KNIVE SVARTE GREINER TYPE RECORDS 28/10/2006

Η καλύτερη υποδοχή για την έλευση του χειμώνα. Η πεσιμιστική ελαφρότητα πάνω στην βαρύτητα των υποχρεώσεων μας. Η μαυροφορεμένη ετικέτα πάνω στο ολοκαίνουριο μας μακρυμάνικο μπλουζάκι.

Μουσική συνειρμών, που ο καθένας και η καθεμιά από εσάς δημιουργεί, ειλικρινά άθελά σας, ακούγοντας αυτή την σκοτεινή, μινιμαλιστική και instrumental κυκλοφορία. Να της δώσουμε και καμιά επιπλέον ετικέτα; Ας πούμε αμάλγαμα ήχων, με πολύ space γέμισμα, αλλά χωρίς ηλεκτρονικά μπλιμπλίκα.

Η χορδή από ένα βιολοντσέλο αφήνεται να ταλαντώνεται επι δεκαλέπτου και μάλιστα από το ίδιο σημείο. Βοηθητικά ένα δοξάρι λειτουργεί ως επιστάτης, ώστε ο ήχος να ακούγεται πανομοιότυπος. Από πίσω διάφοροι άλλοι θόρυβοι. Κάποια industrial στοιχεία έχουν εισαχθεί με απόλυτα φυσικό τρόπο, και άλλοι ήχοι ξεπετάγονται είτε ως τριξίματα πόρτας, είτε ως άναμμα φλόγας και καύση υλικών, είτε ως επαναλαμβανόμενα μοτίβα που ασφαλώς δεν μπορείς καν να τα ονομάσεις ρυθμό.

Κάπου εκεί ανάκατα, αφιερώνεται η απόλυτη σπονδή-ωδή στην αγέρωχη μουσικής της Σκανδιναβίας, και ειδικά της Νορβηγίας. Μην ξεχνάτε πως η αραιοκατοικημένη Νορβηγία έχει ελάχιστα χωριά ή μάλλον πολλά σκορποχώρια. Οι κάτοικοι της επέλεξαν να έχουν τα σπίτια τους στην επαρχία μακριά το ένα από το άλλο, και ομάδες σπιτιών καταμερισμένες σε όχθες φιορδ και σε πλαγιές να …συγκροτούν κοινότητα-χωριό (αλλά χωρίς κέντρο και χωρίς πλατεία). Τα δε έθιμα περί …κοινοκτημοσύνης (αν μου δώσεις - θα σου δώσω) διατηρούνται και σήμερα.

Τι λοιπόν δώσαμε εμείς στους Svarte Greiner για να μας επιστρέψει να γευτούμε τέτοια εγκεφαλική δημιουργία; Η μοναχικότητα εξακολουθεί να κατακυριεύει, ίσως τελικά γιατί το πιο σπουδαίο πράγμα το κάνουμε μόνοι μας, το να σκεφτόμαστε! Αναρωτιέμαι όμως αν τελικά και όταν ακούμε τέτοιες σπουδαίες κυκλοφορίες, εξακολουθούμε να είμαστε μόνοι μας. Γιατί στα σίγουρα δεν είναι μουσική για παρέα, ούτε και μουσική που λες «…άκου ένα ωραίο καινούριο δισκάκι», γιατί στο επόμενο πεντάλεπτο θα απολαμβάνεις ήσυχος τη μοναξιά σου.

Πίσω από το όνομα Svarte Greiner υπάρχει ο Erik K. Skodvin (από τους Deaf Center ), εξού και το ολοσκότεινο περίβλημα της μουσικής αυτής σκέψης. Παγανιστικά μοτίβα και συρόμενα σίδερα, ήχοι από φτιάρια που σκάβουν δημιουργούν αυτό το ιδιαίτερο space που είναι εντυπωσιακό πως είναι απλώς ηχογραφημένο (με όσο echo και παραμόρφωση μπορείς να κάνεις σε μια απλή κονσόλα), χωρίς άλλα ηλεκτρονικά. Το μέσο δημιουργίας όμως είναι απλά μια διαπίστωση, η ουσία παραμένει στο εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Πόσο ρηχό φαντάζει να πω πως είναι η μουσική πειραματική! Αλλά διαπιστώνω πως ως τουρίστες ακροατές επισκεπτόμαστε τον κόσμο των δημιουργών. Και όπως είναι δύσκολο με μια καρτ ποστάλ να συγκεντρώσεις την ομορφιά ενός τόπου, ακόμα πιο δύσκολο είναι σε ένα κειμενάκι, με μορφή σχολιασμού, να αναφέρεσαι σε τέτοια σπουδαία μουσικά έργα.

Μετά τον KAADA παραμείνετε στη Νορβηγία, θα περάσετε ωραία, αφεθείτε, σκεφτείτε, απολαύστε, γιατί η μουσική εξακολουθεί να είναι ΤΕΧΝΗ και όχι μόνο διασκέδαση και μέσο συντροφιάς. Και ο Erik K. Skodvin, ένας σπουδαίος δημιουργός!

Κυριάκος Σκορδάς