Οι περίπου 2000 μουσικόφιλοι, που βρέθηκαν στον ειδικά διαμορφωμένο υπαίθριο χώρο της Πειραιώς 254 την Παρασκευή 6η μέρα του Ιούλη, έδειχναν σίγουροι για την επιλογή τους. Έτσι μάλλον δικαιολογείται η ανοχή τους στην σχεδόν δίωρη καθυστέρηση στην έναρξη της εκδήλωσης και στα περί της μίας ώρας διαλείμματα ανάμεσα στις εμφανίσεις των καλλιτεχνών, που ως αποτέλεσμα είχαν η συναυλία να τελειώσει λίγο μετά τις 02:30!

Το ελληνικό σχήμα των Monitor, υπεύθυνο για το kick off της βραδιάς, ανήκει στο χώρο των ημεδαπών που πειραματίζονται με τη μουσική τεχνολογία και τα φυσικά όργανα, σε εκείνο το βαθμό που η εν τέλει αποσαφηνοποίηση του ακούσματος κινδυνεύει να αστοχήσει. Συν τοις άλλοις, η περιορισμένης διάρκειας συμμετοχή τους (30 min) δεν αφήνει περιθώρια κριτικής. Στην προκειμένη περίπτωση, rhythm section ηλεκτρονικής χροιάς (ενίοτε και μορφής), απλές μελωδίες και γυναικεία φωνητικά συνθέτουν ένα ενδιαφέρον θεματικό. Η πενταμελής μπάντα ωστόσο άφησε θετικές εντυπώσεις (ειδική μνεία στη σκηνική παρουσία της επωμισμένης τα φωνητικά κοπέλας).

Ένα από τα πλέον πρωτοποριακά σχήματα της σύγχρονης διεθνούς μουσικής σκηνής έμελλε να δώσει τα διαπιστευτήρια των δυνατοτήτων του στη συνέχεια. Οι Red Snapper επέβαλαν την δική τους αντίληψη, ως προς τον εναλλακτικό ήχο αυτού που μπορεί να χαρακτηριστεί electronica, για κάτι παραπάνω από μία ώρα. Οι jazz παιδείας Βρετανοί πρόταξαν την περίπλοκη μορφή της μουσικής τους με ένα επί σκηνής στήσιμο απόθεωση στα κλασσικά όργανα, ενώ σε συνδυασμό με την καλή δουλειά του φροντιστή παρουσίασαν ένα σύνολο που άγγιζε περιστασιακά την φαντασμαγορία. Η τελευταία τους δισκογραφική δουλειά "Our aim is to satisfy" κάλυψε ένα μεγάλο μέρος του προγράμματός τους, ενώ έμφαση δόθηκε και στην ίσως καλύτερη τους δουλειά, το προγενέστερο "Prince Blimey". Aξίζει ακόμη να σημειωθεί η εντυπωσιακή συμβολή του εκτελών χρέη MC έγχρωμου σωματώδους κυρίου με τα καταιγιστικά και πομπώδη groove ραπίσματα, στο χτίσιμο της απαραίτητης επαφής της μπάντας με το κοινό. Θα μπορούσε να ειπωθεί λοιπόν με όποια επιφύλαξη, ότι η ικανοποίηση του κόσμου ήταν δεδομένη.

Το αν ένας DJ πρέπει να θεωρείται μουσικός είναι ένα ερώτημα που κατά πάσα περίπτωση απασχολεί ελάχιστα τον DJ KRUSH. Αυτό που σίγουρα όμως δεν τον αφήνει αδιάφορο είναι η διάθεση του κοινού του, όσο αυτός βρίσκεται πίσω απο τα decks. Για μία ώρα και τριάντα λεπτά ο ιδιαίτερα ταλαντούχος Ιάπωνας, λάτρης και εργάτης του hip hop, κατάφερε ως είθισται να παντρέψει ουκ ολίγα samples, τα οποία μέσα απο το μίξερ των πικ απ έδιναν τον παλμό στους παρευρισκόμενους . Οφείλει να σταθεί κανείς στην άψογη επαφή του πολύ ικανού αυτού δισκοθέτη με την έννοια bits per minute και τη μανία του να βασανίζει τις βελόνες ακατάπαυστα. Οπωσδήποτε ο DJ KRUSH απέδειξε του λόγου το αληθές σχετικά με την εκρηκτική ανοδο και επιτυχια των DJs ανα την υφήλιο, μέσα στο πλαίσιο της μετάλαξης του ρόλου τους.

Εύσημα πρέπει να δωθούν στους ανθρώπους που έφεραν αυτούς τους καλλιτέχνες στη χώρα μας και ακόμη η εμπνευσμένη τοποθέτηση τους σε ένα Jazz φεστιβάλ. Προερχόμενοι απο το χώρο της "underground" σκηνής και βρισκόμενοι στο απόγειο της δημιουργίας τους, Red Snapper και DJ KRUSH ξεδίψασαν τους φίλους τους.

Y.Γ. Οποιος γνωρίζει κάτι για την υποτιθέμενη εμφάνιση του DJ HIDE, ας ενημερώσει και εμένα. Ευχαριστώ.

Ανδρέας Αλεξανδρίδης

Εξωτερικός Συνεργάτης