 |
|
|
|
CLOSER
|
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να καταλάβει ότι οι Closer είναι ένα από τα μεγαλύτερα ελληνικά συγκροτήματα, όχι μόνο δισκογραφικά, αλλά και όσον αφορά τις ζωντανές εμφανίσεις. Μια ακόμα απόδειξη αυτού του γεγονότος είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε την Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου στο club του Μύλου. Τι είδαμε και ακούσαμε σε τούτη τη συναυλία; Είδαμε ένα δεμένο σχήμα να παίζει επί δύο ώρες τραγούδια από όλες τις δουλειές του, έχοντας την άνεση ενός επαγγελματικού γκρουπ. Πέντε μουσικούς που έχουν δουλέψει αρκετές ώρες πάνω στα όργανά τους, με αποτέλεσμα να βγαίνουν επάνω στη σκηνή δίχως το φόβο να απογοητεύσουν τους φίλους τους. Έχουν αυτοπεποίθηση τα μέλη των Closer και αυτό θα τους βοηθήσει σίγουρα για τη συνέχεια της πορείας τους. Η επιλογή των κομματιών ήταν η σωστή, όπως και η κατανομή αγαπημένων με λιγότερο αγαπημένων τραγουδιών. Έτσι, το κοινό παρακολούθησε την συναυλία με αμείωτο ενδιαφέρον. Να σημειώσουμε επίσης τον ηχητικό πλουραλισμό του συγκροτήματος, με αποκορύφωμα την 20λεπτη και παραπάνω εκτέλεση του Too Late, όπου ανάμεσα στα άλλα μπορούσε κανείς να διακρίνει και επιρροές από τους Godspeed YBE! Θετικό μπορεί να ληφθεί το γεγονός ότι υπήρχαν γύρω στα 250 άτομα στο Μύλο το βράδυ της Πέμπτης. Ακόμα θετικότερο, για τους Closer κυρίως, είναι ότι πολλά από αυτά ήταν άτομα που δεν θα τα δει κανείς σε συναυλίες άλλων ελληνικών συγκροτημάτων. Κάτι που σημαίνει ότι αυτοί οι λάτρεις αποκλειστικά της ξενόφερτης μουσικής έχουν εκτιμήσει τους Closer ως ένα συγκρότημα που μπορεί επάξια να συναγωνιστεί γκρουπ της αλλοδαπής, που γνωρίζουν επιτυχία στη χώρα μας (δικαίως και αδίκως). Τα παιδιά αυτά, μάλιστα, έδειξαν να είναι μεγάλοι fun του συγκροτήματος, αφού δεν σταμάτησαν σε όλο το δίωρο να τραγουδούν και να χορεύουν. Όλα ήταν καλά το βράδυ της Πέμπτης, ακόμα και το εισιτήριο, έστω κι αν είχε 8,8 ευρώ ενώ στο δελτίο τύπου αναγραφόταν 7,34 ευρώ! Καλό θα είναι να συνεχιστούν οι ελληνικές συναυλίες με φθηνό εισιτήριο, μήπως και καταφέρει να ορθοποδήσει αυτή η καταταλαιπωρημένη ελληνική ανεξάρτητη σκηνή.
Κώστας Παπασπυρόπουλος |