 |
|
|
|
Reading Festival, 3rd day
|
3η ημέρα – 27 Αυγούστου
Η Κυριακή με βρήκε σε ένα παράξενο mood αλλά μάλλον αυτό είναι δική μου υπόθεση μιας και δε νομίζω ότι υπάρχει κάποιος αναγνώστης που θα ενδιαφέρεται για το set των Mastodon, όπου βρέθηκα για λόγους που πρέπει να σχετίζονται με την θέση των άστρων τη συγκεκριμένη στιγμή. Αλλιώς δεν εξηγείται! Ξαναγυρίζοντας στα συνήθη...φλώρικα απόλαυσα καθιστός τους Metric, στην προσπάθειά μου να κρατήσω δυνάμεις για την φοβερή τριάδα που έκλεινε το φεστιβάλ στην NME/Radio 1 Stage.
Mέχρι τότε όμως είχα την τύχη να διαπιστώσω από κοντά πόσο δικαιολογημένος είναι ο θόρυβος που έχουν κάνει οι Dresden Dolls, έτσι παθιασμένοι και διασκεδαστικοί που παρουσιάστηκαν! Την ίδια εντύπωση πρέπει να άφησαν και στους υπόλοιπους παρευρισκόμενους, κρίνοντας από την αποθέωση που τους χάρισαν!
Η μουσική των Hope of the States είναι ένας περίεργος συνδυασμός post rock θορύβου και μελωδικού rock, που μου είχε αφήσει ανάμεικτα συναισθήματα πριν από δύο περίπου χρόνια όταν κυκλοφόρησαν το "The Lost Riots". Στο set που παρουσίασαν στο Reading επέλεξαν πολύ σωστά να αφήσουν έξω τις πιο χαλαρές στιγμές, με αποτέλεσμα μία σφιχτοδεμένη εντυπωσιακή εμφάνιση, που είχε όμως την ατυχία να έχει ίσως το χειρότερο ήχο από όλα τα live που είδα. Η βαβούρα που δημιουργούσαν οι τρεις κιθάρες τους θα έπρεπε να είχε τιθασευτεί πιο σωστά. Να αναφέρω εδώ ότι με την επιστροφή μας διαβάσαμε πως οι εμφανίσεις τους στο Carling Weekend ήταν οι τελευταίες τους ever, μιας και αποφάσισαν να διαλυθούν.
Βαθιές ανάσες και εξίσου βαθιά pints περιελάμβανε το ωριαίο διάλειμμά μας, αφού το βράδυ είχαμε "δουλειά"! Και η "δουλειά" μας δεν ήταν τίποτα άλλο από το να παρακολουθήσουμε από τις μπροστινές σειρές, το ένα μετά το άλλο, τρία συγκροτήματα που μας έχουν ενθουσιάσει τον τελευταίο χρόνο. Ειδικά το ένα μας έχει μαγέψει...
Δεν πρόλαβα να σιχτιρίσω τον εαυτό που δεν είχα δώσει τόσο καιρό τη δέουσα προσοχή στους Broken Social Scene και βρέθηκα μπροστά στους Boy Kill Boy, το "Civil Sin" των οποίων είναι ένα από τα καλύτερα singles του 2006. Το album τους είναι επίσης καλό και πιασάρικο, αν και η μόνη μου ένσταση βρίσκεται στην κάπως συνθηματική αισθητική των τραγουδιών τους. Zωντανά πάντως είναι ό,τι πρέπει για ξεφάντωμα και τραγούδι.
Δε λέω, ήξερα ότι οι Kooks χαλάνε κόσμο στην Αγγλία, αλλά όχι τόσο κόσμο!! Το τι επακολούθησε του τέλους της εμφάνισης τωνBoy Kill Boyδεν περιγράφεται. Σπρώξιμο, φωνές και ιδρώτας προτού καν εμφανιστούν! Η σκεπαστή σκηνή φυσικά και ήταν γεμάτη και δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι άλλοι τόσοι βρισκόταν απ΄εξω παρακολουθώντας το videowall! Χρειάστηκε μέχρι και παρέμβαση των υπευθύνων του φεστιβάλ για να κατεβάσουν το κόσμο που είχε κρεμαστεί από τα ηχεία για να βλέπει! Οι προϋποθέσεις λοιπόν για έναν θρίαμβο ήταν εκεί και φάνταζε αληθινά κοντά όταν έπαιζαν κομμάτια σαν το "Naive" ή το "She Moves In Her Own Way". Δε στάθηκε όμως ολόκληρο το set στο ίδιο ύψος, κάτι το οποίο βέβαια δεν είδα να στενοχωρεί κανέναν από τους χιλιάδες φίλους τους!
Περίμενα ότι οι Rakes θα με εντυπωσίαζαν και δε διαψεύστηκα. Φοβερή σκηνική παρουσία από τον Alan Donοhοe με τις ρομποτικές του κινήσεις και μία ενέργεια από ολόκληρο το group, που κατέλαβε όλη τη σκηνή! Καλύτεροι ακόμη και από το υπέροχο ντεμπούτο τους!
Δεν κρύβω ότι καθόλη τη διάρκεια του φεστιβάλ στο μυαλό μου είχα αυτούς που έβγαλαν τον κορυφαίο δίσκο του 2005 και δεν είναι άλλοι από τους Μaximo Parκ! Τις στιγμές που έζησα στριμωγμένος στις πρώτες σειρές θα πρέπει να περάσει πολύς καιρός για να τις ξεχάσω! Ο Paul Smith ήταν μακράν ο πιο παθιασμένος performer από όσους είδα, ο κόσμος ήταν ακριβώς όσος και όπως έπρεπε για να απολαύσει κανείς μία τέτοια συναυλία-αντίθετα με τους Kooks που ψάχναμε μάταια για μια τζούρα...οξυγόνο-ενώ χωρίς υπερβολή δεν υπήρξε ούτε μία αδύναμη στιγμή στο set τους. Αυτοί οι πέντε τύποι από το Newcastle είναι το σπουδαιότερο συγκρότημα που εμφανίστηκε εδώ και 2-3 χρόνια! Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να φανταστώ καλύτερο κλείσιμο για το φανταστικό αυτό το τριήμερο!
Γενικότερες εντυπώσεις; Όλοι οι υπάλληλοι σου μετέδιδαν την αίσθηση ότι ήταν εκεί για να διευκολύνουν τη διαμονή σου στο χώρο, ο κόσμος φιλικότατος και cool, χωρίς καμία διάθεση για φασαρίες ή οτιδήποτε άσχημο με μοναδικό σκοπό να (παρα)περάσει καλά! Για αγγλικό festival και δη για το Reading σας φαίνονται λίγο ειδυλλιακά όλα αυτά ε; Κάπως έτσι ήταν! Βέβαια όταν την τελευταία μέρα αποχωρείς φορτωμένος με μία βαλίτσα που μοιάζει με ψυγείο, κολυμπώντας στη βροχή και τη λάσπη κάθε άλλο παρά ειδυλλιακό ακούγεται! Είναι τέτοια όμως η ευχαρίστηση από αυτά που έχεις ζήσει τις προηγούμενες ημέρες που πραγματικά δε δίνεις δεκάρα! Φανταστείτε να μην είχαμε χάσει και τους Secret Machines και τους ΤV On The Radio! Εξάλλου που αλλού θα πετύχαινα φορεμένο μπλουζάκι των...Kenickie; Ελπίζω τουλάχιστον ο τύπος που το είχε να μη περίμενε πότε θα βγουν οι Cast...Σκέφθηκα προς στιγμήν να του αποκαλύψω ότι η ανθρωπότητα έχει αγγίξει τα 2006 μ.Χ. αλλά τρομοκρατήθηκα από τις τυχόν συνέπειες του σοκ!
Αν με ρωτούσε ένας φίλος να του κλείσω σε μία πρόταση το ταξίδι μας στην Αγγλία θα χρησιμοποιούσα για πρώτη φορά χωρίς κανένα δισταγμό ένα κλισέ! .Μία εμπειρία που ανανεώνει τον ενθουσιασμό και την αγάπη σου για τη μουσική-και τη ζωή- μακριά από μίζερες καταστάσεις. Γλυκανάλατο; Δε δίνω δεκάρα! Cheers!
(PHOTOS: Κατσαβριάς Απόστολος, Βασίλης Σίντος)
READING FESTIVAL 1st day ...here
READING FESTIVAL 2st day....here
Βασίλης Σίντος |
Live
