 |
|
|
|
ΣΥΝΑΥΛΙΑ – ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟ (ΑΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟΙ & GUESTS)
|
22/01/07 – ΡΟΝΤΕΟ
ΣΥΝΑΥΛΙΑ – ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟ
ΑΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟΙ & GUESTS
(Γ. ΓΙΟΚΑΡΙΝΗΣ, Γ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Ν. ΖΙΩΓΑΛΑΣ, Μ. ΞΥΔΟΥΣ, Φ. ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ, Δ. ΠΟΥΛΙΚΑΚΟΣ)
Άλλη μια χρονιά πέρασε από εκείνη τη μέρα του Δεκέμβρη του 1990, που ο Παύλος Σιδηρόπουλος «πέταξε τη μπέρτα του εμπρός», όπως θα έλεγε και ο ίδιος και έφυγε για να γίνει σχεδόν αμέσως ο μεγαλύτερος «άγιος» της ελληνικής ροκ σκηνής, με όλα όσα συνεπάγεται αυτός ο χαρακτηρισμός.
Όπως κάθε χρονιά, έτσι και φέτος οι Απροσάρμοστοι (με απώλειες, δυστυχώς και αυτοί) μαζεύτηκαν να παίξουν τα τραγούδια και τις μουσικές του, «για να θυμόμαστε» όπως σχολίασε και ο Γιάννης Γιοκαρίνης, χωρίς φανφάρες και μεγάλα λόγια. Μαζί τους καλεσμένοι (εκτός απ’ τον Γιοκαρίνη) και οι Δημήτρης Πουλικάκος, Μάνος Ξυδούς, Φίλιππος Πλιάτσικας, Γιώργος Δημητριάδης και Νίκος Ζιώγαλας, αλλά και ένα απ’ τα καλύτερα κοινά που έχουμε δει τελευταία σε συναυλία – συμμετοχικό, ζωντανό, συγκεντρωμένο και αρκετά πολυπληθές ώστε να γεμίσει ασφυκτικά το Ροντέο και να αναγκάσει… την επανάληψη αυτής της βραδιάς, που ήδη έχει οριστεί για τις 5 Φεβρουαρίου και μάλιστα με προπώληση εισιτηρίων.
Οι Απροσάρμοστοι (Αράπης, Γαλανάκης και Δαρίβας) μας πήγαν μια βόλτα όχι ακριβώς νοσταλγική, γιατί η «νοσταλγία» ως λέξη εμπεριέχει μέσα της και το στοιχείο του παρωχημένου ή ξεπερασμένου και αυτή η βραδιά μόνο ως τέτοια δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Παρακολουθώντας τους στην σκηνή να παίζουν, και αυτούς και τους καλεσμένους τους, σκεφτόμουν ότι η ελληνική εκδοχή του classic rock δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την αντίστοιχη αγγλική και αμερικανική – μάλιστα θα μπορούσαμε κάλλιστα να έχουμε κι εμείς την δική μας ολόκληρη «μυθολογία» από ροκ ήρωες (γιατί τι άλλο ήταν αυτοί οι άνθρωποι;) αλλά κάτι η απομυθοποίηση που μας χαρακτηρίζει γενικά ως ακροατές, κάτι η ερασιτεχνική αντιμετώπιση της μουσικής δεν επέτρεψαν να γίνει κάτι τέτοιο. Κακό από τη μία μεριά, καθώς αυτού του είδους οι μουσικοί δεν απολαμβάνουν την αναγνώριση μιας πλειοψηφίας ακροατών, όπως ακριβώς τους αξίζει. Από την άλλη όμως, σκέφτομαι πως αν όντως κι εμείς είχαμε αναπτύξει μια τέτοια «βιομηχανία» της μουσικής, τότε θα χάναμε την αμεσότητα που είχε μια συναυλία σαν τη χτεσινή, θα χάναμε κάτι μαγικά μικρά στέκια σαν το Ροντέο και πάνω απ’ όλα θα χάναμε αυτό το συναίσθημα που περιέγραψε τόσο αυθόρμητα ο Αλέκος Αράπης λέγοντας «νιώσαμε πάλι σαν 18 χρονών. Ειλικρινά».
Όσο για τους καλεσμένους, ο Ξυδούς επεφύλασσε μια πιο «χαμηλή» εκδοχή του «Να μ’ αγαπάς» που θα μπορούσε να παρεξηγηθεί και ως υποτονική ίσως, ενώ ο Πλιάτσικας αντίθετα ήταν πιο δυναμικός απ’ ότι τον έχουμε συνηθίσει. Ζιώγαλας, Δημητριάδης και Γιοκαρίνης ήταν εκρηκτικοί στην σκηνή, λίγο πριν ανέβει ο θείος Νώντας – Δημήτρης Πουλικάκος – για τον οποίο τα σχόλια είναι περιττά. Η όλη άποψη περί ελληνικής ροκ μυθολογίας, με σάρκα και οστά.
Πόσο διαφορετικά θα ήταν άραγε τα πράγματα, αν ο Παύλος Σιδηρόπουλος ήταν ακόμη εδώ, έγραφε τραγούδια και έπαιζε live; Ποτέ δε θα μάθουμε. Κάτι στην επιμονή όμως και την αγάπη που δείχνουν οι Απροσάρμοστοι τόσο για τη μουσική, όσο και για τον ίδιο, μας λέει ότι κατά πάσα πιθανότητα θα βρίσκονταν ακόμη μαζί και το μουσικό τοπίο θα ήταν αρκετά διαφορετικό. Όσοι πάντως χάσατε αυτή τη βραδιά, έχετε ακόμη μια ευκαιρία σε περίπου δυο βδομάδες. Μην την αφήσετε να πάει χαμένη.
Φωτεινή Δράκου |
Live
