 |
|
|
|
My Wet Calvin – Monika – Mary and the boy
|
Αν είναι αλήθεια, μιας και δεν είμαι απόλυτα σίγουρος, ότι η προέλευση και των τριών συγκροτημάτων που έπαιξαν εκείνη τη βραδιά, ήταν αθηναϊκή, τότε σημειώσατε, Athens indie music scene – Salonica music scene, 3 – 0…
Η πρωτεύουσα φαίνεται να ορθώνει προκλητικά το ανάστημά της, στη τελευταία πενταετή (και ίσως περισσότερο) επανάσταση που έχουν ξεκινήσει, οι underground ροκ και electronica μπάντες, ορμώμενες από το βορρά.
Λίγο πριν κλειστούμε στο εορταστικό κάστρο, συντροφιά ζεστής Χριστουγεννιάτικης θαλπωρής, βρεθήκαμε εσώκλειστοι στα τείχη που είχαν στήσει οι My Wet Calvin στη σκηνή του Gagarin. Στο δικό τους κάστρο, η πνευματική σου βουλιμία χόρταινε από την απολαυστική παράσταση ενός ποντικιού (ή ελέφαντα) και μιας φράουλας που δεν σταματούσαν να ψυχαγωγούν τους παρευρισκόμενους με φιλόδοξες μουσικές αξιώσεων.
Τα μέλη των My Wet Calvin, με ένδοξο παρελθόν ως μέλη στους πρώην ελπιδοφόρους Relevant Box και Inert, δεν αρνήθηκαν να αναδείξουν τις πιο παλιές τους επιρροές και επιπλέον να τις εμπλουτίσουν με νέους ήχους. Τα ηχοχρώματα του μουσικού κόσμου των MWC περιστρέφονταν γύρω από την alternative, indie ροκ σφαίρα, με συμπλήρωμα από προηχογραφημένες λούπες και ρυθμούς, που είχαν απώτερο σκοπό να προσδώσουν πινελιές από electronica. Η προσωπική εντύπωση πάντως, ήταν ότι το ενδιαφέρον κορυφωνόταν όταν γίνονταν λίγο πιο ατμοσφαιρικοί, στα αλά post-rock κιθαριστικά σημεία, τότε που η φράουλα ξεσπάθωνε και μεταλλασσόταν σε αγριοφράουλα. Ας ήταν και ένας ντράμερ και μερικά σημεία θα ακούγονταν λίγο πιο αληθινά (σ.σ τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά.)
Η συνέχεια μας επιφύλασσε την πιο ευχάριστη και πολλά υποσχόμενη έκπληξη της βραδιάς, τη (τους;) Monika. Η ταλαντούχα νεαρή τραγουδοποιός στο πιάνο, εμφανίστηκε με ολόκληρη μπάντα αποτελούμενη από τα παραδοσιακά ροκ όργανα και περιστασιακά φλάουτο, πλήκτρα και σαξόφωνο. Ήταν φανερό ότι η Monika με κάθε κίνηση της προσπαθούσε να μετουσιώσει τα εφηβικά όνειρα μιας ροκ ντίβας-περσόνας, τύπου PJ Harvey, Cat Power κτλ., πράγμα που τελικά το κατάφερνε με αρκετή επιτυχία. Ας ευχηθούμε φυσικά, το ταλέντο της χαρισματικής περφόρμερ, να έχει ανάλογη και καλύτερη απόδοση στο μέλλον.
Με πολύ καλά δουλεμένες τις επιρροές τους, δύσκολα διάκρινες τί μπορεί να θύμιζαν, παρά μόνο σε ένα κομμάτι που έντονα έδειχνε την αναφορά του στο “Fake Plastic Trees” των Radiohead. Ιδιαίτερη εντύπωση πάντως, προκάλεσαν και τα βιντεάκια που συνόδευσαν τη μουσική της Monica καθ’όλη τη διάρκεια της εμφάνισης. Η θεματολογία και τα χρώματα τους έντυναν με το καλύτερο τρόπο τη μουσική, προσδίδοντας ακόμη περισσότερο ονειρικό άρωμα.
Οι Mary and the boy ήταν το τελευταίο γκρούπ της βραδιάς, με την πιο λιτή ενορχήστρωση, δύο φωνών, πλήκτρων και της μπότας ντράμς, αναβιώνοντας με επιτυχία πιο παλιές εποχές (π.χ. γαλλικής τζαζ-καμπαρέ). Φυσικά, δεν έλειπε το προσωπικό στοιχείο, που δεν ήταν άλλο από την παράνοια, που έπαιρνε τη μορφή των δυνατών φωνητικών, με μια ιδιόμορφη, διακριτική βραχνάδα της Mary και του boy. Μια από τις κορυφαίες στιγμές ήταν και η ακρίβεια στην εκτέλεση των διφωνιών τους, που συνέβαλλαν πολλαπλασιαστικά στην εφιαλτική φύση της μουσικής τους.
Έπειτα, οι κλειστοφοβικοί έως στοιχειωμένοι ήχοι στα πλήκτρα που χρησιμοποιούσαν, παρέα με τη σκιά μιας χορεύτριας στην υπόλοιπη μισή σκηνή, αναδείκνυαν τη θεατρικότητα της μουσικής, που άνετα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως υπόκρουση σε παραστάσεις. Παρ’όλα αυτά, οι καταβολές της μουσικής των Mary and the boy εκείνη τη βραδιά δεν έδενε με το όλο κλίμα που είχαν δημιουργήσει τα δύο προηγούμενα σχήματα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι και τα τρία σχήματα που εμφανίστηκαν, αντλούν κοινό προωθώντας τη μουσική τους μέσω του διαδικτύου.
Αναμφισβήτητα, αξίζει να τους ψάξετε, ως το ευοίωνο μέλλον της εγχώριας εναλλακτικής ροκ σκηνής, ακούγοντας δείγματα δουλειάς τους στο mySpace.
Καλή και δημιουργική συνέχεια...
Χάρης Αποστολόπουλος
harrys88@hotmail.com
Atraktos.Net |
Live
