CHRIS ECKMAN O ηγέτης των Walkabouts στο Atraktos 25/10/2001

O Chris Eckman, ο ηγέτης των Walkabouts, είναι ένας πολυπράγμων άνθρωπος. Γράφει τους στίχους και τη μουσική στα περισσότερα τραγούδια των άλμπουμ του συγκροτήματος. Το ίδιο κάνει και για τους δίσκους του project του Chris & Carla. αυτό έκανε και για το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ, το A Janela. Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια έχει ξεκινήσει να κάνει την παραγωγή σε δίσκους διαφόρων συγκροτημάτων και καλλιτεχνών, ανάμεσά τους και οι "δικοί μας" Big Sleep. Παράλληλα, σχημάτισε φέτος τους Host, μαζί με τον Al De Loner των Midnight Choir. Τέλος, έχει αναλάβει εξ ολοκλήρου την προώθηση όλων αυτών των δουλειών του.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ταξιδεύει σε πολλές χώρες του κόσμου για να το επιτύχει. Έτσι, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου άλμπουμ των Walkabouts με τον τίτλο Ended Up A Stranger ξεκίνησε και πάλι τα ταξίδια. Την Τετάρτη 17 Οκτωβρίου βρέθηκε και στη χώρα μας, φυσικά, και παραχώρησε στο Atraktos την παρακάτω συνέντευξη. Καθώς σκεφτόμουν όλες τις παραπάνω ασχολίες του, το πρώτο πράγμα που μου ήρθε κατά νου να τον ρωτήσω ήταν το αν αισθανόταν κουρασμένος...

Chris Eckman: Είμαι και κουρασμένος και λίγο άρρωστος! Ταξιδεύω εδώ και μια εβδομάδα και τον Σεπτέμβριο ήμουνα με την Carla σε περιοδεία τριών εβδομάδων.

Atraktos: Πες μου, λοιπόν, Chris για το νέο σας άλμπουμ, το Ended Up A Stranger (διάβασε κριτική).

CE: Το ηχογραφήσαμε την άνοιξη του 2001 στο Seattle. Θέλαμε να μην είναι ένα concept άλμπουμ, όπως τα προηγούμενα, αλλά λίγο πιο ελεύθερο. Να ασχοληθούμε με πράγματα που κάναμε παλιότερα, αλλά και πράγματα που μπορούν να μας φέρουν μπροστά.

Α: Τι ακριβώς εννοείς με την λέξη ελεύθερο;

CE: Ήταν αρκετά πιο ελεύθερη διαδικασία από αυτά που κάναμε τα προηγούμενα χρόνια. Δεν ξοδέψαμε μήνες για να ηχογραφήσουμε τα τραγούδια. Προσπαθήσαμε να τα κρατήσουμε όσο πιο απλά γινόταν.

Α: Είστε μπάντα εδώ και 17 χρόνια και αυτό είναι συνολικά το 16ο σας άλμπουμ!

CE: Ναι, ακούγονται πολλά, αλλά αν σκεφτείς ότι μερικά είναι συλλογές, ή live - album τότε μάλλον είναι το 11ο ή 12ο μας άλμπουμ.

Α: Ναι, αλλά ακόμα πιστεύω ότι είστε πολύ παραγωγικοί για αυτήν την περίοδο!

CE: Μας ενδιαφέρει πολύ η μουσική. Θέλουμε να κάνουμε καινούρια πράγματα συνεχώς. Γι αυτό κάναμε και τα δύο άλμπουμ διασκευών. Μέσα από τις μουσικές που έχουν γραφτεί στον κόσμο, μπορείς να μάθεις πολλά πράγματα. Μπορείς να ακούσεις μουσική, να διαβάσεις μουσική, αλλά υπάρχει κάτι πολύ ξεχωριστό όταν μπορείς να παίξεις ένα είδος μουσικής.

Α: Οπότε μπορείς να ακούσεις ακόμα τις μουσικές των άλλων καλλιτεχνών, σε αντίθεση με άλλους μουσικούς που δεν ακούν τις δουλειές των συναδέλφων τους.

CE: Είναι ξεκάθαρο ότι ακούμε και άλλες μουσικές. Οι μουσικοί που λες είτε βαριούνται, είτε είναι πολύ ευχαριστημένοι με αυτό που φτιάχνουν. Εμείς ήμασταν πάντα ανήσυχοι για τη μουσική που γράφαμε. Πάντα θέλαμε να κάνουμε ένα βήμα μπροστά. Δεν θα συνεχίζαμε αλλιώς. Έχουμε ακόμα έναν ενθουσιασμό μέσα μας.

Α: Έχεις γράψει και πάλι τα περισσότερα από τα τραγούδια στο νέο δίσκο;

CE: Ναι, αλλά μάλλον τα λιγότερα από κάθε άλλη φορά. Η Carla έγραψε τη μουσική σε ένα κομμάτι και τους στίχους σε μερικά άλλα, ενώ ο Glenn έγραψε τα δύο ορχηστικά κομμάτια.

A: Υπάρχει διαφορά μεταξύ του Ended Up A Stranger και του A Janela;

CE: Νομίζω υπάρχει τεράστια διαφορά. Στο A Janela ήμουνα απεγνωσμένος, μιας που πολλά πράγματα που είχα εμπιστευθεί με πρόδωσαν. Είχα γράψει τα τραγούδια για μένα, αλλά μετά από πιέσεις φίλων αποφάσισα να τα κυκλοφορήσω. Αντιθέτως, το Ended Up A Stranger είναι ίσως το πιο χαρούμενο άλμπουμ που έχουμε κάνει. Οι σχέσεις μεταξύ μας είναι καλύτερες απ? ότι ήταν στο A Janela και το χαρήκαμε που κάναμε αυτόν τον δίσκο. Συζητήσαμε και πειραματιστήκαμε αρκετά, υποστηρίξαμε ο ένας τον άλλο. Ακόμα και τα πιο αργόσυρτα κομμάτια, εκπέμπουν ελπίδα.

Α: Υπομένετε ακόμα ο ένας τον άλλο μετά από τόσα χρόνια;

CE: Πολύ καλή λέξη! Πράγματι μάθαμε να υπομένουμε ο ένας τον άλλο. Αφού κάναμε το Nightown, δεν ήμασταν πια καλοδεχούμενοι στη Virgin. Το ίδιο συνέβει όταν κάναμε και το Scavenger. Η Sub Pop μας απέλυσε. Αυτές ήταν δύο δύσκολες στιγμές. Ήταν επόμενο να επηρεαστούν οι σχέσεις μας. Τώρα, όμως, τα έχουμε ξεπεράσει αυτά και είμαστε πολύ καλά.

Α: Όταν σχημάτισες τους Walkabouts, πίστευες ότι κάποτε θα σε ενδιέφερε περισσότερο να προωθήσεις την δουλειά σου στην Ελλάδα, παρά στην Αμερική;

CE: Για να είμαι ειλικρινής, υπήρξαν πολλά πράγματα που δεν περίμενα. Δεν περίμενα, για παράδειγμα, ότι μετά από 20 χρόνια θα έκανα ακόμα την ίδια δουλειά. Δεν είχαμε μεγάλες φιλοδοξίες. Θέλαμε απλά να ήμαστε γύρω από τη μουσική. Είναι κάτι διαφορετικό αυτό, από το να είσαι απλά fun της μουσικής. Δεν μπορούσαμε φυσικά να προβλέψουμε ότι η Ευρώπη θα ήταν η μεγαλύτερη αγορά για μας.

Α: Και παρόλο που στην αρχή η μουσική σας ήταν πιο αμερικάνικη απ´ ότι είναι τώρα, είχε και τότε μεγαλύτερη απήχηση στην Ευρώπη...

CE: Αυτό είναι αλήθεια. Παίζει μάλλον ρόλο ότι δεν είχαμε καλές σχέσεις με την εταιρία μας. Βγάζαμε δίσκους σαν το Cataract και είχαμε να αντιμετωπίσουμε συγκροτήματα σαν τους Mudhoney και τους Nirvana. Ήμασταν outsiders! Η εταιρία δεν μας υποστήριζε. Αντιθέτως, η ευρωπαϊκή Sub Pop, που έγινε μετά η Glitterhouse, πίστεψε σε μας. Δεν ξέρω αν πίστευαν ότι θα πουλούσαμε πολλούς δίσκους, άλλα είδαν τι προσπαθούσαμε να κάνουμε και τους άρεσε.

Α: Βλέπω, μάλιστα, ότι η εταιρία σου πιστεύει πολύ σε σένα, αφού πρόσφατα κυκλοφόρησε και ο δίσκος από το νέο σου side project, μαζί με τον Al De Loner των Midnight Choir, τους Host.

CE: Πράγματι, είναι ένα άλμπουμ που πρέπει να πιστέψεις πολύ για να το εκδόσεις! Απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί pop. Η αλήθεια είναι ότι ο Al έκανε τα περισσότερα πράγματα. Αυτός έγραψε τα τραγούδια, αυτός τα ηχογράφησε και μετά μου τα έστειλε για να προσθέσω κάποια πράγματα. To αστείο είναι ότι δεν συναντηθήκαμε σε κανένα σημείο της ηχογράφησης με τον Al!

A: Γιατί άρχισες να ασχολείσαι με την παραγωγή δίσκων;

CE: Δεν είχα ποτέ σκοπό να κάνω κάτι τέτοιο! Όμως, φαίνεται ότι οι Midnight Choir βρήκαν κάτι στον ήχο των Walkabouts κάτι που τους άρεσε και μου ζήτησαν να το κάνω. Ευτυχώς, πήγε καλά γιατί είδα ότι μαζί τους είχα κάτι να πω. Το ίδιο και συνέβει και με του θεσσαλονικιούς Big Sleep. Μαζί τους αισθάνθηκα ότι είχε νόημα να δουλέψω στην παραγωγή του δίσκου τους.

A: Θα ήθελα και τη γνώμη σου για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στον κόσμο αυτές τις μέρες.

CE: Είναι πάντα επικίνδυνο να μιλάς πολιτικά, ειδικά τώρα που οι πληγές είναι ακόμα ανοιχτές. Το γεγονός μάλιστα ότι έγινε και σε αμερικάνικο έδαφος, κάνει ακόμα πιο δύσκολο να δω τα πράγματα πλήρως αντικειμενικά και να έχω μια λογική αντίδραση σε αυτά. Σίγουρα είναι φρικιαστικό το να σκεφτεί ανθρώπινο μυαλό να κάνει κάτι τέτοιο. Όμως, πιστεύω ότι η αντίδραση των Αμερικανών και των Βρετανών δεν πρόκειται να δώσει αποτελέσματα. Απλά ενισχύει το πρόβλημα. Αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζουμε τη βία με βία και αυτό δεν ήταν ποτέ λογικό.

Α: Για το τέλος θα ήθελα να μου δώσεις και μια απάντηση σε μια ερώτηση που δεν σου έχει γίνει μέχρι στιγμής!!!

CE: Βασικά, υπάρχουν μερικές ερωτήσεις που δεν θα απαντούσα ποτέ, όπως αυτές που αφορούν την προσωπική μου ζωή. Μια ερώτηση που σίγουρα θα απαντούσα και που δεν μου έχει γίνει, είναι τι θα έκανα στη ζωή μου αν δεν είχα γίνει μουσικός. Πολλές φορές παίρνεις αποφάσεις που δεν ξέρεις που θα σε βγάλουν. Είσαι ανάμεσα σε δυο δρόμους και αυτός που τελικά διαλέγεις, σε φέρνει σε ένα σημείο που ποτέ δεν φανταζόσουν ότι θα έφτανες. Η αλήθεια είναι, ότι ποτέ δεν πίστευα και δεν ήθελα να γίνω ένας rock μουσικός, αλλά τελικά να που κατέληξα!

Α: Chris, σε ευχαριστώ πολύ. Εύχομαι το καλύτερο σε σένα και την μπάντα και να σας δούμε σύντομα στα μέρη μας.

CE: Υπόσχομαι ότι αν η κατάσταση παραμείνει ως έχει, θα είμαστε τον Φεβρουάριο σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Σε ευχαριστώ κι εγώ.

Κώστας Παπασπυρόπουλος