Κ Βήτα 26/9/2006 Αίθριο, Μύλος 17/10/2006

Τον Κωνσταντίνο Βήτα τον ξέρουμε, τον αγαπάμε, τον σεβόμαστε, τον νιώθουμε εδώ και χρόνια δικό μας άνθρωπο και γι’ αυτό και κάθε άνοδός του εδώ στη Θεσσαλονίκη φέρνει πάντα ένα χαμόγελο στα χείλη. Βροχερό το βράδυ της Τρίτης, ίσως για αυτό και δεν είχε πολύ κόσμο στον Μύλο αλλά αυτό δεν εμπόδισε σε τίποτα το να έχουμε μια ζεστή συναυλία.

Την αρχή έκαναν οι Elica από την Αθήνα, δυστυχώς άργησα και πρόλαβα μόλις δυο κομμάτια, ηλεκτρονική μουσική με ατμόσφαιρες και ωραίους ρυθμούς, τώα καταλάβατε θα μου πείτε αλλά δεν τους πολυθυμάμαι. Μού άρεσαν πάντως.

Ο Κωνσταντίνος είχε κέφια, τραγούδησε, χόρεψε, έπαιξε και λίγο συνθεσάιζερ και κιθάρα, πλέον μου φαίνεται ότι όλα αυτά τα χρόνια υπάρχει ένα απέραντο playlist που απλά συμπληρώνεται με κάθε συναυλία, Στέρεο Νόβα ακουστήκανε και συν-κινήσανε, το σούπερ χορευτικό anthem Κύκλωπας πλέον μου ακούγεται χίλιες φορές τελειότερο αφού στο προηγούμενο Fashion Forward η Εβελινα Παπαντωνίου κατέβαινε την πασαρέλα υπό τον ρυθμό του, μετά από χρόνια, μα ποιοι είμαστε? Γιατί τον ενοχλούμε? Έτσι απλά υποθέσεις κάνω, η Μιράντα δεν ήταν μπισκότο, δεν ήταν κορίτσι ούτε και αγόρι, ήθελα δεν ήθελα πάλι με ξανθά μαλλιά έμπλεξα, χωρίς ντεκαπάζ αυτή τη φορά, ακόμα και αυτή η Κυριακή που ακούστηκε με σωστούς στίχους ως ακουστική μπαλάντα για φινάλε δεν έχει τον ίδιο χτύπο όπως παλιότερα.

Μεγαλώσαμε κι άλλο, οι εποχές πέρασαν και ξαναπέρασαν, ο χώρος άλλαξε, ο χορός δεν σταμάτησε ποτέ όμως, δεκαπέντε χρόνια μετά η φωνή του Κ Βήτα έχει αλλάξει, ακόμα όμως είναι μακριά με τον Ητα Βήτα, κοιτάζει τα σύννεφα, έχει πίστη σε αυτό που κάνει και εμείς σε αυτόν.

Γιώργος Γoργογέτας