GATHERING - Thessaloniki 3/2/2007 ΥΔΡΟΓΕΙΟΣ 16/2/2007

Τα έχουμε ξαναπεί. Ας μην επαναλαμβανόμαστε. Πρέπει όμως να πούμε πως είναι δυνατόν το λεγόμενο alternative κοινό να έχει «απεμπολήσει» το δικαίωμα και το κριτήριο του για τόσα σπουδαία συγκροτήματα, σαν αυτό των Ολλανδών Gathering, απλά και μόνο επειδή η μουσική τους έχει συνδεθεί με έμμεσο τρόπο (υπο-ταμπέλας) με το metal. Και αυτό το έχει κάνει με αρκετά άλλα συγκροτήματα, δεν είναι απλά μια σύμπτωση. Με την ίδια ευκολία απαξιώνει τους Πορτογάλους Moonspell, τους Ιταλούς lacuna coil, τους Tiamat και τόσα άλλα.

Αντιστρέφοντας το ερώτημα, αναρωτιέμαι ποιο είναι αυτό το κριτήριο που έχει το metal κοινό ώστε αμέσως να αγκαλιάζει και να αναδεικνύει τέτοια καταπληκτικά συγκροτήματα; Μήπως τελικά άλλοι είναι οι «κολλημένοι»; Εγώ πάντως πήγα με τη γυναίκα μου και ναι άνθρωποι, που ξυπνάνε και κοιμούνται κάθε μέρα έχοντας ακούσει ένα σωρό μουσική, που κάθε βδομάδα «αγωνίζονται» να μάθουν καινούρια ροκ συγκροτήματα, που έχουμε μεγαλώσει μαζί και ξέρω πόσο περισσότερο τους αρέσουν οι Sunnyboys από τους Wipers και πότε πήραν τον πρώτο τους δίσκο και ποια είναι η κασέτα που είχαν μαζί τους στην πενταήμερη εκδρομή του Λυκείου, ναι όλοι αυτοί προσπαθούσαν να με πείσουν, ότι «που τρέχεις ρε άρρωστε τη γυναίκα». Ξεκολλάτε!

Αυτά περί ειδημόνων. Από τους Gathering έχω τα περισσότερα, τους έχω ξαναδει και πήγαινα με τρομερό ενθουσιασμό. Έφτασα στην κατάμεστη Υδρόγειο λίγο μετά από τις 9.30 και οι Psycognosis έπαιζαν τις τελευταίες τους νότες. Άλλη μια επιβεβαίωση: ΤΑ ΜΟΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΑΝΕ ΣΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥΣ είναι: α) το ποδόσφαιρο και β) οι συναυλίες που κάπου μέσα τους κλείνουν μια λέξη σχετικά με το metal. Λέτε να είναι η ακρίβεια αυτή ο χλευασμός στη χολή που η κοινωνία ρίχνει σε αυτά τα δύο πράγματα;

Έτσι ακριβώς στις 10 η παρέα των gathering ανεβαίνει στη σκηνή μέσα σε τρομερά επιφωνήματα. Η Anneke έδειχνε τρομερά χαρούμενη που ξαναερχόταν στα μέρη μας και που έβλεπε τόσο κόσμο στην Υδρόγειο. Σε όλη την βραδιά κράτησε το κέφι της, ήταν σε αρκετές στιγμές εκρηκτική, αλλά και ευγενική, (και μας …κολάκεψε με τα τζατζίκια μας και με τα metaxa μας). Η μπασίστρια η Marjolein ήταν πραγματική ευχάριστη έκπληξη, τα τύμπανα είχαν δεκάδες στιγμές απογείωσης και όλα γενικά ήταν άψογα.

Δυνατό ξεκίνημα με το Shortest day από το πολύ καλό τελευταίο τους album, το οποίο λογικό ήταν να το τιμήσουν δεόντως. Αρκετά ατμοσφαιρικό σημαντικό μέρος του live που δεν ξέρω αν κράτησε στην τσίτα τους αρχικούς φαν τους, αλλά έδωσε ένα επικό στυλ σε όλη την βραδιά. Η μαεστρία της Anneke να επεκτείνει με τη φωνή της μελωδία, αναδεικνύει πιστεύω τα keyboards που έτσι μπορούν πιο ελεύθερα να γεμίσουν όλον τον ήχο και όχι απλά να συνοδέυουν. Συνέχεια με in between, κάτι παλαιότερο με το πολύ καλό liberty bell και με το saturnine . Μπήκαμε μαζί τους στο κουτί όταν έπαιξαν το box , τραβήξαμε μαζί τους το κουπί στο ταξίδι τους στο great ocean road και μαγεμένοι ξυπνησαμε με το επόμενο τους waking hour . Μας έπαιξαν και το travel για να μας πουν πως εδώ κάπου τελειώνει το ταξίδι. Ο κόσμος όμως πολύ έντονα τους φώναξε πίσω, ρυθμικά μάλιστα gathering-gathering και η αποθέωση με την επανεμφάνιση.

Μας είπαν και τα Eleanor και in motion και εκεί μέσω μεγάλης υπόκλισης μας καληνύχτισαν.

Κάπου ενδιάμεσα μας έφεραν στη σκηνή και μια τούρτα γιατί ο tour manager τους είχε γενέθλια, το δε ευρηματικό κοινό τραγούδησε habby birthday tour manager και άλλη μια ευτυχής στιγμή προστέθηκε.

Κλείνω με τα συγχαρητήρια για τα φώτα. Πανέμορφα σχήματα και χρώματα, με ρόμβους και κυκλάκια και πολύγωνα να φωτίζουν πολύ εύστοχα τα κομμάτια τους. Ακολουθώντας ΠΛΗΡΩΣ τη μελωδία και το ρυθμό, ακόμη και στις διπλοπεταλιές των drums. Στο τέλος συνεχάρη τον φωτιστή, που ασφαλώς δεν ήταν γηγενής, αλλά μέλος της τουρνέ.

Πάρα πολύ ωραία, ειλικρινά και ευχάριστα.

Να επισημάνω ότι υπήρχε αρκετά πλούσια γκάμα cd που πωλούνταν σε καλές τιμές (πηρα κάτι project από φιλο-isis πράγματα, neurosis και τέτοια) καθώς και μερικά μπλουζάκια που υπήρχαν πίσω από την κοσνόλα.

Κυριάκος Σκορδάς