 |
|
|
|
KILLERMACHINE
|
Αν θυμάμαι καλά, την πρώτη φορά που ήρθα σ’ επαφή με κάποιο κομμάτι των Codec & Flexor, πρέπει να ήταν σε ένα mix cd του Θεοπάλαβου - τουρκικής καταγωγής - Βρετανού Erol Alkan. Ήταν το ξεσηκωτικό “Crazy Girls”, μια παραγωγή του 2001, το οποίο μ’ είχε επιεικώς συναρπάσει, οδηγώντας με σ’ ένα ανελέητο κυνηγητό για την απόκτηση του 12΄΄ της Forte Records. Η επόμενη στάση των Codec & Flexor στη δισκοθήκη μου, ήρθε μ’ ένα ακόμα super duper hit τους, το υπνωτικό “Time Has Changed”, το οποίο και είχε αρχίσει, για τα καλά πλέον, να τους βάζει στο παιχνίδι για την premier league των electroclash μουσικοκαταστάσεων. Κυκλοφορώντας παράλληλα και την πρώτη ολοκληρωμένη τους δουλειά, με τίτλο “Tubed” (σε συμπαραγωγή με τον ιδιοκτήτη της Forte ChristianMorgenstern), έφτασαν να αποτελούν ένα από τα πιο αξιοσέβαστα ονόματα της μοδάτης τότε electroclash σκηνής.
Σήμερα, μετά από μια σειρά δωδεκάιτσων και remixes, κάποιες περιοδείες, καθώς και με νέο label τη συμπαθέστατη Βερολινέζικη της Kitty-Yo, οι Sven Zalac και Matthias Freund επιστρέφουν στα της δισκογραφίας, με το δεύτερο ολοκληρωμένο άλμπουμ τους. Ένα brutal άλμπουμ με δώδεκα tracks, τα οποία επιμένουν να κινούνται στο χώρο της electropop μουσικής, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι πάει καιρός που έφυγε από το μουσικό προσκήνιο και οι θιασώτες της dance σκηνής κοιτάνε πλέον προς νέα trends. Προσωπικά, με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο, πράγμα το οποίο αποδεικνύει και το κατά πόσο πιστεύουν σ’ αυτό που κάνουν, με μόνο ειλικρινές μέλημα τους, την προσφορά κάποιων αξιοσέβαστων τραγουδιών, που πατάνε στα καθιερωμένα ρυθμός, μελωδία, στίχος. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που αβλεπί θα τους οδηγήσουν στη πυρά, κατηγορώντας τους για επανάληψη και νεκρολαγνεία, καθότι τα φαντάσματα των Depeche Mode, Duran Duran, Human League, Gary Numan και Suicide στοιχειώνουν για τα καλά ολόκληρο το άλμπουμ τους, αλλά εγώ δε θα σταθώ με αρνητική διάθεση απέναντι σ’ αυτό. Μήπως στη ροκ μουσική σκηνή δεν αναμασάμε τα ίδια μια ζωή (για κάντε μια βόλτα από το νέο – και κατά τ’ άλλα συμπαθέστατο - πχ των Primal Scream).
Αν κάτι με χάλασε σ’ αυτό το νέο άλμπουμ των new wave-άδων Codec & Flexor, είναι το γεγονός ότι προσωπικά περίμενα την υπέρβαση και μια σειρά από περισσότερες καλές συνθέσεις ανάμεσα στη δωδεκάδα, αλλά that’s ok, μη τα θέλουμε κι όλα δικά μας. Όσοι πιστοί λοιπόν προσέλθετε, μιας και τα synth, τα beat και τα dark vocal έχουν τη τιμητική τους γι’ άλλη μια φορά.
www.kitty-yo.com
Άρης Μπούρας |
Live
