 |
|
|
|
MOSAIC
|
Αν και έχουν περάσει 4 με 5 χρόνια σχεδόν χρόνια από την διάλυση των πολυαγαπημένων μου (μας) 16 Horsepower ακόμη ψάχνω στις κυκλοφορίες του κάθε μήνα μήπως και σκάσει καμιά έκπληξη από δαύτους. Αυτό βέβαια δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα αλλά εγώ θα περιμένω. Αυτό που έγινε όμως και είναι μια πραγματικότητα είναι η νέα κυκλοφορία των Woven Hand. Το προσωπικό project του David Eugene Edwards μας δίνει φέτος άλλη μια περιπέτεια να εξερευνήσουμε, άλλο ένα μονοπάτι μέσα σε σκοτεινά δρομάκια υπό τον μαγευτικό ήχο του banjo να διαβούμε. Το όνομα αυτού είναι Mosaic, περιέχει 12 κομμάτια και κυκλοφορεί στην Ευρώπη από ποια άλλη την Glitterhouse . Η αλήθεια είναι ότι δεν θα είμαι και ο ποιο αντικειμενικός κριτής αλλά θα βάλλω τα δυνατά μου.
Ο δίσκος ξεκινά με το “Breathing Bull” μια ήπια χωρίς φωνητικά εισαγωγή, η οποία σε βάζει αμέσως στο κλίμα στο οποίο θα κινηθεί το άλμπουμ. Έρχεται η σειρά του «Winter Shaker”, κομμάτι που κινείται στο ύφος του “Consider The Birds” (2004) και οι στίχοι του μιλούν για ένα φαύλο κύκλο στον οποίο οδηγεί η δίψα μας για δόξα. Ξεκινά το “Swedish Purse” και μόνο που ακούς αυτό το σπαραχτικό banjo στο ξεκίνημα σε πιάνει μια ανατριχίλα, κομμάτι όπου κυριαρχεί το έντονο συναίσθημα. Το δίλεπτο “Twig” είναι μια αναφορά στον Θεό, από αυτές που συνηθίζει να κάνει ο Eugene σε κάθε άλμπουμ (οι στίχοι είναι επιλογή από το «Eternal Creator Of The World», written by St. Ambrose).’’Whistling Girl” το επόμενο κομμάτι και το banjo κάνει και πάλι την εμφάνιση του, από την αρχή μέχρι το τέλος δίνει το παρόν και μεταμορφώνει ολόκληρο το κομμάτι σε κάτι πραγματικά μαγευτικό. Με το ‘’Elktooth” φτάνουμε στα μισά του δίσκου, το δεύτερο ποιο σκοτεινό και “μαύρο” κομμάτι του δίσκου με μια ιδιαίτερη παραμόρφωση στην κιθάρα και με τύμπανα που σε χτυπάνε απευθείας στην καρδιά.
Το δεύτερο μισό ξεκινά με το instrumental “Bible And Bird” , το ποιο αισιόδοξο μουσικό τοπίο του Mosaic, για να σε ανεβάσει, να σου φτιάξει την διάθεση λίγο πριν μπει το “Dirty Blue” και σε τραβήξει πίσω στον βούρκο της θλίψης, του φόβου και της απογοήτευσης. Το μοιρολόι ενός βιολιού κάνει την εμφάνιση του και ξεκινά το διπλό “Slota Prow - Full Armour”, σίγουρα το πρώτο μισό είναι ότι ποιο σκοτεινό έκρυβε αυτός ο δίσκος με τον Eugene να μας τραγουδά και σε μια άλλη γλώσσα ( συγχωράτε με, μέχρι σήμερα δεν έμαθα τι γλώσσα είναι), το δεύτερο μισό όχι ότι είναι κάτι ανεβαστικό αλλά λίγο ποιο ελαφρύ και εύκολο στην ακρόαση. Συνέχεια με το “Truly Golden και “Deerskin Doll” δύο τόσο όμορφα και γεμάτα έμπνευση κομμάτια. Η αυλαία του ταξιδιού πέφτει με το “Little Raven” το οποίο ξεκινά σαν Instrumental αλλά κάπου εκεί στα μισά του τραγουδιού ξεκινά μια ψαλμωδία του Eugene, σαν αυτές που έκανε μικρός ως παπαδοπαίδι φαντάζομαι.
Δεν μπορώ να πω ότι δεν θέλω να δω μια μέρα ξανά τους 16 Horsepower μαζί αλλά όταν ακούω δίσκους σαν το Mosaic δεν μπορω να πω οτι θέλω κάτι παραπάνω από τον ξανθομάλλη “Ιερέα” ονόματι David Eugene Edwards. Οι τόσο όμορφα ντυμένοι βιβλικοί του στίχοι μπορούν να σε πάνε σε τόπους που δεν έχεις φανταστεί πως υπάρχουν.
Δημήτρης Παπαδόπουλος
Atraktos.Net |
Foreign Office
