 |
|
|
|
Best of 2006 Α’ μέρος
|
Τα καλύτερα δισκάκια του 2006.
Οι συντάκτες του Atraktos.net επιχειρούν να...κρατήσουν στην επικαιρότητα μερικούς από τους δίσκους που τους άρεσαν την προηγούμενη χρονιά. Οι ίδιοι μάλλον δεν θυμούνται τι είχαν προτείνει ...πρόπερσι, καταδεικνύοντας το μάταιο της προσπάθιειας ή μάλλον το εφήμερο αυτής.
best (ντεμέκ) του 2006 από τον Κυριάκο Σκορδά
Πάει και το 2006. Πιστός σε μια … παράδοση, που ικανοποιεί όχι το μέτρο της όποιας αξιολόγησης, αλλά κυρίως το ματαιόδοξο μιας …βιαστικής ματιάς των κυκλοφοριών που άκουσα, που γεμίζουν τα ράφια ή βρίσκονται μέσα σε σακκούλες, τσάντες, ντουλαπάκι αυτοκινήτου, συρτάρια γραφείου, δανεισμένα σε σπίτια φίλων, ξεχασμένα στο σπίτι της μαμάς από εκείνο το Κυριακάτικο φαγητό της, κλπ.
Κακά τα ψέματα, με τις λίστες ουσιαστικά κάνεις μια προσπάθεια να δεις τι δίσκους πήρες την προηγούμενη χρονιά και να …τους θυμηθείς. Πριν καν ψάξεις, έχεις ήδη καταλήξει τι σου άρεσε περισσότερο, αλλά να κοιτάς και ξανακοιτάς μη τυχόν και…αδικήσεις κάτι…
Ξέρετε ότι τελικά αυτές οι λίστες…αναδεικνύουν τον κομπλεξισμό μας, φανερώνουν τις εμμονές μας, και ουσιαστικά αφορούν εμάς τους ίδιους που τις γράφουμε και …εγκυκλοπαιδικά κάποιους φίλους. Για 12 συνεχόμενη χρονιά (από τα ισάριθμα χρόνια που κάνω ραδιόφωνο) καταθέτω τις δικές μου απόψεις για τους δίσκους που μου άρεσαν το 2006.
Βλέποντας τον κατάλογό μου διακρίνω, πως τελικά το 2006 είναι μια χρονιά κυριαρχίας της…συνύπαρξης των ειδών. Ως μουσικόφιλος μπορείς να ικανοποιηθείς με διαφορετικά ακούσματα. Είναι όμως γεγονός πως αν..έμενες ναυαγός σε νησί δύσκολα θα ικανοποιούσουνα με έναν μόνο δίσκο του 2006. (Εγώ λόγω ηλικίας θα ήθελα μόνο το box set των joy division.)
Παρακάτω είναι οι προτάσεις μου για τη χρονιά που έφυγε (με δίσκους που τακτικά φιλοξενήσαμε στο Μουσικό Μακροβούτι). Πρέπει όμως να πω πως ειδικά οι περιπτώσεις του Νο2 και του Νο4 είναι απλά η αιχμή του δόρατος για μια σειρά ήχων και δίσκων που κατάφεραν να δώσουν ένα μικρό στίγμα για το αυτοκαταστροφικό ύφος των μουσικών, που ως ποιητές…παραμορφώνουν τα λόγια τους κάτω από τη θορυβώδη μουσική, καταθέτοντας με βιωματικό τρόπο τα εσώψυχά τους (έτσι μαζί είναι οι paper chase, οι made out of babies, οι Battle of Mice, ακόμα και οι ..τρομοροκάδες TODD). Παράλληλα διαπιστώνω πως αρκετά κιθαριστικά συγκροτήματα μου άρεσαν, με διασκέδασαν αλλά … με εξαίρεση τους Yeah yeah yeahs είναι κάτω από τη δεκάδα μου και …κυρίως κάτω από την 20αδα.
Για το Νο 1 …για το Νορβηγό Kaada κόλλησα, ίσως γιατί με συγκίνησε πολύ, ίσως γιατί μου θύμισε πολλά άλλα, ίσως γιατί δεν υπήρξε φίλος που να τον ακούσει και να μη συμφωνήσει πως είναι ένας σπουδαίος δίσκος…
- KAADA – MUSIC FOR MOVIEBIKERS
- ISIS – THE ABSENCE OF TRUTH, NOTHING IS TRUE EVERYTHING IS PERMITTED
- TOOL – 10.000 DAYS
- RED SPAROWES – EVERY RED HEART SHINES TOWARD THE RED SUN
- THIS SONG IS A MESS BUT SO AM I – MARBLE MOUTH
- I AM FROM BARCELONA – LET ME
 INTRODUCE MY FRIENDS
- SONIC YOUTH – RATHER RIPPED
- YEAH YEAH YEAHS – SHOW YOUR BONES
- PEEPING TOM (Mike Patton) – PEEPING TOM
- GREGOR RAMSA – 55:12
- …AND YOU WILL KNOW US BY THE TRAIL OF DEAD – SO DIVIDED
- PANIC AT THE DISCO – A FEVER YOU CAN’T SWEAT OUT
- SHE WANTS REVENGE - SHE WANTS REVENGE
- GRIZZLY BEAR – YELLOW HOUSE
- KILLERS – SAM’S TOWN
- MORRISSEY – RINGLEADER OF THE TORMENTORS
- CASIOTONE FOR THE PAINFULLY ALONE – ETIQUETTE
- LANTERNA – DESERT OCEAN
- AMY MILAN – HONEY FROM THE TOMBS
- SEBASTIAN TELLIER – SESSIONS
- WOLFMOTHER – WOLFMOTHER
- DIRTY PREETY THINGS – WATERLOO TO ANYWHERE
- ABSENTEE – SCHMOTIME
- BECK – INFORMATION
- AFI – DECEMBERUNDERGROUND
- MANTA RAY – TORRES DE ELECRICIDAD
- SNOW PATROL – EYES OPEN
- FIEL GARVIE – CAUGHT LAUGHING
- BOY KILL BOY – CIVLIAN
- MOUSE ON MARS – VARCHARZ
Και πολλά πολλά άλλα όπως οι Svarte Greiner από τη Νορβηγία, οι Psychic IIIs, Black Heart Procession, Angels and Airwaves ( από τους Blink 182 o τύπος σοβάρεψε), οι UZEDA από τη Σικελία που κυκλοφορούν στην Touch and Go και μας έστειλαν ήδη, οι Ministry (και μόνο για το κομμάτι Rio Grande), Xela (για το εντελώς ταξιδιάρικο the dead sea), οι Ισπανοί Cycle (για το πολύ καλό electro goth τους, και όχι μόνο για τη διασκευή τους στους Sisters of mercy), οι Final Fantasy (γιατί μας μπέρδεψαν με το κινηματογραφικό στυλ που έβγαλαν), ο JEL (γιατί με τον αέρα του αφεντικού της Anticon έβγαλε ωραίο δίσκο), ο Terry Lee Hale (γιατί είναι φίλος και οι δουλειές των φίλων εύκολα σου αρέσουν) και άλλα πολλά που κατά καιρούς θα τα ξανακούμε.
Απογοήτευση της χρονιάς : Ο κοινός δίσκος των Tortoise και Bonnie Prince Billy, γιατί περίμενα με τη συνεργασία τους να βγάλουν ένα ποίημα και αντί αυτού απλά έναν συμπαθητικό δίσκο μας έδωσαν…ΚΑΛΗ σας ΧΡΟΝΙΑ
Best of 2006 από τον Χάρη Αποστολόπουλο, (harrys88@hotmail.com)
Η λίστα που ακολουθεί είναι αυστηρά υποκειμενική, με βάση τα προσωπικά κριτήρια του συντάκτη και κάτω από την πλήρη επίδραση του φαρμάκου που ακούει στο όνομα ΜΟΥΣΙΚΗ.
Έχει επίσης συνταχθεί ανάλογα με βάση τη πιθανή επιρροή και συνεισφορά των καλλιτεχνών αυτών σε μελλοντικές δουλειές συναδέλφων τους.
Ακούσαμε, βιώσαμε, έχουμε και λέμε:
1. The Mars Volta – “Amputechture” 
- The Mars Volta..... γιατί συνεχίζουν τις επικίνδυνες χειρουργικές επεμβάσεις με σκοπό να φέρουν εις πέρας ένα ουσιώδες ανακάτεμα, ετερόκλητων μουσικών ήχων. Θέλει αρετή και τόλμη η πρωτοτυπία και γι’αυτό τα καταφέρνουν αδιαφορώντας για τις συνέπειες...
- Γιατί ακόμα και στη 40η (περίπου!) ακρόαση του δίσκου, συνεχίζεις να ανακαλύπτεις και να εντρυφείς. Ακόμα και τότε με μεγάλη περιέργεια προσπαθείς να ερμηνεύσεις και να αποκωδικοποιήσεις τη γλώσσα της μουσικής τους, εκτός από αυτή των στίχων.
Και όταν φτάσει η στιγμή που θα έχεις κατακτήσει μέρος απ’τα νοήματα, θα γεμίσεις με περηφάνεια...
- Γιατί το “Η τέχνη για τη τέχνη” βρίσκει και πάλι δικαίωση στο “Amputechture”, και γιατί όχι, αφού οι προθέσεις και η πρόκληση συναισθημάτων διέπονται από ειλικρίνεια.
- Γιατί αποδεικνύουν ότι η παράνοια δεν απέχει και πολύ από τις καθημερινές σου συνήθειες. Και αν απέχει, θα φροντίσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να σε φέρουν κοντά της.
- Γιατί ατενίζοντας το μέλλον θα βλέπεις πάντα τη μουσική των The Mars Volta να αχνοφαίνεται. Κληρονομιά-τροφή για τις μελλοντικές ροκ μουσικές γενεές.
Η αποθέωση του σουρεαλισμού στο μουσικό μικρόκοσμο του 21ου αιώνα.
2. Pure Reason Revolution – “The dark third”
Όποιες και αν είναι οι συναρτήσεις που χρησιμοποιούν οι επιστήμονες της NASA για να προσεγγίσουν πλανήτες σε άλλους γαλαξίες, ας προσθέσουν και μια ακόμη με το όνομα Pure Reason Revolution. Είναι σίγουρο ότι η επόμενη αποστολή τους θα φτάσει μακρύτερα, κάνοντας μια ασφαλέστερη προσεδάφιση…
Πρώτα ήταν οι Pink Floyd που εφηύραν ή καλύτερα ξεκίνησαν το ταξίδι σ’άλλους πλανήτες τη δεκαετία των ’70’s, στα 90’s ήταν οι Porcupine Tree, και στα 00’s φαίνεται να παίρνουν τη σκυτάλη οι PRR.
“…Μόλις βιώσαμε το γεγονός ότι τα άστρα είναι ακόμα εκεί ψηλά, τα πόδια μας αιωρούνται και ήδη απέχουν αρκετά εκατοστά από τη γή…” Έτσι γράφαμε για τους PRR και ακόμα δεν έχουμε προσγειωθεί…
“What a long, strange journey this has been…” που θα’λεγαν και οι 2 by bukowski.
Ladies and Gentlemen we are STILL floating in space!!!
3. Tool – “10,000 days”
Γιατί οι Tool είναι το αντιβιοτικό, κατάλληλο για την επούλωση εσωτερικών πληγών, ύστερα από την εισπνοή μολυσμένου αέρα.
Γιατί είναι ο φάρος κινδύνου των αλλοτριωτικών συνηθειών και ο ξεναγός στη διάρκεια εφιαλτικού περιπάτου, στα στενά των μελλοντικών μεγαλουπόλεων.
Γιατί τα “Wings for Marie” και “10,000 days” είναι από μόνα τους έργα τέχνης αντιπροσωπευτικά δείγματα της σύγχρονης σκοτεινής ψυχεδέλειας, που δημιουργούν στον ακροατή την αίσθηση ότι πρέπει να πληρώσει, όπως ο επισκέπτης σε χώρο έκθεσης καλλιτεχνημάτων...
Γιατί πολύ απλά οι Tool μαγεύουν μάζες, προσελκύοντάς τες από ετερόκλητους μουσικούς κόσμους.
Για το λυρισμό της μυσταγωγικής εμπειρίας που μας πρόσφεραν πριν λίγο καιρό...
4. God is an astronaut – “All is violent all is bright”
Σου δίνει φτερά, σε γυροφέρνει νύχτα δίπλα σε φωτεινά αστέρια και σου περιγράφει εικόνες απ΄την ομορφιά ιρλαδικών τοπίων... Τί είναι;
Απ.: Το συναίσθημα της μουσικής των God Is An Astronaut!!!
Έχοντας πάρει τις απαραίτητες ευωδίες από σύγχρoνες μουσικές (βλ. experimental rock, electronica) τις εμπλούτισαν με τις διαθέσεις που προκαλεί το ανεξάρτητο ιρλανδικό πνεύμα. Ήχοι ατμοσφαιρικοί, post-rock κιθαριστικά μοτίβα, που όποτε χρειαστεί αναμειγνύονται με τις κατάλληλες δόσεις όγκου στις κιθάρες και την αμέσως επόμενη στιγμή να σφινώνονται διακριτικά beat.
5. Muse – “Black holes and revelations”
Ναί... οι Muse έπαψαν να πιθηκίζουν Radiohead-ικά!!!
Μπαίνουν στο εργαστήριο, φορούν την άσπρη ποδιά με τα ειδικά γυαλιά, κάνουν πειράματα και ότι προκύψει. Φέρνουν τα πάνω κάτω και τα αποτελέσματα δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητα.
Κοιτάζουν με λαιμαργία αριστερά και δεξιά, κουβαλούν στις πλάτες τους μουσικές του τύπου Philip Glass, Queen, Berlioz, Jeff Buckley και στο τέλος τα συνδιάζουν όλα, αδειάζοντας τα στο ίδιο τσουβάλι. (Πές μου την επιρροή σου να σου πω ποιος είσαι...)
Μόνο και μόνο, η μικρή μα άκρως προφητική και διαστημική εισαγωγή στο “Knights of Cydonia” που θυμίζει “Αποκάλυψη του Ιωάννη”, τους βγάζουμε το καπέλο!
Άσε που αυτό το συνωμοσιολογικό περιεχόμενο των στίχων σε εξιτάρει...
Γιατί ο τολμών, νικά...
6. Kate Bush– “Aerial”
Για τις ατμόσφαιρες που παράγουν τα δάκτυλά της πάνω στα πλήκτρα.
Για τις ατμόσφαιρες και τη διαπεραστικότητα της φωνής της.
Για τις ατμόσφαιρες, τη διαπεραστικότητα και την διακριτική εσωτερικότητα των ήχων από τα υπόλοιπα μεγάλα ονόματα του δίσκου.
Γιατί σου δείχνει ότι ένα αυθεντικό όνειρο δεν έχει αρχή, μέση, τέλος.
Πάντα επίκαιρη, κρατώντας σε μεγάλο βαθμό τα σκήπτρα για τον ορισμό της λέξης “αιθέριος”.
‘Αφθαρτη – αεικίνητη – κλασική...
- The Low Frequency in Stereo – “The last temptation of the low frequency in stereo”
Γιατί σεβάστηκαν και εμπλούτισαν με επιτυχία τη συνταγή που είχαν εφεύρει οι πνευματικοί τους “πρόγονοι”, αυτοί της γερμανικής Kraut rock σκηνής (βλ. Neu, Faust κτλ.).
Γιατί γέμισαν επάξια το κενό από τις αδυναμίες της φετινής κυκλοφορίας των Stereolab.
Γιατί είναι από τις λίγες φορές που παλιομοδίτικες κιθάρες, ρετρό πλήκτρα και μινιμαλιστικοί – επαναλαμβανόμενοι (motorik) ρυθμοί, μπορούν να μας κερδίσουν.
Γιατί παρ’ότι “κλέβουν” διακριτικά από την αίγλη και τις τεχνικές συγκροτημάτων παλαιότερων εποχών, γεμίζουν συγχρόνως τις συνθέσεις με την αυθεντικότητα των δικών τους ιδεών, περνώντας τες από το φίλτρο μιας νέας γενιάς.
-Mogwai – “Mr. Beast”
Ούτως ή άλλως, θεωρούνται πρωτεργάτες του είδους και φέρουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης στη διάδοση και τον ορισμό του κεφαλαίου post-rock. Γιατί παρά το γεγονός ότι φαίνεται να επαναλαμβάνουν απεγνωσμένα τον εαυτό τους μερικές φορές, ο ήχος τους είναι πάντα αυθεντικός, συμπεριλαμβάνοντας τις πατέντες που οι ίδιοι όρισαν και καθιερώθηκαν ως σήμα κατατεθέν.
Γιατί άσκησαν επιρροή σε συγκροτήματα σαν τους Isis…
Και αυτές οι κορυφώσεις, με τις εναλλαγές καθαρού-παραμόρφωσης, μαγεύουν...
-Calexico – “Garden Ruin”
Γιατί ούτε και αυτοί συμβιβάζονται, αλλά αλλάζουν τον ήχο τους, χωρίς να φοβούνται για τις συνέπειες μιας τέτοιας αλλαγής.
Πάνε οι Mariachi και ο νοτιοαμερικανικός ήχος, σηκώνοντας το δείκτη του χεριού τους για να δείξουν τη νέα κατεύθυνση που θα πρέπει να ακολουθήσει η νεο-country, Americana κοινότητα, για την οποία έτσι και αλλιώς συνέβαλλαν σημαντικά να εξελιχθεί.
- Μark Lanegan + Isobell Campbell – “Ballad of the broken sea”
Γιατί πολύ απλά είναι οι πρώην φωνές των Screaming Trees και Belle and Sebastian. Γιατί χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, απλά και μόνο λόγω χαρίσματος, ξέρουν να διεγείρουν τα συναισθήματα και να παράγουν λυρισμό. Γιατί η ανατριχίλα από δυο φωνές και μια ακουστική κιθάρα είναι στις μέρες μας σπάνιο φαινόμενο.
- Film – “Angel B”
Μπράβο στο συγκρότημα απ’την Ελλάδα...
Είναι ολοφάνερο πλέον... δεν έχουμε ανάγκη από την Βρετανική και Αμερικανική βαριά μουσική βιομηχανία. Γιατί όταν θέλουν μπορούν και τα δικά μας παιδιά να αφήσουν το στίγμα τους στο σύγχρονο μουσικό χάρτη, χωρίς να υστερούν σε τίποτα από τους συναδέλφους στους στο εξωτερικό. Γιατί δείχνουν ότι οι Έλληνες δεν έχουν πλέον μέσα τους, μόνο την αυθεντική και ενίοτε σκυλο-λαϊκό-ποπ μουσική παιδεία, αλλά και αυτή της εναλλακτικής ροκ κουλτούρας.
Ας ευχηθούμε μόνο να ήρθαν εδώ για να μείνουν!
- Isis – “In absence of truth”
- Liars – “Drum’s not dead”
- Lanterna – “Desert Ocean”
- Red Sparowes – “Every red heart shines toward the red sun”
- Expert Medicine – “Swimming Lessons”
- Thom Yorke – The Eraser
- Feu Therese – “Feu Therese”
Οι 5 Ballbusters της χρονιάς... Κοινώς, όχι άλλο κάρβουνο και ... :
1- Red hot chili peppers
2- Arctic Monkeys
3- Razorlight
4- Snow Patrol
5- The Killers
Best of 2006 από τον Γιώργο Γοργογέτα (dr_un_in@yahoo.gr)
- Current 93 – Black Ships Ate The Sky
Μαύρα καράβια τα όνειρά μας…
- I Love You But I’ve Chosen Darkness – Fear Is On Our Side
…και μαύρη και η αγάπη μας.
- Isis – In The Absence Of Truth
H καφρίλα μειώθηκε, αυξήθηκε όμως η μελωδική τους πλευρά με έναν δίσκο άξιο συνεχιστή του Panopticon.
- Squarepusher – Hello Everything
Με τόσα που καταφέρνει να παίζει και να φτιάχνει σε κάθε δίσκο του, τι άλλο τίτλο να έβαζε για τον τελευταίο του; Άψογος!!!
- Cat power – The Greatest
Και ας μην θέλει πλέον να είναι ή καλύτερη.
- Kaada – Music For Moviebikers
Soundtrack, παραμύθι, ταξίδι, φάντασμα, δεν ξέρω και γω τι άλλο υπάρχει μέσα στις σκιές του Βορρά…
- Clogs – Lantern
Λίγη μαγιά από Rachel’s και αρκετά δικά τους υλικά, λυρισμός μέχρι αηδίας και συναίσθημα vibrato. Συν ένα κομμάτι με την αγαπημένη μου χρονική υπογραφή που φέρει απλά το όνομά της: 5/4.
- The Twilight Singers – Powder Burns
Αν καίει λέει…
- Ellen Allien & Apparat – Orchestra Of Bubbles
Η συνεργασία των δύο όντως γέμισε με μπουρμπουλήθρες τα αυτιά μας και όλα βρήκαν τον ρυθμό τους μέσα στην μικρή ηλεκτρονική τους ορχήστρα.
- Espers – Espers II
Οι μικρές ελεγείες των Espers γέμισαν το φθινόπωρο που πέρασε. Και στον χειμώνα θα αποτελούν τις αλκυονίδες νότες του.
- Spyweirdos – Wetsound Orchestra
Υγροφοβική κλικ/ποπ/ντροπ ατμόσφαιρα σε έναν απολαυστικό λιτό ηλεκτρονικό δίσκο. Συν ένα δεύτερο cd με remix που κυλάνε τόσο ταιριαστά μεταξύ τους που νομίζεις ότι είναι απλά το παράλληλο σύμπαν του πρώτου. 
- Woven Hand – Mosaic
Αφού δεν πάω εγώ στην εκκλησία, ήρθε η εκκλησία σε εμένα. Θα καώ για τις αμαρτίες μου…
- Feist – Open Season (remixes & collabs)
Η Feist και δίσκο με ήχους της να κοιμάται αν έβγαζε και πάλι θα ήτανε στα αγαπημένα μου, πόσο μάλλον όταν διάφοροι εκλεκτοί καλεσμένοι αλλάζουνε τα κομμάτια της: διασκευάζει την διασκευή της Inside+Out μόνο με φωνή και κιθάρα, ο Frisbee ξεμοναχιάζει το Lonely Lonely, το Mushaboom βέβαια καλύτερο δε γίνεται αλλά λέει και ένα ντουέτο με την Jane Birkin. Μόνο οι Postal Service μας τα χάλασαν λίγο…
- Sanchez Is Driven By Demons – All Systems Are Ghosts Remnant
Με εταιρία που τα δίνει όλα και δωρεάν από το http://www.redstarcommunity.com , οι Σουηδοί Sanchez… επαναγράψανε/ρεμιξάρανε τον περσινό τους δίσκο χωρίς όμως να έχουμε μια από τα ίδια, αλλά μάλλον μια υπέροχη συνέχειά του.
- Guillemots – Through The Windowpane
Samba μέσα στο χιόνι μέσα από το παράθυρο, μια φωνή που “λέει” πολλά, έξυπνες τρυφερές ενορχηστρώσεις και ένα μαγευτικό δωδεκάλεπτο φινάλε στο Sao Paolo!
- Six Organs Of Admittance – The Sun Awakens
O Ben είναι μεγάλος μάστορας: χτίζει, γκρεμίζει, κόβει, ράβει και όλα αυτά με τις έξι χορδές του. Το ξύπνημα του Ήλιου χάνεται στα ψυχεδελοfolk μονοπάτια με τον τελευταίο ποταμό να παρασέρνει τον δίσκο σε ένα χαοτικό ντελίριο (23 λεπτών κομμάτι για να μην ξεχνιόμαστε).
- Nick Cave & Warren Ellis – The Proposition OST
Η ταινία ήταν σαν να βλέπεις το Henryʼs Dream στην οθόνη (λέμε τώρα). Και το soundtrack θα πήγαινε πίσω?
- Phoenix – It’s Never Been Like That
Τα παιδιά από την Γαλλία που μας χάρισαν τόσα υπέροχα γλυκά χιτάκια στο παρελθόν έδωσαν έναν ακόμα δίσκο που, χωρίς να έχει κάτι αντίστοιχο, είναι πολύ πιο μπροστά από τα βρετανικά συνομήλικα τους.
- Scott Walker – The Drift
Ο σκοτεινός πλέον τροβαδούρος αψηφάει κάθε είδους κανόνα και τραγουδοποίησης. Μαυρίλα και καταχνιά και εδώ. Άψογος.
- Lilly Allen – Alright Still
Η μικρή Βρετανίδα που κέρδισε τους πάντες με την τσαχπινιά και το τσαγανό της. Άραγε τον Harry Allen, παλιότερο Media Assassin των Public Enemy τι να τον έχει;
Και μια εφτάδα που συμπάθησα, για να έχουμε και τα αναπληρωματικά:
Tool – 10000 Days
Thom Yorke – The Eraser
She Wants Revenge – She Wants Revenge
The Knife – Silent Shout
The Secret Machines – Ten Silver Drops
Film - Angel B
Matt Elliott – Failing Songs
Τέσσερα EP/singles που ξεχώρισα:
Smog – Rock Bottom Riser EP (Υπέροχο το Bowery για τον θάνατο του παππού του. Ζωή σε εμάς. Και κερασάκι στην τούρτα το βιντεοκλίπ με την Chloe Sevigny).
Death Cab For Cutie – Crooked Teeth EP (Mόνο και μόνο για το όνομά τους είναι αδύνατο να μην μου αρέσουν. Και είναι και οι αγαπημένοι του Seth Cohen του O.C.)
Piano Magic – Incurable EP (Ευτυχώς ο Glenn παραμένει αθεράπευτος)
Isis & Aereogramme – In The Fishtank 14 EP (Στην επίφοβη αυτή σειρά είχαμε ένα ακόμα επιτυχημένο πείραμα)
Καλή Χρονιά!
Atraktos.Net |
Special
