WET SOUND ORCHESTRA SPYWEIRDOS Poeta Negra 13/2/2007

Με σχετική καθυστέρηση έρχεται η παρουσίαση του νέου album του Spyweirdos . Καθυστέρηση η οποία οφείλεται και σε έναν δισταγμό, όταν έχεις απέναντι σου μία τόσο άρτια δουλειά (και δεν μιλάμε για «ελληνικά δεδομένα» και τέτοιες αηδίες), ενός εγχώριου (άρα «δικού μας» καλλιτέχνη) από ένα label (Poeta Negra) για το οποίο δεν θυμάμαι να έχει γράψει κανείς στο atraktos κακό λόγο. Ε, τι να κάνουμε, ας βγάλει και η Poeta καμία μετριότητα να ρίξουμε χολή. Αλλά με κυκλοφορίες, όπως τα προ μηνών albums των Dani Joss και Peekay Tayloh, αλλά και τα πρόσφατα των Neon και Spyweirdos η Poeta Negra αποδεικνύει ότι υπολείπεται της ελίτ των περί-electronica labels μόνο σε συχνότητα κυκλοφοριών.

To νέο αυτό album του Σπύρου Πολυχρονόπουλου (aka Spyweirdos) είναι ένα κομψοτέχνημα σύγχρονης electronica, ένα ολοκληρωμένο έργο με έμφαση, έως εμμονή στην λεπτομέρεια. Είναι απολαυστική η ακρίβεια με την οποία φαίνεται να είναι δουλεμένο το κάθε μικροσκοπικό click και bleep. Εδώ βέβαια παίζει ρόλο και το χειρουργικό άγγιγμα του Murcof που επιμελήθηκε το mastering. Το wetsound orchestra ακούγεται ως ένα conseptual album χωρισμένο σε 10 ενότητες. Λείπουν οι εξάρσεις και οι εντάσεις, αλλά στα 52 του λεπτά αναπτύσσεται με ένα αρκετά εύθραυστο και ρευστό τρόπο. Ακόμη και οι λιγοστοί 4/4 ρυθμοί δεν δημιουργούν συμπαγείς δομές, αφού οι διάφοροι μικρο-ήχοι δείχνουν να κόβουν βόλτες αμέριμνοι, πάνω και ξέχωρα από τους ρυθμούς.

Υγροφοβικό το χαρακτήρισε ο συνάδελφος Γιώργος Γοργογέτας (τοποθετώντας το no 11 στη λίστα του με τα καλύτερα του 2006), υδρόφιλο θα έλεγα εγώ, σε κάθε περίπτωση το ρευστό στοιχείο κυριαρχεί από το πρώτο δευτερόλεπτο με τους ήχους μία βρύσης που στάζει.

Κι αν το κυρίως album όντως κυλάει νεράκι και τελειώνει πολύ πιο γρήγορα από ότι αντιλαμβάνεται κανείς τα 52 λεπτά, δεν ισχύει το ίδιο στο δεύτερο CD με τα remix. Εκεί υπάρχουν όντως 10 διαφορετικές ενότητες, με ιδιαίτερο χαρακτήρα η κάθε μία, με κάποιους από τους remixers να καταθέτουν ψυχή (προεξέχοντος ίσως του Alva Noto) και κάποιους που απλώς πέρασαν να αποδώσουν τα δέοντα σε έναν χαρισματικό δημιουργό.

Γιώργος Γαλάνης