 |
|
|
|
YOU, YOU’RE A HISTORY IN RUST
|
Ξεκινώντας ανάποδα, θα συνοψίζα λέγοντας ότι η μουσική των Do Make Say Think δεν παύει και στο “ You, you’re a history in rust ” να είναι μια αυθεντική, πρωτοποριακή, ελευθεριακή μουσική που δύσκολα υποκύπτει σε μουσικούς χαρακτηρισμούς, είδη και ταμπέλες.
Πολύ απλά, είναι προοδευτική με την έννοια ότι γυρίζει τη πλάτη σε σύγχρονες τάσεις, αποφεύγoντας τους ψυχαναγκασμούς των δισκογραφικών εταιρειών, χλευάζοντας εμμέσως αυτούς που περιμένουν στην ουρά για να θυσιαστούν στο όνομα της εφήμερης εμπορικής επιτυχίας.
Περισσότερο προορισμένη για απαιτητικούς, υπομονετικούς ακροατές παρά για σύνολα μουσικών μαζών που περιμένουν εναγωνίως το επόμενο χιτάκι για να χορέψουν, η μουσική των DMST προσφέρει αγαλλίαση με το δικό της μοναδικό τρόπο. Και το μέσο δεν είναι άλλο από την δημιουργία έντονα ρεαλιστικών εικόνων, μιας φιλοενδοσκοπικής κινηματογραφικότητας, μιας προσπάθειας να συνοδεύσει την πραγματικότητα. Και αυτό ακριβώς είναι το δυνατό σημείο του “You, you’re a history in rust”, ακόμα και όταν ταξιδεύεις με οποιοδήποτε μέσο μεταφοράς, οτιδήποτε διέρχεται από μπροστά σου εκείνη τη στιγμή (κινητό ή ακίνητο), θα συμμετάσχει στο όλο “καρναβάλι” ηχοχρωμάτων και μελωδιών.
Ίσως και να είναι προορισμένη γι’ αυτό, να συνοδεύει δηλαδή κινήσεις, αντιδράσεις και εκφράσεις σε πρόσωπα, προβάλλοντας έτσι μια άλλη διάσταση της καθημερινότητας.
Από μουσική και μόνο άποψη, οι DMST μένουν για μια ακόμη φορά αποστασιοποιημένοι από τα κλισέ της σύγχρονης μουσικής ρόκ κουλτούρας, και πιο συγκεκριμένα αυτής της post-rock, αφήνοντας στη μουσική τους να εισχωρήσουν και άλλα στοιχεία εκτός από αυτό της προαποφασισμένης κατάληξης των κομματιών σε απέραντους ωκεανούς θορύβου και έντασης.
Εν ολίγοις, δεν ξεκινούν τους ορχηστρικούς τους ύμνους, απλά και μόνο από την ησυχία και λίγα ντεσιμπέλ, για να καταλήξουν στο ξέσπασμα. Συνθέτουν το δικό τους παραμυθένιο κόσμο, μέσα από πολύπλοκες ενορχηστρώσεις, πνευστά να μπαινοβγαίνουν εναλλάσσοντας τη θέση τους με κιθάρες. 
Άλλωστε, όπως στο προηγούμενο δίσκο (“Winter hymn…”) έτσι και σ’αυτό, τα αρπίσματα φαίνεται να είναι η αφετηρία για το χτίσιμο της όλης σύνθεσης, ενώ οι τρομπέτες του Charles Spearin και του Ohad Benchetrit συνεχίζουν με το βαθύ, διακριτικό και μινιμαλιστικό παίξιμο να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, παρέα πάντα των jazz-rock ρυθμολογιών από τους δύο ντράμερ.
Για πρώτη φορά επίσης, σπάνε και το ρόδι του “ψυχεδελισμού”-πειραματισμού, παρουσιάζοντας με συμπαθητικό τρόπο και το πρώτο κομμάτι με φωνητικά στην ιστορία τους (“A with living”).
Όλα καλά μέχρι εδώ, μέρος της αλήθειας συμπεριλαμβάνει όμως και το γεγονός ότι δεν καταφέρνουν να ξεφύγουν από τα κλισέ του ίδιου τους του εαυτού… Ναί μεν, παίζουν με ορμή, χωρίς να κυνηγούν επιτηδευμένα τη λύτρωση, το ανέβασμα, όπως συνηθίζουν άλλα post-rock σχήματα, υπάρχουν όμως στιγμές που τα κομμάτια φαίνεται να επαναλαμβάνουν μια δοκιμασμένη συνταγή, χωρίς να γίνεται προσπάθεια για εξερεύνηση νέων διαδρομών.
Οι DMST είναι αναμφισβήτητα τα τελευταία χρόνια (ύστερα και από την προσωρινή διάλυση των Godspeed You! Black Emperor) το καμάρι και η πιο καλολαδωμένη avant-garde μηχανή της Constellation records. Το “You, you’re a history in rust” παρ’ ότι είναι ο δίσκος που θα αποζημιώσει και με το παραπάνω κάθε οπαδό, και όχι μόνο, του συγκροτήματος, δεν είναι παρ’όλα αυτά η δουλειά που θα βοηθήσει το ίδιο το γκρουπ να εξελιχθεί (με ότι αυτό συνεπάγεται…)
Αναμένουμε και προς το παρόν απολαμβάνουμε!
Χάρης Αποστολόπουλος
harrys88@hotmail.com
Atraktos.Net |
Foreign Office
