Pain of Salvation, Horizon’s End 31/03/07 Υδρόγειος, Θεσσαλονίκη 5/4/2007

Η σχέση των Pain of Salvation με το ελληνικό κοινό είναι γνωστή στους μυημένους. Οι Σουηδοί μας επισκέπτονται ανά δυο χρόνια από το 2003 και μετά προωθώντας αντίστοιχα τα albums Remedy Lane, Be, Scarsick(φέτος). Επιπλέον ο mainman της μπάντας Daniel Gildenlow εκφραζόμενος με τα καλύτερα λόγια για τους Έλληνες οπαδούς μας έχει αποκαλέσει τους καλύτερους στο κόσμο.

Είναι δύσκολο να περιγράψει κάποιος μία συναυλία των Pain of Salvation. Όσο κλισέ και αν ακούγεται, οι συναυλίες του σχήματος βιώνονται, δεν περιγράφονται. Η Σουηδική μπάντα που περιστοιχίζεται γύρω από την χαρισματική προσωπικότητα του συνθέτη/τραγουδιστή/στιχουργού κιθαρίστα και κάμποσα άλλα ακόμα Daniel Gildenlow δεν δυσκολέυτηκε να επιβεβαιώσει το γιάτι έχει δημιουργήσει τόσο θόρυβο στους underground κύκλους του progressive metal. Πρόκειται για μουσική που αν και κατά βάση σκληρή διαθέται πολύ συναίσθημα, μοναδικές μελωδίες και μία τάση να σπάσει όλα τα στεγανά που απομονώνουνε τα διάφορα είδη μουσικής μεταξύ τους. Αν κάποιος πρέπει να βάλει μία ταμπέλα στη μουσική του σχήματος με μία μόνο λέξη τότε αυτή θα ήτανε progressive. Προοδευτική μουσική στην ουσία και όχι στους τύπους. Μπορεί πολλά συγκροτήματα του σκληρού ήχου να αυτοαποκαλούνται progressive ανακυκλώνοντας μανιέρες που είτε οι ίδιοι είτε οι μεγάλοι του είδους δημιούργησαν υπάρχουν όμως και άλλα όπως οι Pain of Salvation οι οποίοι επαναπροδίορίζουν και διευρύνουν τα όρια της rock μουσικής. Είναι δύσκολο να βρει κάποιος συγγενές συγκρότημα ώστε να περιγράψει τους Pain of Salvation αν και θα έρθουν στο μυαλό σχήματα όπως οι Porcupine Tree ή οι Tool ενώ στο τομέα των φωνητικών η μπάντα δείχνει επηρεασμένη από τους Queen (στα πολυφωνικά μέρη), τους Marillion, τους Beatles ακόμα και από τους Faith No More!

Τη συναυλία άνοιξαν οι Θεσσαλονικείς Horizon’s End αποδίδοντας το μελώδικό progressive metal τους όπως το οριοθέτησαν μπάντες σαν τους Shadow Gallery και τους Symphony X. Λιγότερο τεχνικοί από τα προαναφερθέντα σχήματα αλλά και αρκετα μελωδικοί στηρίχθηκαν περισσότερο στο συναίσθήμα και λιγότερο στην επίδειξη τεχνικής. Οι Horizon’s End κουβαλάνε πολλά χρόνια εμπειρίας και το απέδειξαν επι σκηνής παρουσιάζοντας ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα για τα ελλήνικά δεδομένα.

Η δίωρη εμφάνιση των Pain of Salvation ήτανε για άλλη μια φορά συγκλονιστική. Για κάποιον που έχει παρακολουθήσει τις προηγούμενες εμφανίσεις του σχήματος στην Ελλάδα κάτι τέτοιο ήτανε αναμενόμενο οπότε η αγωνία επικεντρώνεται κυρίως στο τρόπο που θα αποδοθούν και θα δέσουν με το υπόλοιπο setlist, τα καινούρια τραγούδια και επίσης η απόδοση της μπάντας με ένα καινούριο μέλος στο πόστο του μπασίστα. Ο Daniel Gildenlow τράβηξε και πάλι όλα τα βλέμματα στο σημείο του να μην αντιλαμβάνεσαι την παρουσία των υπόλοιπων μουσικών δίπλα του. Μπορεί η καινουρία του κόμη να είναι αισθητά κοντύτερη απ’ ότι τον έχουμε συνηθίσει και οι αφέλειες(!) των μαλλιών του καινούριου look να θυμίζουνε pop idol αλλά ο τρόπος που ερμήνευσε τα κομμάτια μόνο pop δεν ήτανε. Παρακολουθήσαμε 17 παθιασμένες ερμηνείες από έναν άνθρωπο που συντονιζότανε ‘ψυχή τε και σώματι’ με την μουσική και την κατέθετε στο κόσμο. Είτε κάνοντας ‘headbanging’ στο Diffidentia, είτε rapάροντας στο Scarsick, είτε αποδίδοντας γονατίστος το ’Undertow’ είχε τον τρόπο να μαγητίζει με την παρουσία του την προσοχή μας και απέδωσε άψογα τραγούδια από όλες τις φάσεις του συγκροτήματος. Τα δευτερα, τρίτα και τέταρτα φωνητικά των υπολοίπων μελών του συγκροτήματος επέτρεψαν στον Daniel Gildenlow να ξεδιπλώσει μια εντυπωσιακή γκάμα φωνητικών με τρόπο αρχοντικό και έτσι οι πλούσιες ενορχηστρώσεις των studio albums αποδόθηκαν ολοκληρωμένα. Σχετικά με τα υπόλοια μέλη Johan Hallgren επέλεξε ο ίδιος να τον θυμόμαστε πιο πολύ για τα φουσκομένα του μπράτσα παρά για τον τρόπο που έπαιζε κιθάρα, ο drummer Johan Langell χαμηλών τόνων σήκωσε το ρυθμικό βάρος της μουσικής με επιτυχία, στα keybords ο Fredrik Hermansson γέμιζε, διακριτικα, με ατμόσφαιρα τα κομμάτια ενώ για τον νέο μπασίστα Simon Andersson θα μιλήσουμε αναλυτικά παρακάτω.

Σχετικά με τις αντιδράσεις του κόσμου, στους Horizon’s End ήτανε χλιαρές και φάνηκε ότι όλοι περίμεναν την εμφάνιση του headline σχήματος. Όταν οι Pain of Salvation εμφανίστηκαν με 2 καινούρια κομμάτια οι περίπου 600 παρευρισκόμενοι τους υποδέχτηκε με ενθουσιασμό και σε όλη τη διάρκεια του live έδειξε να το απολαμβάνει, αν και προσωπικά θα επιθυμούσα περισσότερη ένταση και κινητικότητα.

Ο ήχος αν και όχι ο καλύτερος δυνατός ηταν ικανοποιητικός για τη μουσική του support σχήματος. Αντίθετα οι studio ενορχηστρώσεις και η πολυπλοκότητα των τραγουδίων των Pain of Salvation απαιτούν συγκεκριμένα standard στον ήχο τα οποία στα πρώτα τραγούδια έιναι αλήθεια ότι δεν καλύφθησαν. Στη συνέχεια όμως φιλότιμες προσπάθειες του ηχολήπτη βοήθησαν στη σταδιακή βελτίωση στο τομέα αυτό και όσο κυλούσε η συναυλία ο ήχος γινότανε καλύτερος τόσο στην ένταση όσο και τη διαύγεια.

Θα πρέπει να σταθούμε σε ορισμένα σημεία. Πρώτον, ο καινούριος μπασίστας του συγκροτήματος Simon Andersson ανταποκρίθηκε με επιτυχία στο ομολογουμένως δύσκολο έργο να αντικαταστήσει τον αρχικό μπασίστα της μπάντας μετά την φυγή του τελευταίου πέρυσι. Αν και λίγους μήνες μαζί με τους υπόλοιπους αυτό δεν φάνηκε καθόλου στην συνοχή του group και κατάφερε να γεμίσει τις χαμηλές συχνότητες του ήχου του συγκροτήματος. Ο ίδιος χαμογελούσε σε όλη η διάρκεια της συναυλίας συμμετείχε στα δεύτερα φωνητικά και προσπάθούσε να κερδίσει ένα κοινό που ερχότανε σε πρώτη επαφή μαζί του.

Δεύτερον οι Pain of Salvation είναι ένα συγκρότημα που του αρέσει να προκαλεί και θα ήθελα να σταθώ σε κάποια τραγούδια που είχαν έντονο το στοιχείο της πρόκλησης. Το “Undertow” αποδόθηκε με διαφορετικό τρόπο με το πιάνο να παίζει τη κύρια μελωδία και χωρίς να κορυφωθεί στο τέλος όπως συμβαίνει στη studio εκδοχή του. Προσώπικά δεν μου άρεσε η συγκεκριμένη επιλογή μιας και πιστεύω ότι το έντονα φορτισμένο τέλος του αυθεντικού τραγουδίου δεν γίνεται να αντικατασταθεί με τίποτα άλλο. Επίσης έκπληξη προκάλεσε η επιλογή του συγκροτήματος να διασκευάσει το “Hallelujah” του Leonard Cohen(!) δεδομένου ότι οι Pain of Salvation δεν μας έχουν συνηθίσει σε διασκευές… μία έκπληξη που στη συνέχεια αποδείχτηκε ευχάριστη. H διασκευή αποδείχθηκε ταιριαστή στο setlist και αποδόθηκε με ευαισθησία και σεβασμό προς το προτότυπο απο τον κ. Daniel Gildenlow. Τέλος θα πρέπει να αναφερθώ στο αμφιλεγόμενο “DiscoQueen” που υπάρχει στον τελευταίο δίσκο από το όνομα του οποίου καταλαβαίνει κανείς γιατί μπορέι να έχει ενδιαφέρον η live παρουσίασή του εμπρός σε ένα κοινό του οποίου το μουσικές προτιμήσεις κλίνουν μάλλον προς το χωρο της σκληρής μουσικής. Δεν μπορώ να πω για όλους τους παρευρισκόμενους το σίγουρο είναι ότι ο disco ρυθμός του refrain «ξεσήκωσε» πολλούς(όχι όλους) από το κοινό παρόλο που σε κάποια άλλη εποχή αυτό το τραγούδι θα αφοριζότανε σαν αιρετικό από ένα κοινό με rock μουσικό background. Το τραγούδι πέρασε ένα δύσκολο crash test και λογικά θα έχει μόνιμη θέση στα μελλοντικά setlist των Σουηδών.

Για την ιστοριά να πούμε ότι τα τραγούδια που ακούσαμε ήτανε: !(foreward), Nightmist, Handful of Nothing, New Year’s Eve, Used, Ashes, This heart of mine/Song for the innocent, Chainsling, Undertow, Diffidentia, Scarsick, America, Flame to the moth, Hallelujah(του Leonard Cohen), Disco Queen, Cribcaged

Άντε, και στην επόμενη επίσκεψη των ιδιαίτερα αγαπητών, εδώ στην Ελλάδα, Σουηδών.

Ανίκητος Γαροφαλάκης

Atraktos.Net