JAMES TAYLOR QUARTET. 17/11/2006 ΜΥΛΟΣ, Ξυλουργείο 22/11/2006

Μία κατάρα φαινόταν να με κατατρέχει κάθε φορά που έδιναν συναυλία οι James Taylor Quartet . Πάντα ήθελα να δω αυτή την μπάντα που τόσα είχα ακούσει και είχα διαβάσει για τις ζωντανές της εμφανίσεις και πάντα κάτι προέκυπτε την τελευταία στιγμή. Μάλιστα την προηγούμενη φορά που έπαιξαν έμεινα με τα εισιτήρια στο χέρι….

Οι παραδόσεις, όμως, είναι για να σπάνε, όπως λένε και οι σχολιαστές των αγώνων ποδοσφαίρου, και έτσι βρέθηκα από νωρίς στον χώρο του Ξυλουργείου, μην τυχόν και προκύψει και πάλι κάτι.

Την βραδιά άνοιξε ένα άλλο κουαρτέτο, αυτό των Cosmic Slop από την Θεσσαλονίκη, οι οποίοι έπαιξαν για κάτι λιγότερο από μία ώρα δικές τους συνθέσεις αλλά και διασκευές και ξεχώρισαν για την γλυκύτατη παρουσία της τραγουδίστριας τους. Άφησαν καλές εντυπώσεις αλλά είναι γνωστό ότι τα opening act στις συναυλίες αντιμετωπίζονται με κάποια αδιαφορία.

Λίγο μετά τις 11 βγήκε, λοιπόν, στην σκηνή ο κύριος James Taylor, ο οποίος μου θύμισε στην εμφάνιση τον ηθοποιό Frank Harper (Lock, Stock and 2 Smoking Barrels) μαζί με το κουαρτέτο του, που στη συνέχεια, με την προσθήκη σαξοφώνου έγινε κουιντέτο και στη συνέχεια σεξτέτο, με την παρουσία της υπέροχης φωνής της Eve (αν θυμάμαι καλά το όνομα της).

Αν και μου έδωσε την εντύπωση ότι δεν είχε πολλά κέφια ο κύριος Taylor, γρήγορα κατάλαβα γιατί έχει δημιουργηθεί αυτή η φήμη γύρω από τις ζωντανές εμφανίσεις του σχήματος του. Δεμένο παίξιμο, ανεβαστικά σολαρίσματα και επαφή με το κοινό είναι τα στοιχεία που σε συνδυασμό με αυτό το είδος μουσικής δημιουργούν μία κεφάτη, χορευτική ατμόσφαιρα.

Μεγάλο μέρος στην αρχή της συναυλίας ήταν αφιερωμένο στο νέο άλμπουμ A taste of Cherry που κυκλοφόρησε πρόσφατα, όμως η συνέχεια ανήκε σε παλιά κομμάτια που ξεσήκωσαν τον κόσμο. Ξεχώρισαν οι εκτελέσεις στo πρώτο τους single, του 1986 παρακαλώ, Blow up (μία funk εκτέλεση ενός θέματος του Herbie Hancock από την ομώνυμη ταινία του Αντονιόνι), στο παλιό αγαπημένο μου Love the Life και στη διασκευή τους στο γνωστό θέμα της σειράς Starskyκαι Hutch.

Αν και δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα το είδος της μουσικής που εκπροσωπεί το κουαρτέτο του James Taylor, είτε αυτό χαρακτηρίζεται jazz funk είτε acid jazz, κατάλαβα, όμως, ότι σε τέτοιες συναυλίες δεν έχουν σημασία τα κομμάτια ή τα τραγούδια, αλλά η ενέργεια και το κέφι που μεταδίδει στο κοινό μία μπάντα που ξέρει πώς να παρασύρει τον κόσμο στον χορό. Και αυτό έκανε ο James Taylor και η μπάντα του για 90 λεπτά περίπου, δίνοντας στο τέλος ραντεβού για την επόμενη φορά, που αν κρίνουμε από τη μέχρι σήμερα τακτικότατη παρουσία στη χώρα μας, θα είναι πολύ σύντομα.

Κωνσταντίνος Δάγκος

Atraktos.Net