Λοιπόν αν και είμαι μία τρομερή συντηρητίκλα, που παρόλο το χάλι μου επιμένω να προσπαθώ να παρακολουθώ κάποια από τα underground πράγματα, εκείνο το βράδυ, την παραμονή της εθνικής μας εορτής, λίγο πριν αρχίσει να μυρίζει ο κρίνος σε όλη τη χώρα, πήγα σε ένα συναυλιακό happening, από αυτά που σπάνια βλέπεις στην Ελλάδα.

Τέσσερα συγκροτήματα επί σκηνής, που εκφράζουν τον ανεξάρτητο ροκ χώρο, με περισσή απλότητα και χωρίς διατυμπανισμούς. Κατά σειρά εμφανίστηκαν οι HOTSHITS, ΗYDES, PERSONALITY CRISIS & BULLETS. Mία περίπτωση ξεπεσμού και έλλειψης αυτοσεβασμού και ταυτόχρονα μία διάθεση για αληθινό χαβαλέ, για γρήγορη μουσική punk rock, για σκηνική παρουσία μακριά από κλισέ σε έναν χώρο βρώμικο, σκοτεινό, χωρίς λούσα. Ήταν μία ανεπανάληπτη βραδυά, και θα τονίσω απλά τα βασικά σημεία...

Από κόσμο είχε πολύ, και μέσης ηλικίας γιατί αυτό το βρώμικο ροκ δεν είναι για πιτσιρικάδες, ή αν θέλετε θέλει και λίγη παιδεία για να το αγαπήσεις ή έστω να το αντιληφθείς. Ξεκίνημα κατά τις 11.30 (από το Atraktos.Net υπήρχε πέραν του γράφοντος εκπροσώπηση διαμέσου των εξής έγκριτων: Ο Καραλάζος, που δεν έγινε Δομάζος και ο Οδ. του Ράπαντα, που δεν έβγαλε ακόμα άπαντα, καθώς και ο Παπασπυρόπουλος). Ο φωτισμός χαμηλός, αλλά αν είχες βάλει άσπρα είχες μια καλή ευκαιρία να δεις πως θα φαινόσουνα αν ποτέ γινόσουνα παγωτατζής στο Φάληρο ή την Αριστοτέλους.

Πέραν του κόσμου εντύπωση προκαλεί το δίχτυ μπροστά από τη σκηνή. Γιατί; Θα έχει ακροβάτες; Είναι μία χορηγία του συλλόγου αλιέων Μηχανιώνας; ΟΧΙ. Είναι το γνωστό συρμάτινο δίχτυ, σαν αυτό που χρόνια χρησιμοποιούνε με τρομερή αποτελεσματικότητα όλοι όσοι καταπατούνε τα δάση στην πατρίδα μας, την τιμημένη (ή κάπως έτσι όπωςτραγουδάνε και οι ΟΛΕΘΡΙΟ ΡΗΓΜΑ). Το δίχτυ είναι για να προστατέψει τα συγκροτήματα ή να αποτρέψει την άμεση επαφή με το κοινό. Εδώ ρε παίδες έπεσε το τοίχος στο Βερολίνο στο + Rock θα έμενε όρθιο.

Ξεκίνημα με τους HOTSHITS, 3 άτομα, όσα χρειάζονταν, από τα οποία 1 ήταν από τους Cosmic Teds και το άλλο ο μεγαλοεκδότης του περιοδικού THING που καιρό έχουμε να δούμε τεύχος του (δηλ. από τότε που έβγαλε το αγγλικό τεύχος ησυχία). Καμιά ώρα παίξανε, rock ´n´ roll, γρήγορα αν και όπως δήλωσαν και οι ίδιοι, ακόμη δεν έχουν δεθεί. Ο κόσμος όμως χόρευε από την αρχή. Το δίχτυ κουνιόταν, οι μπύρες το κλονίζανε (έχετε δει τους ΑΤΣΙΔΕΣ ΜΕ ΤΑ ΜΠΛΕ, κάτι αντίστοιχο σε μικρότερη έκταση). Μέχρι να βγούνε οι HYDES το δίχτυ είχε ξεχαρβαλωθεί και στους ΗΥDES έφυγε τελείως, παρά τη φιλότιμη προσπάθεια των σεκιουριτάδων. Οι HYDES έπαιξαν πάρα πολύ καλά, πολύ δυνατά, με πολύ καλό ήχο, με 2 τραγουδιστές, πολύ κέφι, ήταν ωραίοι, μας είπαν το σινγκλάκι τους αλλά και πολλά άλλα καλά.

Οι μπύρες (τα κασόνια δηλαδή) στη σκηνή άδειαζαν γρήγορα, οι ΗΟΤSHITS χόρευαν από κάτω μαζί με τον κόσμο και έτσι δυναμικά ήρθε και η σειρά των PESRONALITY CRISIS. Εκεί παίχθηκε σώου, αλλά CRAMPS σαν παράδειγμα για συνεννόηση, αφού ο τραγουδιστής τα έβγαλε. Το δε φωτογραφικό συνεργείο του Atraktos.Net σταμάτησε εγκαίρως για να μην σοκάρει κανένα και καμιά σας. Το κοινό, αν και ήταν ήδη 2 η ώρα χόρευε γερά, αλλά στέκομαι στο εξής: Οι Personality Crisis, έχουν ένα σινγκλάκι και έναν δίσκο μεγάλο σε ανεξάρτητη εταιρεία (swallow it all). Που έχετε δει εσείς τον ιδιοκτήτη της εταιρείας να χορεύει ασυγκράτητα, να φτύνει και να χειρονομεί και να βρίζει το συγκρότημα, και αν είναι δυνατόν να απωθείται από τους σεκιουριτάδες για να μην ανέβει στη σκηνή. Τελικά ο Γιώργος από τους Crisis βούτηξε από τη σκηνή, κάτω ήταν χάλια από μπύρες και ροχάλες, τον σήκωσε μετά στους ώμους ο τραγουδιστής των HYDES, κ.οκ.

Όταν λέμε εξαθλίωση και αληθινές καταστάσεις κάτι τέτοιο εννοούμε, και αφήστε τους άλλους με τα song list, και προγραμματισμένα encore, και πως σου φάνηκε και τέτοια. Ήταν πάρτυ αυτό και όχι συναυλία, και έτσι μόνο για τον χαβαλέ μιλάμε και όχι για τα τραγούδια, τα οποία έτσι και αλλιώς μας αρέσουν. Επειδή είχε παρέλθει και η 3η πρωινή τους Bullets δεν τους είδα, γιατί είχα ταξίδι την επομένη.

Αποχώρησα λοιπόν πλήρως ευχαριστημένος και ευδιάθετος και για το καλό live αλλά και για το γεγονός ότι υπάρχει ακόμη πολύς κόσμος που ξέρει να δαμάζει τη μουσική, ή άλλοτε να εξουσιάζεται από αυτήν, αλλά ποτέ δεν θα μάθει τον κανόνα τι ισχύει και που.

Real fact is real thing.

Κυριάκος Σκορδάς