά είπαμε ότι δεν πάμε να βγάλουμε λεφτά από αυτό το πράγμα.

Α: Εκ των πραγμάτων άλλωστε το μέλλον είναι στους εναλλακτικούς τρόπους προώθησης της μουσικής. Ο παραδοσιακός τρόπος του να εκδίδεις ένα CD νομίζω ότι θα εκλείψει. Και τα δισκάδικα περνάνε κρισάρα και οι εταιρίες μπαίνουν σε άλλες διαδικασίες κίνησης, μέσω του Internet.

Τα τραγούδια του δίσκου είναι όντως άτιτλα ή το ότι δεν αναγράφονται τίτλοι στο CD είναι παράλειψη του γραφίστα; Κι αν είναι άτιτλα πως συνεννοείστε στις συναυλίες για το ποιο κομμάτι θα παίξετε; Λέτε ας πούμε "Παίξε το 3" όπως ακούμε και κάποιους από το κοινό να φωνάζουν στα live;

Α: Πραγματικά τα τραγούδια δεν έχουν τίτλους. Υπάρχουν κάποια ονόματα "εσωτερικής κατανάλωσης" για να συνεννοούμαστε στα live αλλά είναι ότι να ´ναι ονόματα. Είναι και αυτό πάντως μέσα στο χαρακτήρα της μπάντας. Αν πρόσεξες στο CD δεν υπάρχουν φωτογραφίες μας και δεν αναφέρεται πουθενά ποιοι είμαστε, ποιοι παίζουν κλπ.

Τα live σας είναι πραγματικά shows. Υπάρχει ένα concept, ένα σενάριο πίσω από κάθε live;

Α: Γενικώς δεν είναι απλά live αλλά δεν υπάρχει και συνολικό σενάριο. Δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι να δημιουργήσουμε κάτι τέτοιο.

Κ: Βασικά δεν έχουμε τα μέσα να φτάσουμε μέχρι εκεί. Ότι βλέπεις στα live είναι στημένα και πληρωμένα από εμάς.

Στα live πέρα από τους 7 Kashmir υπάρχουν χορευτικά και ένα σορό άλλα πράγματα. Όλα αυτά είναι "σετ", είναι "live των Kashmir";

Α: Εξαρτάται από το τι θέλουμε να κάνουμε. Έτσι όπως παίξαμε στο τελευταίο μας live (Υδρόγειος) είναι έτσι όπως θα θέλαμε να βγαίνουμε. Σε πολλά μέρη όμως δεν μπορείς να πας έτσι γιατί δεν έχεις τις προϋποθέσεις πχ το χώρο. Όσο πιο πολύ κόσμο έχουμε μαζί μας τόσο καλύτερα.

Είστε από τις πλέον πολυπληθείς μπάντες στην Ελλάδα. Σας δυσκολεύει αυτό;

Κ: Φυσικά πάρα πολύ. Ας πούμε στις μετακινήσεις. Με τους χορευτές πάμε στους 15. Και το πιο δύσκολο είναι η συνεννόηση μεταξύ μας Και επειδή είμαστε πολύ δημοκρατικοί είναι ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα. Έχουμε μάθει να δουλεύουμε έτσι.

Σε ποιο κοινό απευθύνεστε;

Κ: Κατά τη γνώμη μου απευθυνόμαστε σε ένα κοινό άνω των είκοσι χρονών ηλικιακά αλλά γενικότερα σε ανθρώπους που έχουν τη διάθεση να ακούσουν κάτι διαφορετικό. Και είναι πολλοί τώρα αυτοί.

Α: Μας ακούνε άνθρωποι που ακούνε από trance μέχρι metal.

Κ: Να στο πω διαφορετικά. Στην Ελλάδα υπάρχει το σκυλάδικο και το metal. Αυτά είναι τα κυρίαρχα ρεύματα. Εμείς απευθυνόμαστε στους υπόλοιπους.

Βασίλης Καραλάζος