Ο ήχος της μουσικής του κόσμου τώρα και στην Ελλάδα. Τον αναπνεύσαμε στην Αθήνα στις 22, 23 και 24 Ιουνίου. WOMAD θα πει World of music, arts & dance: "Κόσμος της Μουσικής, της Τέχνης και του Χορού". Γεννήθηκε πριν 20 χρόνια από το μυαλό, τη διορατικότητα και τη δημιουργικότητα του Peter Gabriel. Κι από τότε σταθερά το WOMAD ξαναγεννιέται σε κάθε χώρα κι αποτελεί την πολυπολιτισμικότερη γιορτή, ένα μάθημα μουσικής, κατανόησης και μαγείας της διαπολιτισμικότητας.

Το μεγάλο χειροκρότημα πηγαίνει πρώτα απο όλα στη διοργάνωση της On Stage και στην επιλογή των καλλιτεχνών. Η τήρηση του προγράμματος και η ακρίβεια στην έναρξη των συναυλιών μας άφησε άφωνους. Το χαρακτηριστικό για το οποίο εμείς οι ξένοι σχολιάζουμε τους Έλληνες εξαφανίστηκε σε αυτό το ενθουσιώδες πανηγύρι. Οι συναυλίες άρχιζαν στις 22:30 και όχι γύρω στις 22:30. Φαίνεται ότι ο Peter Gabriel έχει δώσει σε όλα τα WOMAD ένα άγγιγμα βρετανικής ακρίβειας. όσον αφορά στην επιλογή των καλλιτεχνών η ποιότητα των συμμετεχόντων είναι αναμφίβολη.

Στο πρόγραμμα της πρώτης μέρας που παρακολουθήσαμε ξεχώρισαν οι συναυλίες των Madredeus, Transglobal Underground και της Ελευθερίας Αρβανιτάκη. Η φωνή της Teresa Salguiero δεν ικανοποίησε μόνο τους φανατικούς της οπαδούς, σαγήνεψε και πολλούς από τους περαστικούς που κατευθύνονταν προς τη σκηνή, που θα εμφανιζόταν αμέσως μετά η Ελευθερία Αρβανιτάκη, για να πιάσουν από νωρίς μια καλή θέση. Το γεγονός ότι το τελευταίο άλμπουμ των Madredeus, από το οποίο ήταν και τα περισσότερα τραγούδια που τραγούδησαν, είναι λιγάκι η εμπορευματοποίηση των fados, εκφράζει βέβαια εντελώς την προσωπική μου άποψη, την οποία όμως ήθελα να μοιραστώ μαζί σας...

Στο πλαίσιο της προαναφερθείσας ακρίβειας στην οργάνωση, όλο το πλήθος μετά το τέλος της συναυλίας μετακινήθηκε σύσσωμο στη σκηνή 2 για την εμφάνιση της Ελευθερίας Αρβανιτάκη. Πάντα το ίδιο όμορφη, με την ίδια αναλλοίωτη σπάνια φωνή της, μας χάρισε μοναδικές μουσικές στιγμές, τόσο εκείνη όσο και το σόλο κλαρίνο της ορχήστρας της, χωρίς κατά τη γνώμη μου να ανταμειφθούν από την πρέπουσα συμμετοχή του κοινού.

Παραφωνίες της βραδιάς: το κοινό που θύμιζε περισσότερο επισκέπτες σε μια διεθνή έκθεση και τα περίπτερα με τις γεύσεις από όλο τον κόσμο που πρόσφεραν πανάκριβα πιάτα με χαμηλής ποιότητας γεύσεις... Ίσως, άλλη μια παραφωνία είναι η καθυστέρηση με την οποία παραδίδω αυτό το άρθρο στους φίλους του "’τρακτος". Μα είναι γιατί, για μια επαρχιώτισσα Ιταλίδα το Αθηναϊκό καλοκαίρι προσφέρει τόσες ευκαιρίες που δεν βρίσκεις το χρόνο να ανταποκριθείς σε όλες. Ευτυχώς, στο Rockwave θα κατεβεί ο Κυριάκος και το άρθρο θα το γράψει εκείνος !!!

Marina Sarli

Εξωτερικός Συνεργάτης