 |
|
|
|
ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΕΤΟΠΟΥΛΟΣ
|
Με το album "ΟΤΙ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΚΥΛΑ..." ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΕΤΟΠΟΥΛΟΣ έκανε πρόσφατα το ντεμπούτο του στη δισκογραφία, μια επισφράγιση, αν θέλετε, της μακράς μουσικής πορείας του στην ανεξάρτητη ελληνική σκηνή. Όπως ήταν φυσικό η κυκλοφορία αυτή δεν ήταν μόνο η αφορμή αλλά και το θέμα που μονοπώλησε τη συνέντευξη που παραχώρησε στο Atraktos.Net ο Δραμινός τραγουδοποιός. Νέος στη δισκογραφία αλλά παλιός στη σκηνή. Πώς νιώθεις μετά την κυκλοφορία της πρώτης επίσημης δουλειάς; Όπως είναι φυσικό νοιώθω πολύ καλά, γιατί είναι η "ανταμοιβή", η ηθική ικανοποίηση για όλη τη δουλειά που έχω κάνει τα τελευταία 7 χρόνια. Από την άλλη, νοιώθω και μια γλυκιά αγωνία για το πως θα την αντιμετωπίσει το κοινό και ποια θα είναι η τύχη της. Τι είναι για σένα αυτός ο δίσκος; Είναι ένα βήμα - το πρώτο μου - για να με γνωρίσει  ο κόσμος και να μάθει τα τραγούδια μου. Εννοώ βέβαια, το ευρύ κοινό και όχι τους φίλους και τους fαns, που μ´ έχουν στηρίξει όλον αυτόν τον καιρό. Είναι 14 τραγούδια τα οποία γράφτηκαν και ηχογραφήθηκαν, με αγάπη και μεράκι και αντανακλούν τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζω όλα όσα συμβαίνουν γύρω μου, μέσα από το λόγο - στίχο και την μουσική. Είναι μια "κατάθεση" ψυχής... Πώς φτάσαμε μέχρι εδώ; Ποια ήταν τα βήματα αυτής της πορείας; Μια πρώτη "απόπειρα" - ηχογραφήσαμε ένα demo - έγινε το ´92 με κάποιους φίλους. Το ´95 με έναν από αυτούς - τον Κώστα Κάρμπα - δημιουργούμε τους "Κράμα" και δυο τραγούδια μου και ένα δικό του κερδίζουν την 5η, 6η και 9η θέση, αντίστοιχα, στο δεύτερο πανελλήνιο διαγωνισμό ελληνικού ροκ, που διοργάνωσε η Ε.Ρ.Α. Μέχρι το ´98, το συγκρότημα άλλαξε μέλη και όνομα - "Χρώμα", "Αναβράζοντα Δισκία" - και έπαιξε live, σε αρκετές πόλεις, ενώ ταυτόχρονα στέλναμε και demo στις εταιρίες. Από το ´99 και μετά, και αφού διαλύθηκε το γκρουπ, συνέχισα αυτήν την μουσική πορεία μόνος μου, δημιουργώντας τη μπάντα με την οποία παίζουμε μέχρι και σήμερα. Όταν κάποια στιγμή, πριν ένα χρόνο περίπου, συνειδητοποίησα ότι δεν υπήρχε ενδιαφέρον από κάποια δισκογραφική εταιρία για τη δουλειά μου αποφάσισα να κάνω την παραγωγή της μόνος μου. Ευτυχώς, και για καλή μου τύχη, πριν να ολοκληρωθεί η παραγωγή, βρέθηκε στο δρόμο μου ο P.X. Harris - ο τωρινός μου παραγωγός - και από εκεί και πέρα τα πράγματα μπήκανε σε μια σειρά. Ο δίσκος φέρει τον τίτλο "ότι αρχίζει να κυλά...". Θεωρείς πως πλέον κάτι άρχισε να κυλά, πώς μπήκε το νερό στο αυλάκι, όπως λέμε; Σίγουρα "κάτι άρχισε να κυλά", φυσικά και κάτι ξεκίνησε. Το ζητούμενο όμως είναι να συνεχίσει να πέφτει νερό στο αυλάκι, ώστε να διατηρεί αυτό - το "νερό" - την δυναμικότητα του και να μπορεί να υπερβαίνει τα εκάστοτε εμπόδια. Μ? αλλά λόγια, χρειάζεται δουλειά και συνέπεια, για να μην επαναπαυτείς και βρεθείς, τελικά, βαλτωμένος... Μετά από πολλά χρόνια στη σκηνή ως μέλος (και leader) group γιατί ακολουθείς τελικά μια μοναχική πορεία; Τα γκρουπ - ειδικά στη χώρα μας - είναι μια πολύ ωραία μα δύσκολη υπόθεση...  Υπάρχουν πάρα πολλές δυσκολίες - και αντικειμενικές και υποκειμενικές - που τελικά εμποδίζουν την βιωσιμότητα και την ύπαρξη τους. Από την άλλη, ένα γκρουπ, θα πρέπει να έχει συγκεκριμένο - αναγνωρίσιμο ήχο και στυλ και αυτό είναι περιοριστικό για οποίον έχει πιο ανοιχτούς και διευρυμένους μουσικούς ορίζοντες. Κάποια στιγμή βρέθηκα σε αδιέξοδο γιατί δεν με αντιπροσώπευε ο ήχος και το ύφος της μπάντας, όποτε και διάλεξα τελικά την μοναχική πορεία. Μια πορεία που μόνο μοναχική δεν είναι, μια που έχω πολύ καλούς συνεργάτες - τη μπάντα με την οποία παίζω εδώ και τρία χρόνια - οι οποίοι είναι και "συνυπεύθυνοι" στο ηχητικό αποτέλεσμα της πρώτης μου δισκογραφικής δουλειάς. Στο "Ότι αρχίζει να κυλά..." φιλοξενούνται και κάποια παλιότερα τραγούδια σου που γνωρίσαμε με τα Αναβράζοντα Δισκία. Με αυτόν τον τρόπο (και αυτό το δίσκο) θα μπορούσαμε να πούμε ότι κλείνει για σένα ένας κύκλος; Δε νομίζω ότι ισχύει κάτι τέτοιο, ότι δηλαδή κλείνει ένας κύκλος. Τα τραγούδια που παίζαμε με τα "Αναβράζοντα δισκία", ήταν δικά μου, όποτε θεώρησα σωστό κάποια από αυτά, τα πιο αντιπροσωπευτικά, να μπουν στην πρώτη μου δισκογραφική δουλειά, με άλλη ενορχήστρωση βέβαια. Έχεις κι άλλα τραγούδια έτοιμα που θα δούμε ενδεχομένως σε μελλοντικές κυκλοφορίες; Ναι, υπάρχουν και άλλα τραγούδια, τα οποία βέβαια θέλουν δουλειά και θα περάσει κάποιος χρόνος μέχρι να τα ακούσετε. Σίγουρα πάντως, κάποια από αυτά, θα τα συναντήσετε στους επόμενους δίσκους... Σε γνωρίσαμε, τουλάχιστον μέσα από τα Αναβράζοντα Δισκία, λίγο πιο ηλεκτρικό, ενώ στο "ότι αρχίζει να κυλά..." ακολουθείς μια πιο μελωδική, πιο ποπ ακόμα και έντεχνη μερικές φορές γραμμή. Αλλάζουν οι προσανατολισμοί του τραγουδοποιού με τα χρόνια; Φυσικά και αλλάζουν, γιατί ο τραγουδοποιός είναι άνθρωπος  και όπως όλοι οι άνθρωποι ακούει, βλέπει και μαθαίνει κάθε μέρα καινούργια πράγματα, φτάνει να μην απομακρύνεται από τον "χαρακτήρα" του, ή να μην το κάνει σκόπιμα. Αυτή η δύναμη που τον κάνει να πάρει το μολύβι ή την κιθάρα, και να "βγάλει" κάτι, είναι αδερφάκι με το χρόνο, που τον έχει "φορτώσει" με εμπειρίες. Κάποιοι αυτό το λένε ωριμότητα. Ένα τραγούδι ή μια μουσική, είναι η αποτύπωση μιας στιγμής - με όλα όσα υπάρχουν πίσω της και πάνω της ? και τίποτα άλλο... Κι ένα ωραίο τραγούδι - είτε με μια κιθάρα μόνο, είτε με ολόκληρη μπάντα, είναι πάντα ένα ωραίο τραγούδι!!! Ποια είναι τα σχέδια σου από εδώ και πέρα; Προτεραιότητα είναι να παίξουμε live, γιατί άλλο το studio και άλλο οι ζωντανές εμφανίσεις. Σίγουρα, μέσα στους επόμενους μήνες θα γίνει η παρουσίαση της δουλειάς αυτής σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα και υπάρχει και ένα video clip, το οποίο είναι έτοιμο και σε λίγο θα αρχίσει να προβάλλεται από τα κανάλια. Τα υπόλοιπα θα τα καθορίσει ο χρόνος και η πορεία της δουλειάς αυτής... Καλή αντάμωση.
Βασίλης Καραλάζος |
Συνεντεύξεις
