ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΛΑΖΟΣ Συγχορδίες μιας ζωής... 5/6/2002

Συνεντευξη στην Αθηνά Κρικέλη

ΕLLOPIA TV USA

Μια ματιά ( ή ένα web click) στην ακούραστη ελληνική καλλιτεχνική δημιουργία της ελληνικής ομογένειας των ΗΠΑ.

H συνέντευξη ξεκινά με καφέ και ντόνατς ? χαρακτηριστικά μή ελληνικά γλυκίσματα ? στα στούντο της Ελλοπία στην Νέα Υερσέη. Λίγο περίεργη κατάσταση άν σκεφτεί κανείς πως ο Λάζος είναι φίλος για μια δεκαετία τώρα. "δεν ξέρω τι να σου πώ" μου λέει και εγώ τον κοιτώ χωρίς να μπορώ να ξεκινήσω. "Αστα αυτά Σεραφείμ, - του λέω τελικά ? θα βγούν μόνα τους", και συνεχίζουμε τον καφέ μας.

Εκεί μεταξύ αστείου, κιθάρας και πειραγμάτων άρχισε να μου μιλά για την ζωή του στον Μώλο της Λαμίας. Ενα χωριό που στα χείλη του Λάζου ? όπως άλλωστε συμβαίνει σε όλους μας ? παίρνει μια μαγική όψη. "Το χωριό μου ο Μώλος" λέει, και λάμπει ολόκληρος.

"Ηταν ωραίες εποχές τότε. Εγώ δεν ειχα καμμία σχέση με μουσική. Ακολουθούσα κάποιους στους δρόμους που έπαιζαν κιθάρα μαντολίνα και τραγουδούσαν. Πίσω τους λοιπόν στα σοκάκια άρχισα να σιγοτραγουδώ μαζί τους και να μαθαίνω τις μελωδίες. Η φωνή μου ήταν σωστή και πλέον με παίρναν μαζί τους". Μου λέει με σκανδαλιάρικο ύφος. ? "έτσι την γλυτωσα και δεν με έδιωχναν απο κοντά τους".

Προσπαθώ να φανταστώ τις σκηνές αυτές τις κανταδόρικες, και τριγυρνώ μαζί του στα δρομάκια του Μώλου. Με επαναφέρει στην πραγματικότητα όταν άρχισε να μου περιγράφει πως ήταν τα κουρεία της εποχής. "τι λές βρε αθεόφοβε ? του λέω ? "που με πήγες τώρα, τι δουλειά έχεις εσύ με τα κουρεία" τον ρωτώ έτοιμη να σκάσω στα γέλια.

Χαμογελά με κατανόηση και μου λέει "Παλιά, μέσα στα κουρεία είχαν κρεμασμένα μουσικά όργανα, μαντολίνα ή κιθάρες. Εγώ, αφού τέλειωνα την... βόλτα με τους μουσικούς προσπαθώντας να συγκρατήσω ότι είχα μάθει, έτρεχα στο κουρείο, ξεκρέμαγα το όργανο και άρχιζα την...εξάσκηση. Είμαι όπως καταλαβαίνεις αυτοδίδακτος...."

Εποχές που δύσκολα μπορεί να φανταστεί σήμερα ένας νέος της εποχής. "Πότε απόκτησες την δική σου κιθάρα τον ρωτώ, και γνωρίζω πως η απάντηση δεν θα είναι ειδυλιακή. (Σήμερα πχ. θα έλεγε ένα παιδί: την ζήτησα απο την μαμά μου την Παρασκευή και την Δευτέρα ήταν επάνω στο κρεββάτι μου)

"Δική μου κιθάρα αγόρασα περίπου το 1960 ? τις πιο πολλές φορές έπαιζα «τράκα» απο εδώ και απο εκεί".

Το ταξίδι μας στο χρόνο συνεχίζει και φτάνουμε πλέον στην εποχή που "γρατσουνά" την κιθάρα μέχρι και το 1964 που απολύθηκε απο το στρατό.

"Μετά γνώρισα δύο παιδιά απο την Λευκάδα και δημιουργήσαμε το τρίο Λευκάδα Αρχίσαμε να τραγουδάμε στην Πλάκα, καντάδες και τραγούδια της εποχής. Νεο Κύμα, Σαββόπουλο, Χωματά, Βιολάρη Χατζή Ζωγράφο. Ακούγοντας αυτούς και ιδιαίτερα τον Κώστα Χατζή και τον Νότη Μαυρουδη, παράτησα την πένα και άρχισα να παίζω με τα δάκτυλα. Αρχισα να ψάχνομαι να βρώ το δικό μου ύφος παιξίματος. Αυτό κάνω μέχρι σήμερα".

"Εποχή του Νέου Κύματος. Όταν ακουσα αυτά τα τραγούδια άρχισα να προβληματιζομαι και σαν χαρακτήρας αλλά και σαν άνθρωπος και είδα ότι αυτά τα τραγόύδια κάτι λέγανε και άρχισα να τα τραγουδάω. Το 70 παντρεμένος πια έρχομαι στην Αμερική με πρόσκληση του κουνιάδου μου".

Εδώ αρχίζει να τραγουδά σε μικρά μαγαζιά τραγούδια του Θεοδωράκη, Χατζιδάκη, Μαρκόπουλου, Ξαρχάκου, Χατζή, Σαββόπουλο. "όταν ήρθα εδώ θυμάμαι που μου είχε πεί κάποιος ότι με τα τραγούδια αυτά θα τρελλαθώ στην πείνα. Ηξερα ότι είχε δίκαιο. Αλλά εγώ πίστευα και πιστεύω πως το ζητούσε η ομογένεια το καλό ποιοτικό τραγούδι, και εγώ ήμουν εδώ για να της το δώσω".

Το 1974 δίνει ένα ρεσιτάλ στο Κάρνταγκι Χολ ενώ την ίδια χρονιά ανοίγει και την ΛΑΖΟΣ ΜΠΟΥΑΤ στο Ντίτμαρτς. Μαζί του ξεκινά η Τζούλη Ζιάβρα η Αννα Παϊδούση, η Ελένη Ανδρέου και πολλοί ξένοι μουσικοί.

"όταν άνοιξε η μπουατ έστειλε κάποιος ένα γράμμα στον ΕΘΝΙΚΟ ΚΗΡΥΚΑ και είχε γράψει ότι η μπουάτ του Λάζου είναι μια μελωδική όαση στην Σαχάρα".

Πολλοί φίλοι και γνωστοί κατά περιόδους ? ιδιαίτερα τώρα που το τραγούδι έχει γίνει καταναλωτικό είδος με ημερομηνία λήξεως ? του προτείνουν να αλλάξει ύφος, και να συμβιβαστεί με το κονσερβοποιημένο τραγούδι. Θυμώνει κάθε φορά που το ακούει. Δεν έχει μάθει βλέπεις να συμβιβάζεται!!!

"Αν άλλαζα ύφος δεν θα ήμουν ερμηνευτής, εγώ ότι τραγούδι λέω πρέπει να μου αρέσει να το νοιώθω να το πονάω. ’ν δεν μου αρέσει, φαίνεται στο πρόσωπο μου ότι είμαι ψεύτης!!! Δεν τραγουδάω απλά για να βγάλω το νυχτοκάματο μου...

Όταν ξεκινάω να πάω στο μαγαζί που δουλεύω πάω πρώτα για να τραγουδήσω και μετά για να πληρωθώ».

Τι θα ήθελες να κάνεις στην ζωή σου Σεραφείμ τον ρωτώ, ενώ ήδη η κιθάρα έχει αρχίσει να μου σιγοτραγουδά το δικό της παράπονο

"Θα ήθελα να είχα την οικονομική άνεση να έχω ένα χώρο που να χωρά 60-70 άτομα. Να μπαίνει ο κόσμος να πίνει δυο ποτά και όταν λένε "τι χρωστάμε" να τους απαντάμε ότι θέλετε και ότι μπορείτε. Ξέρω ότι υπάρχουν άνθρωποι στην Αστόρια που δεν εχουν την δυνατότητα να πάνε να ακούσουν την μουσική που αγαπάνε".

Κοιτάμε αμίλητοι ο ένας τον άλλο. Δεν χρειάζονται πιά λόγια. Αρχίζει να τραγουδά. Τον ακολουθώ στο δικό του μουσικό ταξίδι το αληθινό και απέραντο....

"Ο Σεραφείμ Λάζος ανήκει στην κατηγορία των καλύτερων μεταναστών καλλιτεχνών

Με βαθειά και εκφραστική φωνή, γνήσια και ανόθευτη σίγουρα δεν περνά απαρατήρητος"

THE NEW YORK TIMES

Richard F. Shepart

November 16th 1981

"O Σεραφείμ Λάζος χρωμάτισε ακούραστα τα ηδανικά του

λαού μας εδώ στην Αμερική. Μοναχικός στο μουσικό

ταξίδι του για 30 χρόνια μας έφτιαξε ένα σεντούκι γεμάτο έντεχνες μελωδίες.

Μην κουραστείς...."

Αθηνά Κρικέλη Κωμοδρόμου

Εllopia TV USA

Εξωτερικός Συνεργάτης