Red Hot Chili Peppers, Love is All 11/12/2007 Στοκχόλμη, Globe Arena 18/12/2006

Αποστολή στην Στοκχόλμη

8 Δεκεμβρίου - Love is All - Debaser

11 Δεκεμβρίου- Red Hot Chili Peppers - Globe Arena

Τέλη Αυγούστου και οι Red Hot Chili Peppers έχουν ανακοινώσει ήδη τους σταθμούς της χειμερινής ευρωπαϊκής περιοδείας τους. Η πόλη που ήθελα πολύ να δω…η Στοκχόλμη. Τώρα έμενε να κλείσω τα εισιτήρια για την συναυλία και τα αεροπορικά, και όλα έτοιμα. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να κλείσω εισιτήριο για την αρένα και έτσι στις 11 Δεκεμβρίου βρέθηκα να παρακολουθώ τους R.H.C.P. από το δεύτερο διάζωμα της κερκίδας. Αυτά όμως θα τα πούμε παρακάτω.

Πετούσα ξημερώματα παρασκευής μέσω Ζυρίχης, αρκετή κούραση, αλλά θα ανταμειβόμουν φτάνοντας στην σουηδική πρωτεύουσα εννιά το πρωί…πράγμα που σήμαινε ότι θα είχα όλη την μέρα (λέμε τώρα, κατά τις 14:30 νύχτωνε!) μπροστά μου. Βόλτες στο ιστορικό κέντρο της πόλης και επιστροφή στο ξενοδοχείο για λίγες στιγμές ξεκούρασης.

Το βράδυ θα το περνούσα με το live των Love is All, και το ντεμπούτο album τους “ Nine times that same song ” να με έχει εντυπωσιάσει ιδιαιτέρως την φετινή χρονιά και να το βάζω δίπλα στα cd των Υeah yeah yeahs, Long Blondes και Τhe Sounds. Τον Οκτώβριο περιόδευαν σαν support με τους Maximo Park, σήμερα όμως θα ήταν αυτοί οι πρωταγωνιστές.

Η συναυλία γινόταν στο club Debaser , “κρυμμένο” κάτω από ένα πολύπλοκο κυκλοφοριακό σύστημα. Καλαίσθητος και αρκετά μεγάλος χώρος με είσοδο μόλις 100 κορώνες (περίπου 10 euro) για το live. Άλλωστε βρισκόταν και εντός έδρας με τους ίδιους να κατάγονται από το Gothenburg της Σουηδίας. Με καθυστέρηση κοντά στην μία ώρα και κατά τις 11:00, αφού πιο πριν είχαν χαιρετήσει όλους τους φίλους και γνωστούς τους, οι Love is All είχαν πάρει τις θέσεις τους πάνω στην σκηνή με τον χώρο περίπου να έχει γεμίσει.

Τέσσερις τύποι και η μινιατούρα Josephine μας καλωσόρισαν, μάλλον, όρκο δεν παίρνω γιατί στα σουηδικά μιλούσαν, μόνο το hej (γεια σας) καταλάβαινα!. Οπότε οτιδήποτε έλεγαν στις παύσεις μεταξύ των τραγουδιών δεν έχω την δυνατότητα να σας τα μεταφέρω, και εγώ σαν χαμένος στο διάστημα χειροκροτούσα! Κάποια στιγμή μάλιστα μας άκουσε ο διπλανός μας που μιλούσαμε ελληνικά και μας ρώτησε από πού είμαστε. Με το που του είπα από την Ελλάδα κόντεψε να πάθει εγκεφαλικό, ξαφνιασμένος πώς στην Ελλάδα ξέρουμε τους Love is All!

Η γλυκιά frontwoman του group στα πλήκτρα, με κομμένη φράντζα όπου με δυσκολία φαινόταν τα μάτια της, κιθάρα, μπάσο, ντραμς και έναν σαξοφωνίστα να χτυπιέται και να το “νοιώθει” περισσότερο από όλους, δίνοντας μια διαφορετική νότα και διάσταση στον ήχο και την εικόνα του group. Αυτό πιστεύω βγαίνει προς τα έξω τόσο στο cd όσο και στα live τους. Δεύτερα φωνητικά σχεδόν σε όλα τα κομμάτια και η Josephine γίνεται ένα με τον κόσμο μήπως ζεσταθεί λίγο παραπάνω η ατμόσφαιρα…προ στιγμές τα κατάφερνε. Υπερπροσπάθεια μάλλον έκανε τόσο ντροπαλή που είναι! Μετρημένοι αυτοί που ήξεραν τους στίχους των τραγουδιών τους, με τους περισσότερους να καταναλώνονται σε αόριστες συζητήσεις. Αυτό όμως δεν χάλασε το υπόλοιπο κοινό, με τις μπροστινές σειρές να αφήνονται σε ένα ασταμάτητο χορό.

“One more time” τραγουδούν οι Nicholaus, Fredrik, Markus, Johan και όλοι εμείς από κάτω…και ήρθε το highlight song της βραδιάς το “Talk talk talk talk” που έκανε για τρία λεπτά να παγώσουν τα πάντα και όλοι να καρφώσουν τα μάτια και αυτιά τους στην σκηνή. Μέσα στο 45λεπτο set τους έπαιξαν τα δέκα κομμάτια του δίσκου καθώς και δύο τρία καινούργια και μια διασκευή από τους σκοτσέζους The Pastels. Με ποια σειρά κτλ. Θα τα δείτε και στο “κωδικοποιημένο” playlist που τσάκωσα με έναν άκρως δεξιοτεχνικό τρόπο πριν το encore! Ζεστό σκανδιναβικό pop, indie rock ρυθμοί, όμορφες μελωδίες με post rock και punk στιγμές και ένα συγκρότημα που ξέρει με πολύ απλό και λιτό τρόπο να σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή. Το μέλλον τους ανήκει.

Το σαββατοκύριακο επιδοθήκαμε στην εξερεύνηση αυτής της παραμυθένιας πόλης, (χτισμένη πάνω σε ένα σύμπλεγμα 14 νησιών παρακαλώ), με αμέτρητες γέφυρες και πεζόδρομους, δεκάδες πάρκα και το στοιχείο της σύγχρονης - ανθρώπινης συνάμα ζωής να σε διακατέχει κάθε στιγμή, τυλιγμένα σε ένα περιβάλλον αιώνων πριν.

11 Δεκεμβρίου- Red Hot Chili Peppers - Globe Arena

Δευτέρα απόγευμα λοιπόν. Οι Red Hot Chili Peppers ολοκληρώνουν την ευρωπαϊκή περιοδεία τους (Intercalacticwintertour 2006) με δύο εμφανίσεις στο Stockholm Globe Arena, το μεγαλύτερο σφαιρικό κτίσμα στον κόσμο. Σουηδοί και όχι μόνο κάθε ηλικίας με τα-shirt του group μέσα στο μετρό και σιγά σιγά μπαίνουμε στο κλίμα της βραδιάς.

Με το φτάσαμε αντίκρισα τις σειρές έξω από τις πύλες του χώρου που ξεπερνούσαν τα 100 μέτρα! Ε σκεφτόμενος ελληνικά και εγώ, είπα “τώρα άστα να πάνε σε καμιά ώρα θα μπούμε μέσα”. Μάλλον έκανα λάθος, σε 5 λεπτά είχα βρει κιόλας την θέση μου! Ο έλεγχος των εισιτηρίων γινόταν ηλεκτρονικά…το περνούσες δηλαδή σαν πιστωτική κάρτα και περνούσες…ένας τυπικός σωματικός έλεγχος και βρέθηκες μέσα. Κάναμε άνετοι και τα ψώνια μας από το official merchanding, μια χαρά.

Support της βραδιάς: Mike Watt + The Missing men. Ανέβηκαν στην σκηνή ακριβώς στις 19:30 και έπαιξαν περίπου 45 λεπτά. Το αξιοσημείωτο είναι ότι ενώ η σκηνή ήταν τεράστια τους είχαν διαθέσει ένα χώρο 2 x 2 στην άκρη της! Ο Watt με το μπάσο του, συνοδευόμενος, στριμωγμένα πάντα, από κιθάρα και ντραμς προσπάθησαν να μας παρασύρουν και να μας ξεσηκώσουν…συνέβη μόνο όταν βγήκε ο John Frusciante και έπαίξε μαζί τους δυο κομμάτια Προσωπικά αυτό το 45λεπτο μάλλον ψιλοκουράστηκα από τα καταιγιστικά solo και τον “πολύ θόρυβο”.

Καθάρισμα της σκηνής (καλώδιο επί σκηνής δεν υπήρχε ή έστω δεν φαινόταν), setlist, νερά κτλ. στην θέση τους, οι τεχνικοί-ζογκλερ σκαρφαλωμένοι στους προβολείς και όλα είναι έτοιμα.

Με ανατριχιαστική ακρίβεια στις 21:00 ακριβώς σβήνουν τα φώτα, συνωστισμός στις πρώτες γραμμές και όλοι εμείς όρθιοι στις κερκίδες. Frusciante , Flea, Chad Smith επί σκηνής. Παραλήρημα. Ο Antony Kiedis κάνοντας κινήσεις “ξεπιάσματος” περιμένει υπομονετικά στα πλάγια…μέχρι που σκάει το “Can`t Stop”! Αυτό ήταν, για τα επόμενα 100λεπτά περίπου θα βλέπαμε το show ενός από τα μεγαλύτερα εναπομείναντα συγκροτήματα και του ανθρώπου που ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει frontman. Βέβαια εκεί ήρθε και το πρώτο δικό μου σοκ, όταν ξαφνικά είχα μείνει μόνος μου όρθιος στην κερκίδα να χτυπιέμαι όταν οι γύρω μου είχαν παραδοθεί σε ένα ανελέητο μασούλημα ποπ κορν! Αφού δεν πρόλαβα να πάρω ticket για αρένα, καλά να πάθω!

Dani California, Scar Tissue, Charlie, Fortune Faded, Snow(hey oh), By the way, Californication, Tell me baby…η καταλληλότερη επιλογή κομματιών για να μην αφήσουν κανέναν απογοητευμένο. Γιγαντοοθόνες, τεράστια ρομποτικά συστήματα λέιζερ να ανεβοκατεβαίνουν από την οροφή του σταδίου, και ένα συγκρότημα να βρίσκεται κάθε στιγμή πανταχού παρών σε κάθε εκατοστό του stageֹ με έναν Kiedis πραγματικά ακούραστο να χορεύει με τον δικό του πάντα ξεχωριστό τρόπο και να μεταφράζει, να εξωτερικεύει κάθε στίχο με τις κινήσεις του (παρεμπιπτόντως τον Νοέμβριο έκλεισε τα 44).

Για το encore άφησαν κάποιες στιγμές απ`τα παλιά, Under the bridge και Give it away. Μόνοι στο τέλος ο Flea και Frusciante σε μαθήματα δεξιοτεχνίας έκλεισαν την μεγαλειώδη αυτή εμφάνιση και το τετραήμερο ταξίδι μου στην Στοκχόλμη. Περιττό να σας πω ότι 15.000 κόσμος άδειασε το στάδιο το πολύ σε τρία λεπτά, χωρίς ο ένας να ποδοπατάει τον άλλο.

Τους είχα ξαναδεί τους Peppers το καλοκαίρι του 2004…τι άλλαξε μέχρι το τέλος της βραδιάς; H λαχτάρα μου να τους ξαναδώ το συντομότερο δυνατό.

κείμενο - φωτογραφίες : Απόστολος Κατσαβριάς

Atraktos.Net