SCORPIONS, WHITESNAKE, GODIVA 19/07/2006 Στάδιο Καραϊσκάκη 21/7/2006

Πολύς κόσμος παραβρέθηκε στις 19 του Ιούλη στο στάδιο Καραϊσκάκη για τους Whitesnake και τους Scorpions και εγώ προσωπικά δεν θα μπορούσα να λείψω απο το ραντεβού με τον αγαπημένο μου David Coverdale.

Τη βραδιά άνοιξαν οι Ελβετοί Godiva οι οποίοι έμειναν επι σκηνής για κάτι παραπάνω απο μισή ώρα, παίζοντας κυρίως κομμάτια απο το δεύτερο και πιο πρόσφατο άλμπουμ τους “Call Me Under 666”. Αν και χαρακτηρίζονται ως rockers, σίγουρα είναι πιο κοντά στο metal αφού έχουν μπόλικο όγκο και δύναμη, στις συνθέσεις τους. Ο τραγοιυδιστής τους Fernando Garcia είναι παλιά καραβάνα και κάποιοι πιθανόν να τον θυμούνται απο τους Γερμανούς Victory . Εντάξει για opening act δεν ήταν άσχημοι και το ημίωρό τους πέρασε ευχάριστα. Αν εξαιρέσουμε τον drummer που εμφανίστηκε με φανέλα του Ολυμπιακού, τα υπόλοιπα ήταν μάλλον εντάξει.

Κατά τις 9 παρά, βγήκε στη σκηνή ο David Coverdale και έσπειρε τον ενθουσιασμό. Οι Whitesnake ξεκίνησαν με το “Burn” των Purple (όχι playback όπως την προηγούμενη φορά, αλλά live). Δυστυχώς ο ήχος δεν ήταν και ο καλύτερος δυνατός και αυτό συνεχίστηκε καθ όλη τη διάρκεια της εμφάνισης του συγκροτήματος. Ακολούθησε το “Ready And Willing”, αν θυμάμαι καλά, ενώ το υπόλοιπο σετ των Snakes ήταν το εξής: “Love Ain’t No Stranger”, “Is This Love”, “Fool For Your Loving”, “Here I Go Again” , “Slide It In”, “Give Me All Your Love”, “Crying In The Rain”, “Still Of The Night”. Επίσης είχαμε 2 σόλο στιγμές κατα τη διάρκεια του “Crying In The Rain” , ως συνήθως, με τους Doug Aldrich και Tommy Aldridge να καταπονούν ο ένας τη Les Paul του και ο άλλος τα τύμπανα.

Συνολικά δηλαδή είχαμε 10 τραγούδια σε μία περίπου ώρα εμφάνισης των Whitesnake . Η μπάντα είχε ένα νέο πρόσωπο σε σχέση με την προηγούμενή τους επίσκεψη στη χώρα μας και αυτό ήταν του μπασίστα Uriah Duffy. Έχει παίξει απο Pat Travers μέχρι μπάσο στη μπάντα της Christina Aguilera το παιδί. Τι να το κάνεις όμως? Παρότι μουσικάρες τα μέλη του συγκροτήματος, ο ήχος τόσο μέτριος που αμφιβάλλω αν κάποιος που δεν ήξερε τα κομμάτια καλά, πολυκαταλάβαινε τι έπαιζε το γκρουπ. Σ’αυτά όλα προσθέστε και την πραγματικά κουρασμένη φωνή του Coverdale και έχετε μια πολύ καλή εικόνα. Περίμενα σαφώς περισσότερα απο τους Whitesnake, δεν έπαιξαν καν encore και προσωπικά αν και είναι ίσως το αγαπημένο μου rock group , μου φάνηκαν αδιάφοροι και με απογοήτευσαν. Ίσως ο υπόλοιπος κόσμος που απλά ήθελε να έχει μια εμπειρία απο τη μπάντα να έμεινε ευχαριστημένος..

Οι Scorpions καθυστέρησαν κάπως να βγουν στη σκηνή αλλά όταν βγήκαν συνειδητοποίησα δύο πράγματα: Πως το 70% του κόσμου είχε έρθει γι’αυτούς και πως είναι τρομεροί επαγγελματίες σ’αυτό που κάνουν. Οι Γερμανοί παππούδες είχαν πολύ καλό ήχο, όμορφη σκηνική παρουσία, έναν Klaus Meine σε μεγάλη φόρμα και γενικά ήταν τόσο καλοί (ίσως και ακόμα καλύτεροι) όσο τις προηγούμενες φορές που μας επισκέφθηκαν. Φυσικά αν κάποιος πάει να δει τους Scorpions σήμερα δεν είναι δυνατόν να περιμένει να παίξουν κομμάτια απο το “Taken By Force” και το “Virgin Killer”. Είναι απόλυτα λογικό το συγκρότημα να προσηλωθεί στην μετά-Roth και περισσότερο εμπορική εποχή του. Μοναδική εξαίρεση το “We’ll Burn The Sky” το οποίο για μένα ήταν και η καλύτερη στιγμή του live.

Οι Scorpions άνοιξαν με το “Coming Home” και ακολούθησαν τα “Bad Boys Running Wild”, “Love Em Or Leave Em”, “The Zoo”, “Lovedrive”, “Deep And Dark” (από τα καλά κομμάτια του “Unbreakable”), “Coast To Coast”, -κάπου εδώ φτάνει η στιγμή της μπαλάντας – “Always Somewhere”, “Holiday” (ολόκληρο ευτυχώς), “Wind Of Change”, “We’ll Burn The Sky”, “Tease Me , Please Me”, “Blackout”, “Another Piece Of Meat”, “Big City Nights”.

To encore περιλάμβανε τα “Still Loving You” , “Rock You Like A Hurricane” και άλλο ένα κομμάτι το οποίο δυστυχώς έχασα (shoot me). Όπως είπα, ήταν μια άκρως επαγγελματική εμφάνιση απο τους Scorpions οι οποίοι είχαν πολύ καλό ήχο και εκτέλεσαν πιστά όλα τα κομμάτια. Μακάρι να ήταν έτσι και οι Snakes αλλά τι να κάνουμε, το σίγουρο είναι πως ο κόσμος αποχώρησε ευχαριστημένος και αυτό είναι που μετράει.

Κώστας Λιανίδης