Η βραδιά της 31ης Μαρτίου ήταν μια συναυλιακή ενέργεια της εταιρείας XA, όπου δόθηκε η ευκαιρία σε 2 συγκροτήματα που κυκλοφορούν τις δουλειές τους μέσω της θυγατρικής της Virgin να παρουσιάσουν τις δουλειές τους. Δεν συμμετείχαν οι Είσοδος Κινδύνου. Μουσική επιμέλεια των περιόδων πριν, μετά και στα κενά της συναυλίας από τον Γιάννη Αγγελάκα, αν και ποτέ δεν κατάλαβα γιατί έπρεπε αυτό να δηλωθεί επώνυμα, όπως και τι διαφορά θα είχε αν η μουσική από τα ηχεία έβγαινε ανώνυμα. Έτσι και αλλιώς το όνομα των συγκροτημάτων μας ενδιαφέρει και η αναγνώριση των κομματιών που ακούγονται.

Πρώτα εμφανίστηκαν οι Lost Bodies δημιουργώντας ένα ερωτηματικό αν οι Αχαιοί εκλαμβάνονται ως το πρώτο όνομα. Ο κόσμος αρκετός, ψιλοστριμωχτά κυρίως φίλοι της μουσικής έκφρασης των Lost Bodies, οι οποίοι εμφανίστηκαν με πολύ όρεξη. Πέραν των 2 "χαμένων κορμιών", άλλα 3 άτομα επί σκηνής και μερικά επικουρικά που στόλισαν με τις φωνές τους την όλη εμφάνιση. Και ηλεκτρονική υποστήριξη επί σκηνής, και τύμπανα σεταρισμένα και κιθάρα ακουστική πάνκικα παιγμένη και μπάσο με τον φωνασκούντα μπασίστα ακόμη και κατά της σκιάς τους, αλλά και μικρός ζουρνάς τσέπης. Όλα γύρω γύρω από την απαγγελία των γνώριμα καυστικών στίχων, στίχων γνωστών και αγαπητών στους περισσότερους. Και οι στίχοι και τα τραγούδια έβγαιναν με απλό και συνάμα θεατρικό τρόπο, προσδίδοντας αυτό το ξεχωριστό που κατατάσσει πάντα τους Lost Bodies στο αταξινόμητο κομμάτι του ελληνικού ροκ.

Εκπληκτικές εκρήξεις στην απαγγελία των αμαρτημάτων, στους διάσημους ΣΩΛΗΝΕΣ, στο ΜΟΥΝΙ Ο ΦΩΤΗΣ και αλλού. Το πανέξυπνο στο επόμενο κομμάτι η ακρόαση δεν είναι εφικτή παρακαλώ προχωρείστε στο επόμενο ήταν το κλείσιμο.

Ζωηρά επιφωνήματα και επιζήτηση για encore. Και άλλα 3 ταχύτατα τραγουδάκια ως κερασάκι στη μουσική σαντιγύ που μας κάλυψε ολοκληρωτικά την τελευταία νύκτα του Μαρτίου. Σίγουρα πολλοί ξαφνιάστηκαν ακούγοντάς τους, κάποιοι μπορεί και να είχαν ακούσει μόνο ελάχιστα τραγούδια τους, αλλά η γενική εντύπωση είναι ότι παρουσιάστηκε μπροστά μας κάτι το ξεχωριστό που κινείται με άνεση στο δικό του δρόμο, με δικό του όχημα και για τον δικό τους κόσμο. Μόνο που αυτός ο κόσμος είναι ανέλπιστα κοινός για τους περισσότερους.

Οι Αχαιοί κατόπιν πιο κοντά στην έννοια ένός κιθαριστικού group. Παίξανε τα κομμάτια δυνατά, αν και σε σχέση με τους δίσκους σε live εκδοχή είναι πολύ κοντά στα Σπαθιά. Κάποιο τεχνικό πρόβλημα δημιούργησε ένα 5 λεπτο κενό, που κρύωσε τον κόσμο, ο οποίος σιγά σιγά λιγόστευε. Βέβαια φάνηκε ότι πιο πολύ ήρθανε για τους Lost Bodies, οπότε η σειρά εμφάνισης δεν δούλεψε υπέρ των Αχαιών. Η 5μελής πάντως πάντα είναι από τα σχηματα που κακοχαρακτιρίσθηκε και ταυτίστηκε με το σωρό των ελληνόφωνων, αν και με τον 2ο τους δίσκο διαφοροποιήθηκαν πολύ. Από τα συγκροτήματα που μπορείς να ελπίζεις και που εν τέλει αποτελούν τον πυρήνα της ελληνικής ροκ σκηνής.

Η ώρα όμως πέρασε, είχαμε μακρύ δρόμο μέχρι τα Σπάτα, δεν ξέραμε τον δρόμο, δεν έχει και πολλά ραδιόφωνα να μας πούνε κατά που πέφτουν οπότε αφήσαμε το Αν περιμένοντας άλλο ένα καλό live.

Κυριάκος Σκορδάς