Λίγους μήνες μετά από την εμφάνισή τους στο καράβι, οι Closer ήρθαν να ταράξουν τα νερά με μία ιδιαίτερα δυναμική βραδυά. Η συγκριτική διάθεση ακρόασης, σε σχέση με την παλιότερη σύνθεση του group, έχει εκλείψει, και έχει πια οριστικοποιηθεί σε διαδικασία ηχητικής και ακροαστικής απόλαυσης, αλλά και οπτικής συνάμα.

Φοβερό live που άφησε πολύ κόσμο άφωνο με τη δύναμη, τον πλούτο, τη φαντασία, τη ζωντάνια και την φρεσκάδα, τη σκηνική παρουσία και κυρίως την αυθεντική ροκ διάθεση που οι Closer αφειδώς διαμοιράζουν. Ότι παίξανε ήταν δυναμίτης (και εσύ νόμιζες ότι ήσουν κινέζος πυροτεχνουργός σε υπάιθρια γιορτή για τη χρονιά του δράκου). Τελικά ήταν μία παρέμβαση - επέλαση - επέμβαση και απέλαση των τετριμμένων ελληνικών ροκ πραγμάτων, απο ένα σχήμα επιτετραμμένων ελλήνων ρόκερς για να μας εκπροσωπούν στα ευρωπαϊκότερα των ελληνικών μουσικών σαλονιών (μέσα και από την πεταλουδίτσα Chruysalis ετικετούλα που ως βίζα τους συνοδευει για άνοιγμα τους και εκτός συνόρων). Αλλά κύριε πρέσβυ μας κακομαθαίνετε με αυτά τα στρογγυλά γλυκάκια που μας κεράσατε. Γιατί πότε θα ξαναδούμε τέτοιο live και μάλιστα δωρεάν (ωραία ιδέα ρε ΕΜΙ, και ΕΜΙς μαζί σου), τίγκα στον κόσμο (πάνω κάτω στο Club κολλητά), και αρκετοί έμειναν και απέξω.

Παρουσίαση του νέου δίσκου ήτανε, με το σινγκλάκι Universe μέσα, και με όλο σχεδόν το in the market να ανοίγει τα ρολά, και με το βιολί να ξετυλίγεται τρίχα τρίχα, και με τον ντράμμερ να γλυτώνει παρά τρίχα να ανοίξει το κεφάλι του όταν σε μία εντυπωσιακή του κίνηση σώριασε όλα τα τύμπανα κάτω, και τα πιατίνια, και τα ηλεκτρονικά τελάρα, και ο Camp εκφραστικότερος του βασιλέος, και το μπάσο να τραγουδά ως bass μεγάλης class, και ένας κιθαρίστας μοναχικός δήθεν καβαλάρης, που τραβούσε τα δικά του power solo, αλλά δεν άφηνε το μάτι από τον ορίζοντα (και που και που από τα λαμπάκια του... μη καείς ενισχυτή μου). Πετάλια παντού, ως πέταλα ενός ροκ ανθού ευωδιαστού, ενδημικού στην Ελλάδα. Μπορεί το fly in the milk να μας το έκρυψαν, αλλά δεν πειράζει, δεν είχε μύγες στο χειρουργείο?! Αφού ένιωθες ότι ήσουνα στο χειρουργείο, έβλεπες το νυστέρι να σου ανοίγει το στέρνο, και εσύ χωρίς νάρκωση δεν πονούσες καθώς άκουγες το καρδιοχτύπι, γιατί είναι σίγουρο ότι το ελληνικό ροκ χρειάζεται χειρουργική επέμβαση για να ορθοποδήσει, και όχι καμμιά ιμιτασιόν πλαστική. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για τους Closer, αφού παραδόξως τη καταξίωση σχεδόν τη γνωρίσανε στη χώρα τους, και τώρα πάνε για άλλες πολιτείες.

Κυριάκος Σκορδάς