DEPECHE MODE 28/10/2001 ΟΑΚΑ, Αθήνα 3/12/2001

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2001, ημέρα της εθνικής μας επετείου και ένα μεγάλο μουσικό γεγονός ήρθε να ταράξει τα νερά στη χώρα μας. Οι Depeche Mode μετά από 16 χρόνια μας ξαναεπισκέπτονται. Πολύς καιρός και για το γκρουπ (που άντεξε) αλλά πολύ περισσότερο για τους οπαδούς του, οι οποίοι περίμεναν πως και πως γι´ αυτή τη στιγμή.

Αναρωτιόμουν πραγματικά τι να γράψω, μιας και τα ερωτηματικά *2*που είχα μέσα μου ήταν πολλά. Να γράψω για τη συναυλία αυτή καθ´ αυτή, να γράψω για τη γενικότερη σκηνική παρουσία του γκρουπ, για το πώς ήμουν εγώ εκείνο το βράδυ; Ή μήπως για τις 20.000 κόσμου που παραληρούσαν; Να γράψω για το πώς εκείνο το βράδυ οι Depeche Mode επαναδιαμορφώθηκαν στη συνείδηση μου; Δύσκολες ερωτήσεις, αξέχαστες εμπειρίες!

Είναι αδύνατο να αποτυπώσεις μια συναυλία με λόγια. Από τη στιγμή που φτάνει το συγκρότημα στο γήπεδο, 4 περίπου ώρες *3*πριν τη συναυλία, μέσα στη μαύρη λιμουζίνα του, μέχρι και την ώρα που φεύγει και ο τελευταίος οπαδός.

Με τους TECHNIQUE που ήταν support group δεν ασχολήθηκε και πολύ ο κόσμος. Δύο κοπελίτσες που στέκονταν ακούνητες και στο τέλος του κάθε τραγουδιού τους εύχονταν "Cheers" σε όλους.

Οι Depeche Mode επιτέλους βγαίνουν με εντυπωσιακό τρόπο ένας-ένας στη σκηνή με το "Dead of night". Ο κόσμος δεν γνωρίζει και πολύ καλά το κομμάτι που είναι από το "Exciter" και κοιτούν απορημένοι. Οι Depeche Mode είναι πραγματικά μπροστά τους.

"If you´ve been hiding from love, I can understand were you coming from,*4*

If you suffer enough, I can understand what you are thinking of,

But I´m only here to bring you free love!"

Ο David Gahan τραγουδά το "Freelove" και ο κόσμος ενθουσιάζεται. Το ίδιο στο "Dream on", στο "I feel loved". Ενδιάμεσα τραγουδούν και κομμάτια από προηγούμενους δίσκους όπως το "In your room", "Walking in my shoes", "Policy of truth". Χαμός γίνεται στο "It´s no good" καθώς είναι αρκετά χορευτικό τραγούδι και έγινε μεγάλη επιτυχία.

Το τι έγινε όμως με το "Enjoy the silence" δεν περιγράφεται. 10 λεπτά κράτησε περίπου η εκτέλεση με τον Martin Gore να παίζει *5*σόλο κιθάρα στο τέλος. Γεμάτος ήχος σε όλα τα κομμάτια, με την παρουσία των ντραμς καταλυτική. Video wall με μελαγχολικά θέματα, εκπληκτικά φωτορυθμικά, συνθέτουν μια ατμόσφαιρα που θα μείνει σε όλους αξέχαστη.

Η εκκεντρική εμφάνιση του Martin Gore με φτερά στην πλάτη και η μεγάλη ζωντάνια του David Gahan στη σκηνή, δε με εξέπληξε, ήταν κάτι που το περίμενα. Όμως δεν περίμενα απ´ τον Martin να χοροπηδά με την κιθάρα κατά πλάτος και μήκος της σκηνής καθώς ήταν σχεδόν πάντα πολύ ήσυχος.

Τα δύο τελευταία κομμάτια ήταν το κερασάκι στην τούρτα καθώς έπαιξαν το "Βlack celebration" και το "Νever let me down again" που πολλοί δεν περίμεναν. Είχαν περάσει 2 ώρες και ο ενθουσιασμός του κόσμου παρέμενε όπως το πρώτο λεπτό. Το γκρουπ έδειξε *6*να ευχαριστιέται πολύ από τη συμμετοχή του κόσμου, κάνοντας τον David να φωνάξει στο τέλος: "See you next time!"

Η συναυλία είχε τελειώσει, ήταν μια αξέχαστη εμπειρία. Ο κόσμος αποχωρούσε, σιγά-σιγά απ´ το στάδιο, μαζί τους κι εγώ προσπαθώντας να επανέλθω στην πραγματικότητα (αν και αυτό πήρε μερικές μέρες). See you again D.M.

Αλέξης Κολέσης

Εξωτερικός Συνεργάτης