 |
|
|
|
SPLEEN
|
Αεράτη, κάποτε, εύθυμη, στα πρώτα της βήματα προς την ενηλικίωση, θαρραλέα, ίσως και αυθάδης μερικές φορές, ακούραστη, γεμάτη ζωντάνια, με φως εκτυφλωτικό να ξεχειλίζει από μέσα της, συμπαρασύροντας και τους γύρω της. Κάποτε. Όχι πολύ μακριά. Τότε που ακόμα οι μεγάλες ονειροπολήσεις της , για το τι θα κάνει στη ζωή της, ήταν εφικτές, υπαρκτές, τουλάχιστον στο νεανικό της το μυαλό. Τότε που ακόμα η ψυχή της ανάβλυζε αγνότητα και ήταν πλημμυρισμένη από ελπίδες για τα χρόνια που έρχονται. Έκτοτε, αφήνοντας χρόνο με χρόνο πίσω της, η ζωή άρχισε να της δείχνει ένα άλλο πρόσωπο. Σκληρό, κρύο, απροσδόκητα αυστηρό κι αυταρχικό.
Διέξοδο δεν έβρισκε, λύσεις για να ξεφύγει από το τέλμα στο οποίο είχε περιέλθει δεν γνώριζε που να αναζητήσει. Το μόνο που έκανε καθημερινά, ήταν να παίρνει το λεωφορείο για να γυρίσει πίσω, σπίτι της, αφήνοντας άλλη μια επαναλαμβανόμενη και ανιαρή μέρα, την οποία σπαταλούσε, δουλεύοντας με ανθρώπους που ούτε την καταλάβαιναν, αλλά ούτε και είχανε την παραμικρή σχέση με αυτό που ήλπιζε για τους συνανθρώπους της. Μοναχική, δύστροπη, θυμωμένη, αλλά και χρεοκοπημένη συναισθηματικά, έβαζε τ’ ακουστικά στο κεφάλι της, για να μην ακούει τους θλιβερούς ήχους της καθημερινότητάς της. Πατούσε το “play” του cd walkman της, χαμήλωνε το κουρασμένο και θλιμμένο βλέμμα της, και σαν άγγελος απογοητευμένος από τα εγκόσμια, άφηνε να την συμπαρασύρουν οι πρώτες νότες της αγαπημένης της συλλογής. Δεκαπέντε τραγούδια ήταν αρκετά, υπέρ αρκετά, για να την κρατήσουνε συντροφιά μέχρι το παγερό της διαμέρισμα.
Morrissey, Nick Cave, Jeff Buckley, Piano Magic, Faultline, Michael Stipe, The Czars, Yann Tiersen, Elizabeth Frazer, Jacques, Ed Harcourt, Nikos Veliotis, Sophia, The Triffids, Mecano, Sinead O’ Connor, Roy Harper. Όλοι εκεί. Παρόντες. Φίλοι, εραστές, οικογένεια, συνοδοιπόροι σε μια γκρίζα ζωή που την άφησε προδομένη, απορημένη.
“Angel Angel Down We Go Together”, “Love Letter”, “Lilac Wine”, “Saint Marie”, “Greenfields”, “Song To The Siren”, “Mary”, “Somewhere”, “Rain On The Pretty Ones”, “But Not Tonight”, “Desert Song”, “Stolen Property”, “Treasure Lost And Found”, “Troy”, “Another day”….διάβαζε και ξαναδιάβαζε το οπισθόφυλλο του cd. Όμορφα τραγούδια, όμορφα τραγούδια, σιγοψιθύριζε συνεχώς, κι ένα δάκρυ έκανε να κυλήσει στο χλωμό της πρόσωπο.
Ταλαιπωρημένη ψυχικά, δίχως καμιά λαχτάρα μεγάλη για οτιδήποτε, έχοντας το ψιλόβροχο άξιο συμπαραστάτη της, πλησίαζε προς τη στάση όπου έπρεπε να κατεβεί. «Να πατήσω το κουμπί να κατέβω ώστε να πάω να ξαπλώσω και ν’ αποφύγω άλλη μια φορά τις σκέψεις μου, ή να ξαναπατήσω το κουμπί του “play” και να συνεχίσω το δρόμο μου;»…..
Όμορφη συλλογή, μια όμορφη συλλογή δίχως σκοπιμότητες, με φανερά αγνές προθέσεις, με κομμάτια τόσο από το μακρινό, όσο και από το πιο πρόσφατο παρελθόν. Μια συλλογή δίχως λόγο ύπαρξης, μπορεί να ισχυριστούν οι πιο κυνικοί και κακεντρεχείς, στην εποχή του «κατεβάζω όποιο τραγούδι γουστάρω από το ίντερνετ ανά πάσα στιγμή». Εγώ, προσωπικά, θα τη δεχτώ απλά ως μια συλλογή εξαιρετικών τραγουδιών. Μια συλλογή εξαιρετικών τραγουδιών που δε σ’ αφήνει στιγμή ν’ αφαιρεθείς. Μια συλλογή εξαιρετικών τραγουδιών που θα μπορούσε, κάλλιστα, να μου την έχει ετοιμάσει στο σπίτι της, ξεσκονίζοντας τους δίσκους της, μια καλή μου φίλη, ένας παλιός μου έρωτας, η κοπέλα που κοσμεί το υπέροχο εξώφυλλο του cd, ή μια τυχαία κοπέλα που αποφάσισε, κάποια στιγμή, να μη κατέβει στη καθιερωμένη στάση της ζωής της.
Cover painting by Iris Van Dongen
Design by Dimitris Panagiotakopoulos
Compiled by Maria Paroussi
www.myspace.com/spleencompilation
Άρης Μπούρας |
Live
