ROCKWAVE 2001: 1η ημέρα (#2) 1/7/2001 Ποδηλατοδρόμιο ΟΑΚΑ, Αθήνα 29/9/2001

Κάντε κλικ πάνω στις φωτογραφίες για να τις μεγεθύνετε

ROTTING CHRIST

Η επιλογή του μεγαλύτερου κατά κοινή ομολογία Ελληνικού γκρουπ, σε όλους τους τομείς, ήταν από λίγο έως πολύ αναμενόμενη. Οι Rotting Christ έχουν μια αρκετά μεγάλη μερίδα φανατικών οπαδών στη χώρα μας και σίγουρα το αξίζουν αφού μετά από τόσα χρόνια παρουσίας στο χώρο έχουν καταφέρει να δώσουν το δικό τους στίγμα και να ξεχωρίσουν από τα συγκροτήματα του σωρού.

Οι Rotting Christ βγήκαν *2*δυναμικά στη σκηνή με το "Sorrowful Farewell" και συνέχισαν με το "Among Two Storms" και τα δύο κομμάτια από το "Dead Poem". Ακολούθησε η κομματάρα "King Of A Stellar War" από το "Triarchy.." και γενικά οι Christ έπαιξαν κομμάτια από όλες τις περιόδους τους, και ενθουσίασαν το κοινό ιδίως με παλιότερα τραγούδια από το δεύτερο και τρίτο άλμπουμ τους "Thy Might Contract" και "Non Serviam",όπως τα "The Sign Of Evil Existence", "Non Serviam", "Saturn Unlock Avey´ s Son" (Ύμνος!!!) κ.α.

Μοναδική παραφωνία το "You Are I" όπου οι κιθάρες χάσανε για λίγο το rhythm ,αλλά αυτά συμβαίνουν? Σε γενικές γραμμές ικανοποίησαν άπαντες.

SAVATAGE

Ακόμα δεν έχω καταλάβει με ποια κριτήρια οι Savatage βρέθηκαν να παίζουν τέταρτο όνομα, κάτω από τους Cradle Of Filth.Είμαι σίγουρος πως μια αρκετά μεγάλη μερίδα οπαδών έχει την ίδια απορία. Μιλάμε για ένα συγκρότημα που έχει ξεκινήσει δισκογραφικά πίσω στο 1985 και έχει κυκλοφορήσει δίσκους μνημεία για το Heavy Metal που η αναφορά τους και μόνο προκαλεί δέος ακόμα και σήμερα αφού θεωρούνται κάτι παραπάνω από κλασικά και απαραίτητα για όποιον σέβεται τη δισκοθήκη του?Βέβαια όταν είδα τις 16χρονές βαμμένες σαν κηδείες γκομενίτσες να ωρύονται Dani!!! κατάλαβα κάποια πράγματα... Ότι πουλάει φίλοι μου!

Οι Savatage λες και οργισμένοι από την επιλογή κάποιων να παίξουν τέταρτοι, λες και ήταν η τελευταία τους συναυλία, λες και είχαν κάτι να αποδείξουν μετά την αποχώρηση του Stevens - δεν ξέρω τι - βγήκαν *3*στη σκηνή σαν μαινόμενoι ταύροι!!! Χρειάστηκα μερικά λεπτά για να συνειδητοποιήσω πως στα δύο μέτρα βρισκόταν ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα, ένα από τα λίγα που όπως πολύ σωστά είχε επισημάνει κάποιος ,δεν αισθάνεσαι ηλίθιος τραγουδώντας τους στίχους του! Ξεκίνησαν ονειρεμένα με ένα τραγούδι που δεν ξέρω αν και από πότε είχαν να παίξουν live "City Beneath The Surface" και η παράσταση είχε αρχίσει...

O νέος τραγουδιστής Damon Jinaya (δεν είμαι και πολύ σίγουρος αν γράφεται έτσι, πρώην Tribe Of Worms) έκανε την εμφάνιση του και συνέχισαν με το "Strange Wings" (ουδέν σχόλιο) !!! Ότι και να πεί κανείς για την καθηλωτική και αποστομωτική εμφάνιση τους είναι πραγματικά λίγο! Ο "νέος" Damon περιορίστηκε στο να συνοδεύει τον "πολύ" Jon Oliva αλλά στη συνέχεια ξεψάρωσε και πήρε ενεργό ρόλο στην όλη παρουσία των Savatage. Και τι δεν έπαιξαν, γυρίζοντας μας πολλά χρόνια πίσω: "Sirens", "Of Rage And War", "Gutter Ballet" , "Believe" (Συγκλονιστικό!!!), "Edge Of Thorns", "Chance" (ναι ναι καλά διαβάζετε) ! Θέλετε κι άλλα; "Dead Winter Dead", "The Wake Of Magellan", "Comissar" και τελείωσαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, με μια καταπληκτική εκτέλεση του "Hall Of The Mountain King" δείχνοντας σε όλους τη μεγαλοπρέπεια τους.

JUDAS PRIEST

Μετά τους Megadeth η ώρα για να δούμε για πρώτη φορά στη χώρα μας το μεγαλύτερο κατά τη γνώμη μου Heavy Metal group. Η αγωνία άρχισε να φτάνει στο κατακόρυφο καθώς η σκηνή ετοιμαζόταν για να υποδεχτεί τους "Ιερείς". Από μπροστά μου περνούσαν χίλιες δυο εικόνες από το παρελθόν, όταν ο μικρός μαθητής γυμνασίου τότε, περίμενε να σχολάσει για να πάει σπίτι να ακούσει το *4*"Breaking The Law" ή το "Hell Bent For Leather". Καμιά φορά έπαιρνα κασέτες και στο σχολείο..

Πριν προλάβω να συνέλθω από την θάλασσα των αναμνήσεων στην οποία κολυμπούσα άκουσα ιαχές και είδα τα φώτα της σκηνής να "παίζουν". Ήταν Αλήθεια! Οι Judas Priest βρίσκονταν μπροστά σε μένα και σε χιλιάδες ακόμα οπαδούς τους για να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό!

Ξεκίνησαν με την καλύτερη live εκτέλεση του "Metal Gods" που έχω ακούσει στη ζωή μου! Όσοι βρέθηκαν εκεί σίγουρα θα θυμούνται ακόμη τον Tim να ουρλιάζει "Marching In The STREEEETS"!!! Συνέχισαν με το "A Touch Of Evil" και τον κόσμο να τραγουδάει κάθε στίχο. Ακολούθησαν το "Heading Out To The Highway" και το "Victim Of Changes" στο οποίο άρχισαν να φαίνονται τα εμφανή μειονεκτήματα του Owens απέναντι στον (θέλετε να πω και όνομα;;) Rob Halford... Tα μειονεκτήματα αυτά κορυφώθηκαν στη συνέχεια στο "Diamonds And Rust" και θα γίνω αμέσως πιο συγκεκριμένος. Ο Owens είναι καταπληκτικός τραγουδιστής και κατά τη γνώμη μου το καλύτερο υποκατάστατο του Halford μαζί ίσως με τον Ralf Scheepers. Όμως έστω και αν είχε τις δυνατότητες να τραγουδήσει τόσο "ψηλά" όσο ο Rob (που δεν τις έχει όπως φάνηκε και στο "Painkiller"), *5*υστερεί σε μεγάλο βαθμό στο συναίσθημα που κατάφερνε να μεταδώσει ο Halford (Όσοι τον απολαύσατε το Νοέμβρη στο Ρόδον καταλαβαίνετε τι ακριβώς εννοώ).

Οι Priest συνέχισαν με τα "The Green Manalishi", "Blood Stained", "Machine Man" (νέο κομμάτι), "One On One" (επίσης νέο κομμάτι), "You´ ve Got Another Thing Coming",κλασικά το "Breaking The Law" ,το "Painkiller" (η χειρότερη στιγμή του Owens), "The Hellion / Electric Eye" όπου έγινε το "έλα να δείς"!!! και έκλεισαν με ένα encore από τα "Living After Midnight", "United" (έκπληξη και τραγούδι που αποτελεί προσωπικό κόλλημα του γράφοντος) και τέλος το all time classic (όπως και τα περισσότερα τους άλλωστε) "Hell Bent For Leather" .

Σε γενικές γραμμές οι Priest ήταν ικανοποιητικοί αλλά σίγουρα περίμενα κάτι παραπάνω από ένα συγκρότημα αυτού του επιπέδου και αν θα έπρεπε αν προτιμήσω Priest η Halford live νομίζω πως η συναυλία του Rob ήταν πιο κλασική,πιο metal,πιο φορτισμένη συναισθηματικά και σαφώς πιο φιλική από τους απόμακρους Priest.

Κάπου εδώ έφτασε και το τέλος της metal ημέρας και του φετινού Rockwave Festival ,το οποίο ήταν νομίζω και σαν "ονόματα" και προσέλευση και σαν διοργάνωση (αν και θα έπρεπε να είχαν προβλεφθεί κάποια πράγματα και να αποφεύγαμε τα τραγελαφικά της δεύτερης ημέρας) το καλύτερο μαζί ίσως με το Rock Of Gods του ´95. Ραντεβού πάλι του χρόνου!

Κώστας Λιανίδης