Οι Amorphis είναι ένα από τα γνωστότερα ονόματα της γενικότερης death σκηνής, αν και στα τελευταία δισκογραφικά τους βήματα έχουν λησμονήσει το πλούσιο σε επιτυχίες παρελθόν τους, συνεχίζουν να παίζουν όμορφη μουσική που όμως ξεφεύγει από εκείνο το μελαγχολικό γεμάτο maidenικά riffακια ατμοσφαιρικό death που τους καθιέρωσε στην ευρωπαϊκή metal σκηνή. Όταν πρωτοάκουσα ότι επιτέλους θα επισκεφθούν την χώρα μας κατενθουσιάστηκα, σίγουρα ήταν ένα όνομα που ήθελα να δω σαν τρελός. Τα "Karelian Isthmus", "Tales From The Thousand Lakes" και "Elegy" είναι album που περήφανα κοσμούν την δισκοθήκη μου και ποιοτικά είναι χαλαρά μέσα στα καλύτερα album στο death, όλων των εποχών. Όταν λοιπόν συνειδητοποίησα ότι όχι μόνο θα τους δω live άλλα θα τους πάρω και συνέντευξη μου κόπηκαν τα πόδια! Εδώ πρέπει να ευχαριστήσω και τον γνωστό άγνωστο Σήφη που έκανε την συνέντευξη δυνατή.

Έχοντας ήδη οι Amorphis παίξει live στην Αθήνα την παρασκευή όπου χάλασαν κόσμο, ήρθαν Σάββατο στη Θεσσαλονίκη όπου το βραδάκι κανονίστηκε η συνέντευξη, αν και ήταν κουρασμένοι (για αυτόν τον λόγο και η συνέντευξη είναι σύντομη) και μπορώ να σας πω ότι με τίποτα δεν περίμενα να είναι τόσο φιλικοί και πραγματικά αντιstar - ειλικρινά έχω μείνει κατάπληκτος με την απλότητα τους και ώρες ώρες σκέπτομαι πόσο καραγκιόζηδες είναι κάποιοι άλλοι που θέλουν να λέγονται καλλιτέχνες και σε κοιτάζουν λες και κατέβηκαν από άλλον πλανήτη. Μάλλον έχουμε δίκιο όταν λέμε ότι οι rock και metal καλλιτέχνες δεν καβαλούν εύκολα το καλάμι. Επίσης λες και ο καιρός ήταν συνεννοημένος από το πρωί του Σαββάτου ένα πέπλο ομίχλης είχε καλύψει την πόλη μας, κάτι που φυσικά δεν έμεινε ασχολίαστο!

Στη συνέντευξη ήταν παρών όλοι οι Amorphis εκτός του Pasi Koskinnen ο οποίος την ίδια ώρα έδινε συνέντευξη στο Ράδιο Φωνή της Τούμπας 105,5 στην εκπομπή "Metal Invaders". Έτσι λοιπόν στο σαλόνι του ξενοδοχείου που τους φιλοξενούσε είπαμε τα παρακάτω, με την υπομονή των Amorphis, αφού ήταν κουρασμένοι και ταλαιπωρημένοι από το ταξίδι...

Ήρθατε στην Θεσσαλονίκη και μαζί σας φέρατε και ομίχλη! Ίσως αύριο να έχουμε και μια μαύρη χειμωνιάτικη μέρα! (Black Winter Day)

Koivusaari: Ότι και να γίνει είναι σαν καλοκαίρι για μας! Από τη Φινλανδία είμαστε!

Ξέρω ότι είναι η πρώτη φορά που έρχεστε εδώ, πώς σας φαίνεται η Ελλάδα;

Holopainen: Πολύ ωραία χώρα, αλλά δεν προλάβαμε να δούμε και πολλά πράγματα.

Πώς ήταν η συναυλία χθες ; Το κοινό πως σας φάνηκε ;

Koivusaari: ’ψογο, εγώ πάντως είχα να δω τόσο ωραία υποδοχή εδώ και πολλά χρόνια, ήταν μια από τις καλύτερες συναυλίες των τελευταίων χρόνων. Σκεπτόμασταν να έρθουμε εδώ και πολύ καιρό, μάλιστα το είχαμε στα σχέδια πριν από δυο χρόνια αλλά τελικά δεν βόλεψε.

Έχω την εντύπωση ότι τελειώνετε την περιοδεία σας, ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Koivusaari: Όντως, αυτή τη στιγμή γράφουμε καινούργια κομμάτια και μάλιστα το συμβόλαιο μας με την Relapse λήγει αυτό το διάστημα και υπογράφουμε αλλού, η περιοδεία τελειώνει σύντομα και απλά ετοιμάζουμε κάποια κομμάτια.

Holopainen: Σε κάποια φάση ελπίζουμε να μπούμε και στο studio να αρχίσουμε και την παραγωγή καινούργιου album.

Α, δηλαδή απλά έχετε κάποιες ιδέες τώρα όχι τίποτα επίσημο.

Holopainen: Ναι! Απλά διαδικασία σκέψεων!

Μάλιστα, ας αλλάξουμε λίγο θέμα, τα προηγούμενα σας album ("Tales...", "Elegy") ασχολούνται με δυο έπη της φινλανδικής παράδοσης το Kalevala και το Kandeletar, τώρα όμως οι Amorphis ασχολούνται με άλλες θεματολογίες.

Koivusaari: Ήταν φυσικό να ασχοληθούμε με την φινλανδική παράδοση, είναι τόσο έντονή ολόγυρα μας που δεν θα μπορούσαμε να το αποφύγουμε, παρόλα αυτά υπάρχουν πολλά και διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα που έχουμε καταπιαστεί στα τελευταία δυο album. Μην ξεχνάμε ότι είναι και πολύ πιο εύκολο να γράφουμε δικά μας πράγματα, παρά να μεταφέρουμε μουσικά παραδοσιακά, φολκλορικά στοιχεία.

Έχω την αίσθηση ότι συνεχώς οι Amorphis εξελίσσονται. Ξεκινήσατε παίζοντας brutal death (EP "Privilege Of Evil", "Karelian Isthmus"), έπειτα ατμοσφαιρικό death ("Tales..." και "Elegy") και τελικά σε ότι παίζετε τώρα (!). Τι να περιμένουμε να ακούσουμε στο επόμενο album των Amorphis;

Holopainen: Ξέρεις κάτι δεν σχεδιάζουμε ποτέ τι τραγούδια θα γράψουμε και τι είδους μουσική θα παίξουμε. Εμείς γράφουμε και ... ότι βγει! Απλά θα βγει ότι ακριβώς αισθανόμαστε εκείνη την στιγμή.

Koivusaari: Εξ´ άλλου όταν γράφαμε το πρώτο μας album ήμασταν 18 χρονών (!), σε εκείνη την φάση αυτές ήταν και οι κύριες επιρροές μας, αυτά ακούγαμε και αυτά θέλαμε να παίζουμε. Αν και προσωπικά εγώ άκουγα περισσότερο Pink Floyd.

Μάλιστα έτσι ερχόμαστε στο "Am Universum". Αν είχατε την ευκαιρία να αλλάξετε κάτι, τι θα αλλάζατε;

Koivusaari: Δεν θα άλλαζα τίποτα. Αυτή πιστεύω είναι και η γοητεία της μουσικής. Όταν γράφεις τον δίσκο σου πρέπει να αποτυπώνεις ότι σκέπτεσαι εκείνη τη στιγμή, έτσι νομίζω ότι πρέπει να γίνεται σε κάθε ηχογράφηση και αυτό κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια.

Τελικά αυτό το πράγμα στο εξώφυλλο τι είναι;

Holopainen: Είναι πολύ περίεργο, έτσι δεν είναι; Είναι ένα φυτό! Της φινλανδικής χλωρίδας. Έχουμε έναν φίλο ο οποίος δουλεύει σε μια διαφημιστική εταιρεία και ασχολείται με τέτοια πράγματα, ήταν δικιά του ιδέα το εξώφυλλο αυτό και μάλιστα και δικιάς του έμπνευσης το εξώφυλλο του "Tuonela".

Koivusaari: Δεν μπορείς να φανταστείς τι έχουμε ακούσει ότι είναι αυτό το εξώφυλλο! Το πρώτο πράγμα πάντως που άκουσα για το εξώφυλλο ήταν ότι είναι αηδιαστικό! Εμάς μας αρέσει πολύ πάντως.

Έχουμε δει αλλαγές στους Amorphis και αδιαμφισβήτητα η πιο κραυγαλέα είναι η αποχώρηση του Oli Pekka Laine. Υπάρχει επικοινωνία μαζί του;

Koivusaari: Ναι, φυσικά. Τον βλέπουμε σχεδόν κάθε εβδομάδα, είναι ακόμη φίλος μας, απλά δεν έχουμε μουσικές επαφές μαζί του.

Holopainen: Παίζει σε μια μπάντα εντελώς διαφορετική μουσική από εμάς, παίζουνε stonerock.

(Προς τον Sanderi Kalio): Όταν έγινε η πρόταση να μπεις στους Amorphis πώς αισθάνθηκες; Φαντάζομαι ότι τους ήξερες σαν όνομα.

Kalio: Φυσικά και τους ήξερα. Μου άρεσε πάντα η μουσική των Amorphis και μάλιστα τους είχα παρακολουθήσει στην παρθενική τους συναυλία. Είμαι χαρούμενος που παίζω στους Amorphis.

Koivusaari: Εκείνον τον καιρό ο Kalio έπαιζε στην ίδια μπάντα με τον Nichlas (Etelavonori) και με τραγουδιστή τον Ville Tuomi ο οποίος μας βοήθησε τραγουδώντας στο "Tales..." τα καθαρά φωνητικά.

Έχετε στα σχέδια σας να κυκλοφορήσετε κάποιο επίσημο live album;

Holopainen: Εεε δεν το έχουμε στα κοντινά μας σχέδια, η αλήθεια είναι ότι έχουμε μαζέψει πάρα πολύ υλικό που θα μπορούσε άνετα να δικαιολογήσει ένα live. Πάντως είναι και θέμα εταιρείας. Σκεπτόμαστε πάντως να κυκλοφορήσουμε ένα DVD, θα δούμε.

Στο πίσω μέρος του EP "My Kantele" διακρίνουμε μία σβάστικα σε απαγορευτικό πλαίσιο. Έχουμε ακούσει εδώ μια ιστορία για τον λόγο που έχει γίνει αυτό, είναι γενικά από τους Amorphis επιθυμητή η πολιτική προσέγγιση στη μουσική;

Holopainen: Πολιτική προσέγγιση όχι, όσον αφορά αυτό το περιστατικό όταν κυκλοφορήσαμε το "Elegy" σε κάποιες συναυλίες στην Φινλανδία διαπιστώσαμε ότι κάποια μέλη νεοναζιστικών οργανώσεων τύπωναν και μοιράζανε flyers με προπαγανδιστικό υλικό με φόντο τα εξώφυλλα μας! Η ειρωνεία είναι ότι εμείς είμαστε εντελώς αντίθετοι στις ακροδεξιές ιδέες. Έτσι αντιδράσαμε με αυτόν τον τρόπο.

Koivusaari: Επίσης σε κάποιες συναυλίες στην (πάλαι ποτέ) Ανατολική Γερμανία μάθαμε ότι θα ερχόταν οργανωμένα μέλη νεοναζιστικών οργανώσεων, αμέσως τοποθετηθήκαμε και κάναμε γνωστό ότι θα ήταν ανεπιθύμητοι.

Θέλω να σας ξαναπάω στο παρελθόν... Πώς ξεκίνησαν οι Amorphis;

Koivusaari: Ξεκινήσαμε όπως ακριβώς ξεκινάνε πολλές μπάντες, ήμασταν φιλαράκια που παίζαμε μαζί μουσική. Τα πράγματα ήταν κάπως περίεργα στην αρχή. Αφού γράψαμε το πρώτο μας album μας πήρε 2 χρόνια να υπογράψουμε σε εταιρεία και να αρχίσουμε έτσι μια σοβαρή μουσική πορεία.

Holopainen: Έτσι ακριβώς αρχίσαμε να προχωρούμε πιο σοβαρά και να γράφουμε μουσική που μας άρεσε να ακούμε και να δοκιμάζουμε όλο και διαφορετικά πράγματα και ακριβώς πάνω σε αυτή τη φάση ήταν και η περίοδος που γράφαμε το "Tales from the Thousand Lakes" εκεί ξέρεις ξεφύγαμε κάπως από το death που παίζαμε στο "Karelian..." και όταν το γράφαμε ο παραγωγός μας (Tomas Skogsberg) επέμενε ότι το κοινό θα μας μισούσε γιατί κάπως κινούμασταν σε διαφορετικά επίπεδα! Μετά την κυκλοφορία και αυτοί που γκρίνιαζαν έμειναν ικανοποιημένοι!

Koivusaari: Δεν υπήρχε η περίπτωση να μην γράφαμε το "Tales..." όπως ακριβώς θέλαμε. Το είπαμε και παραπάνω, γράφουμε ότι μας αρέσει.

Και φυσικά σε αυτό το μοτίβο συνεχίσατε, γιατί και το "Elegy" είναι μουσικά διαφοροποιημένο από το "Tales...". Πάντα όμως πίστευα ότι είναι η μουσική αλληλοεπικάλυψη του, κάτι σαν δίδυμος αδερφός...

Holopainen: Κοίτα και στα δύο ασχολούμαστε με την ίδια ακριβώς θεματολογία είναι και τα δύο συνδεδεμένα, τώρα μουσικά ποια σχέση έχουν δεν το έχω σκεφτεί ποτέ.

Koivusaari: Το "Elegy" είναι κάπως... δεν ξέρω! δεν μπορώ να το εκφράσω!!! Εκεί που πρέπει να δώσουμε σημασία είναι ότι έτσι μουσικά εξελιχθήκαμε και δεν το κρύβουμε, το ξαναλέω γράφουμε ότι αισθανόμαστε...

Αυτό είναι πολύ σημαντικό και πραγματικά δεν νομίζω ότι πάρα πολλοί σκέπτονται έτσι. Ειλικρινά δεν ήθελα να κάνω αυτήν την ερώτηση αλλά τώρα πιστεύω μου δίνεται αυτό το δικαίωμα αν και θα σας φανεί κάπως παιδική... Για ποιο λόγο γράφετε μουσική;

Koivusaari: Παιδική όχι! Πολύ δύσκολο όμως να απαντήσω... Φαντάζομαι όλα ξεκινάνε από ένα παιδικό όνειρο να γίνεις ένας rock star. Εμείς είμαστε ανόητοι ακόμα να το ονειρευόμαστε!!!! (γέλια). Ακόμα προσπαθούμε να γίνουμε γνωστοί!!! (γέλια)

Δηλαδή δεν αισθάνεστε σαν rock stars; (!)

Koivusaari: (γέλια) με τίποτα! Εξάλλου έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που ότι κάνουμε το κάνουμε μόνο για μας και μόνο για να παίζουμε μουσική.

Holopainen: Όχι δηλαδή σαν κάποιους φίλους μας που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να είναι γνωστοί και να βγαίνουνε ωραία στις φωτογραφίες! (ποιους να εννοεί άραγε;!)

Σας ευχαριστώ πολύ γιατί ξέρω ότι είσαστε κουρασμένοι και όμως κατεβήκατε για αυτήν την κουβεντούλα.

Koivusaari: Δεν ήταν τίποτα, να είσαι καλά.

Χρήστος Βογιατζής