TWILIGHT SINGERS - G. DULLI, M. LANEGAN 24/11/2006 Gagarin 3/12/2006

Σαν Κυριακάτικο πρωϊνό, ξεκινήσαμε Παρασκευή βράδυ να πάμε στην “εκκλησία” οικογενειακώς...

Μετά τις καθιεριωμένες διαδικασίες, η “λειτουργία” άρχισε, χωρίς όμως να συμπεριλαμβάνεται η μαγική φωνή του M. Lanegan , που εναγωνίως προσμέναμε από το 2004, τη τελευταία φορά που εμφανίστηκε στην Ελλάδα. O Greg Dulli και η μπάντα του ήταν τα αφεντικά της βραδιάς, δείχνοντας ότι είχαν την διάθεση να ξεσηκώσουν το κοινό με τη δύναμη που διέπει τη μουσική των Afghan Whigs, παρά με τη λυρικότητα της φωνής του Lanegan.

Το χειρότερο βέβαια ήταν ότι ο Dulli δεν έδειχνε να έχει καν τη διάθεση να τιμήσει τα άλμπουμ τα οποία οδήγησαν τους Afghan Whigs στην εμπορική και καλλιτεχνκή αναγνώριση. Ο λόγος για τα “Black Love” και “Gentlemen”, από τα οποία, απ’ότι θυμάμαι, δεν ερμήνευσε κομμάτια, για να προκαλέσει τη δυσαρέσκεια σ’εμάς, τους οπαδούς τις πιο πρώιμης εποχής.

Γενικά όμως, το κοινό εκείνη τη βραδιά έδειχνε να είναι χωρισμένο σε δύο κατηγορίες: τους Afghan-ικούς και τους Lanegan-ικούς. Οι πρώτοι έδειξαν να λυτρώνονται, παίρνοντας άφθονη ευχαρίστηση απ’την εμφάνιση του G. Dulli, που έτσι και αλλιώς έδειξε ότι η φωνή του παραμένει ακμαία και αναλλοίωτη.

Η μπάντα είχε δουλέψει πολύ καλά τα κομμάτια, ενώ σε πολλά από αυτά ο Dulli αυτοσχεδίαζε, βάζοντας στίχους από Pink Floyd, Led Zeppelin, Beatles μέχρι Echo and the Bunnymen. Καθαρόαιμο ροκ φαλτσέτο, που στο ουρλιαχτό της φωνής του ο μανιάτης έψελνε απόγνωση, γαρνιρισμένη με μια αγχοτική ενέργεια...

Η άλλη κατηγορία όμως, που βρίσκονταν εκεί μόνο και μόνο για τη χαρισματική φωνή του Lanegan (ζητωκραυγάζοντας για τη μόνιμη παρουσία του στη σκηνή), αρκέστηκαν στα έξι-εφτά κομμάτια που βγήκε να πει (”I’ll take care of you”, “Sideways in reverse” και “Where did you sleep last night”).

Η εντύπωση που έδινε πάντως, ήταν αυτή της αγγαρείας, ή έστω ενός απλού διεκπεραιωτικού ρόλου, παρά μιας ενεργής συμμετοχής στο live.

Το πρόβλημα δυσαρέσκειας αυτής της μερίδας ακροατών ΔΕΝ δημιουργήθηκε βέβαια από τους μουσικούς, που έτσι και αλλιώς είχαν προετοιμάσει ένα συγκεκριμένο σέτλιστ στις πρόβες τους, αλλά από αυτούς που είχαν την ευθύνη επιμέλειας των αφισών για τη προώθηση της συναυλίας. Οι αφίσες λοιπόν, ανέγραφαν G. Dulli ΚΑΙ M. Lanegan, και όχι τον δεύτερο ως απλό guest, όπως ήταν προκαθορισμένο να γίνει.

Τέλος πάντων, το απόσταγμα της συναυλίας εκείνο το βράδυ, δεν ήταν άλλο από την απόλαυση μιας ειλικρινούς και αυθεντικής αναβίωσης του φιλόδοξου, παραδοσιακού, ημι-grunge ήχου των ‘90’s! “Let’s rock’n’roll…”

Και όπως δεν είπε και ο τραγουδοποιός απ’τη Μάνη εκείνη τη νύχτα: ... once again the monster speaks, reveals his face and searches for release …

Υ.Γ. Το μόνο παράπτωμα της μπάντας ήταν το παρατεταμένο διάλειμμα διάρκειας 20 περίπου λεπτών, προκειμένου να παίξουν μόνο για άλλα 20, το οποίο μας αποσυντόνισε από τον ρυθμό της συναυλίας. (Προλάβαινες χωρίς βιασύνη να πας τουαλέτα και μετά γι’άλλη μπύρα, χωρίς καν να βριστείς με τους θαμώνες που πατούσες..)

Χάρης Αποστολόπουλος
harrys88@hotmail.com

Atraktos.Net